Σαν σήμερα στις 24 Νοεμβρίου 1991 έφυγε από τη ζωή ο Φρέντι Μέρκιουρι, ο οποίος θεωρείται από τις πλέον κορυφαίες προσωπικότητες της μουσικής σκηνής παγκοσμίως και ξεχωρίζει για την καλλιτεχνική του τόλμη και έμπνευση.
Ο Φρέντι Μέρκιουρι (Freddie Mercury) γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1946 στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας. Ήταν περσικής καταγωγής και το πραγματικό του όνομα ήταν Φαρόκ Μπουλσάρα. Ως μουσικός κατατάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες φωνές της ροκ, αλλά και ως σόουμαν ξεχώριζε, καταφέρνοντας να συνδυάζει θεατρικότητα, υπερβολή και ταλέντο.
Ξεκίνησε την περιπέτειά του στη μουσική από τα εφηβικά του χρόνια, με το πενταμελές συγκρότημα Hectics στο κολέγιο της Βομβάης, όπου ήταν έγκλειστος. Εκεί, οι φίλοι του τού απέδωσαν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Φρέντι, με το οποίο πορεύτηκε στην υπόλοιπη ζωή του.
Μετά την ίδρυση των Queen, ο Φρέντι Μέρκιουρι συνέθεσε πολλές από τις μεγάλες επιτυχίες του συγκροτήματος, όπως το «Somebody to Love», τον γηπεδικό ύμνο We Are the Champions και το οπερατικό Bohemian Rhapsody, για πολλούς η κορυφαία συνθετική του δημιουργία, που παρέμεινε στην κορυφή των καταλόγων επιτυχιών στη Μ. Βρετανία για τουλάχιστον 9 εβδομάδες.
Η σόλο καριέρα του Φρέντι Μέρκιουρι ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Πριν, όμως, κυκλοφορήσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ, είχε εμφανιστεί με το όνομα Λάρι Λιούρεξ, ηχογραφώντας μια εκτέλεση του I Can Hear Music που πρώτοι είχαν πει οι Beach Boys.
Το 1990 επέστρεψε στο στούντιο, αυτή τη φορά για να ηχογραφήσει μαζί με τους Queen το άλμπουμ Innuendo, το τελευταίο πριν αποσυρθεί από τη δισκογραφία.
Λίγους μήνες αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο Φρέντι Μέρκιουρι έπασχε από τον ιό του Aids.
Σαράντα οκτώ ώρες μετά, στις 24 Νοεμβρίου του 1991, έχασε τη μάχη για τη ζωή.
Προσωπική ζωή
Freddie Mercury (1979)
Σύντροφος του Μέρκιουρι ήταν για αρκετά χρόνια της δεκαετίας του 1970 η Mary Austin. Η σχέση τους έληξε όταν ο Μέρκιουρι παραδέχτηκε την ομοφυλοφιλία του. Διατήρησαν όμως και στο εξής στενή φιλία. Αργότερα η Austin έγινε η κύρια κληρονόμος της περιουσίας του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Μέρκιουρι ζούσε στη Νέα Υόρκη και στο Μόναχο, όπου ηχογράφησε διάφορα άλμπουμ έχοντας σχετικά ήσυχη προσωπική ζωή. Στα μέσα της δεκαετίας μετακόμισε στο Κένσινγκτον του Λονδίνου. Σύντροφός του από το 1985 μέχρι το 1991 ήταν ο Jim Hutton που του έμεινε πιστός μέχρι την τελευταία του μέρα.
Με τους Queen
To 1973 κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ με το όνομά τους αλλά δεν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Την ίδια αλλά κάπως καλύτερη τύχη είχαν τα δύο επόμενα άλμπουμ Queen II και Sheer heart attack.
Λίγο πριν την κυκλοφορία του A night at the opera, οι Queen εμπιστεύτηκαν για προσωπική ακρόαση ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι στον φίλο τους Kenny Everett (γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και κωμικός της Βρετανίας). Εκείνος το βρήκε υπέροχο και χωρίς την άδεια του συγκροτήματος, έπαιξε όσες περισσότερες φορές μπορούσε το τραγούδι στη ραδιοφωνική του εκπομπή. Πολύ γρήγορα τα δισκοπωλεία γέμισαν κόσμο που ζητούσε ένα τραγούδι το οποίο δεν είχε καν κυκλοφορήσει! Πρόκειται για το τραγούδι Bohemian Rhapsody το οποίο παντρεύει την όπερα με το ροκ. Λόγω της πρωτοτυπίας του τραγουδιού, το άλμπουμ A night at the opera είχε επιτυχία. Παρέμεινε εννέα εβδομάδες το 1975 στο Νο1 στα charts της Αγγλίας και άλλες έξι το 1991, μετά τον θάνατο του Μέρκιουρι. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις που έχει κατακτήσει το συγκεκριμένο τραγούδι ξεχωρίζει η ανακήρυξή του σε Τραγούδι της Χιλιετίας από το Guiness Book of Records. Να σημειωθεί ότι η προώθησή του συνοδεύτηκε από το πρώτο στην ιστορία σκηνοθετημένο βίντεοκλιπ.
Οι Queen είχαν πλέον καθιερωθεί αναπτύσσοντας τη δική τους προσωπικότητα. Η ιδιαίτερη και υπέροχη φωνή του Μέρκιουρι και ο ξεχωριστός ήχος της κιθάρας του Μπράιαν Μέι (κιθάρα την οποία κατασκεύασε ο ίδιος) τους έφερε πλέον στην κορυφή.
Το επόμενο άλμπουμ τους A day at the races περιείχε το Somebody to love, το οποίο είχε επίσης αρκετά στοιχεία οπερετικών φωνητικών. Ακόμη πιο ψηλά ανέβηκαν με το άλμπουμ News of the world από το οποίο βγήκαν οι διαχρονικές επιτυχίες We will rock you και We are the champions.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970 ακολούθησαν τα άλμπουμ Jazz και The game. Από το τελευταίο ξεχώρισε το Another one bites the dust. Ήταν φανερό ότι οι Queen άρχισαν να πειραματίζονται και με άλλα είδη μουσικής. Αυτό έγινε πιο έντονο με την κυκλοφορία του άλμπουμ Hot space στις αρχές του ’80. Δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία αν και υπήρχε ένα πολύ αξιόλογο κομμάτι ντουέτο με τον David Bowie, το Under Pressure.
Οι Queen άλλαξαν αρκετά και το παρουσιαστικό τους. Άφησαν πίσω το glam στυλ που επέβαλε η ροκ κουλτούρα της δεκαετίας του 70 και προσαρμόστηκαν στο κλίμα της εποχής. Ο Μέρκιουρι άφησε μουστάκι και εμφανιζόταν πλέον χωρίς μακιγιάζ και μαύρα νύχια.
Λίγο αργότερα έγραψαν τη μουσική για την ταινία Flash Gordon ενώ το 1984 κυκλοφορούν το άλμπουμ Τhe works. Πιο γνωστά κομμάτια από αυτό είναι το I want to break free, Radio Ga Ga και το Hammer to fall.
Το 1985 συμμετείχαν στο Live Aid μαζί με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες και «κυριολεκτικά έκλεψαν την παράσταση», όπως είχε παραδεχτεί και ο στενός τους φίλος Elton John. Εμπνευσμένοι από το κλίμα του Live Aid, ηχογράφησαν το One Vision που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ A kind of magic το οποίο αποτελούσε (εν μέρη) και το soundtrack της ταινίας Highlander. Η περιοδεία τους Magic Tour στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, ιδιαίτερα η συναυλία που δόθηκε στο Στάδιο Γουέμπλεϋ το 1986. Η συγκεκριμένη περιοδεία ήταν και η τελευταία τους.
Οι Queen, αν και δεν διαλύθηκαν το επόμενο διάστημα, άφησαν περιθώρια για πιο προσωπικές μουσικές εξορμήσεις. Ο Φρέντι Μέρκιουρι που είχε ήδη κάνει μια solo δουλειά (το άλμπουμ Mr Bad Guy) τώρα συνεργάστηκε με τη ντίβα της όπερας Μονσερά Καμπαγιέ και κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Barcellona. Λέγεται ότι ο Φρέντι έδωσε τον καλύτερο του εαυτό σε αυτό το άλμπουμ, τόσο γιατί εκτιμούσε βαθύτατα την Καμπαγιέ και τον κόσμο της όπερας, όσο και γιατί φοβόταν ότι θα μπορούσε να είναι η τελευταία του δουλειά. Το ομότιτλο τραγούδι Barcellona συνόδευε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992.
Οι φήμες ότι ο Μέρκιουρι έπασχε από AIDS κυκλοφορούσαν πολύ έντονα αν και ο ίδιος τις διέψευδε. Το 1989, οι Queen επανήρθαν με το άλμπουμ The miracle. Ο Μέρκιουρι αν και εμφανίζεται πολύ δυναμικός κι ενεργητικός στα video clips, παρουσιάζει εμφανή διαφορά στην εμφάνιση του: αραιωμένα μαλλιά και αρκετά αδυνατισμένος. Οι Queen δεν έκαναν καμία περιοδεία για να προωθήσουν το άλμπουμ τους από το οποίο προέκυψαν οι επιτυχίες I want it all, Breakthru και The Invisible Man.
Το 1991 το συγκρότημα δημιούργησε το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο Innuendo. Το τελευταίο τραγούδι είναι το διαχρονικό The show must go on, του οποίου οι στίχοι φανερώνουν ότι ο Μέρκιουρι γνώριζε πως δεν θα ήταν για πολύ καιρό ακόμη στη ζωή. Τα video clips του Innuendo ήταν επεξεργασία παλιότερων video εκτός από τα These are the days of our lives και I’m going slightly mad τα οποία είναι ασπρόμαυρα και στα οποία ο Μέρκιουρι εμφανίζεται αποστεωμένος και αδύναμος.
Θάνατος
Καθώς η κατάσταση του Φρέντι Μέρκιουρι χειροτέρευε, οι φήμες γινόταν ακόμη πιο έντονες. Στις 23 Νοεμβρίου του 1991 ο τραγουδιστής έκανε ανακοίνωση στον τύπο που είχε κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Κένσινγκτον στο Λονδίνο, ότι έπασχε από AIDS. Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα πέθανε στο σπίτι του.
Όλο το διάστημα ήταν κοντά του οι γονείς του και η Mary Austin (πρώην σύντροφός του). Ωστόσο σε καθημερινή 24ωρη βάση μαζί του ήταν ο λεγόμενος inner circle που ζούσε μαζί του στο σπίτι του Garden Lodge. Δηλαδή ο σύντροφος του τα τελευταία 6 χρόνια Jim Hutton, ο Peter Freestone (προσωπικός του γραμματέας και στενός φίλος) και ο Joe Fanelli (πρώην σύντροφος που έγινε συνεργάτης του ως μάγειρας και γραμματέας).
Ο Φρέντι Μέρκιουρι θεωρείται από τις πλέον κορυφαίες προσωπικότητες της μουσικής σκηνής παγκοσμίως και ξεχωρίζει για την καλλιτεχνική του τόλμη και έμπνευση.
