Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Αΐντα Κιόρι είναι μουσικός, τραγουδίστρια, συγγραφέας και καθηγήτρια σε μουσικά σχολεία. Η πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα, με καταγωγή από την Αλβανία, από νεαρή ηλικία αγάπησε τη μουσική, το βιολί και το τραγούδι, το οποίο άλλωστε ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής της πορείας με τη συμμετοχή της σε χορωδίες και σε διάφορες συναυλίες.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος μουσικής επιστήμης και ΤΈΧΝΗΣ ( ΜΕΤ) του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στο παραδοσιακό βιολί, διπλωματούχος βυζαντινής μουσικής, πτυχιούχος κλασικού βιολιού και αρμονίας, κάτοχος πτυχίου ελληνικής γλώσσας του φιλολογικού τμήματος Θεσσαλονίκης( ΑΠΘ).
«Το “επί σκηνής” είναι αυτό που θα μου έλειπε περισσότερο εάν μου το στερούσαν, όπως και έγινε όλον αυτό τον καιρό των απαγορεύσεων και του εγκλεισμού. Είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, είναι έρωτας! Η διδασκαλία είναι εξίσου σημαντική. Οδοιπόρος μιας διαδρομής χρόνων, χτίζεις παιδεία σε παιδιά που σε εμπιστεύονται και σε θαυμάζουν, συμβάλλεις στο μέλλον. Συγγραφέας, μεγάλη μου τιμή που με αποκαλείτε έτσι! Το αγαπώ! Εξέδωσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 16 μου χρόνια με πολλά εφηβικά όνειρα κρυπτογραφημένα, ακολούθησε και δεύτερη συλλογή. Και οι δύο εκδόσεις ήταν στην αλβανική γλώσσα. Πλέον τα τελευταία πολλά χρόνια γράφω στα ελληνικά και ευελπιστώ να αξιωθώ κάποια στιγμή σε μια καινούρια έκδοση συλλογής ποιημάτων και ενός μυθιστορήματος. Είμαι νομίζω πολύ τυχερή και ευλογημένη. Δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν λαμβάνεις όλη αυτή την εκτίμηση και τον θαυμασμό των ανθρώπων γύρω σου!» αναφέρει η ταλαντούχα μουσικός για την πορεία της.
Για το πώς θα χαρακτήριζε η ίδια τον εαυτό της, λέει: «Θα προτιμούσα να ακούσω κάποιον χαρακτηρισμό από τους συνανθρώπους μου, γιατί είμαι αρκετά αυστηρή κριτής και κατά συνέπεια δεν θα ήμουν αντικειμενική. Για αρχή όμως θα πω ότι προτιμώ την αλήθεια και ας πονάει…».
Σχετικά με τον σύζυγό της και τραγουδιστή Γιώργο Πάγκαλο, επισημαίνει πως η επαγγελματική τους σχέση, που ξεκίνησε πριν συνυπάρξουν ως ζευγάρι, είναι για εκείνη η πιο σημαντική συναισθηματικά, η πιο ουσιαστική και αποτελεσματική εκ των πραγμάτων.
Τέλος η Αΐντα Κιόρι εκμυστηρεύεται πως χαρά αντλεί από τη ζωή της, με ό,τι αυτή περιλαμβάνει, και θεωρεί πολύ σημαντικά τα κοντινά της πρόσωπα, τα οποία τη στηρίζουν και έτσι αναπόφευκτα αποτελούν πηγή έμπνευσης για εκείνη, και αποκαλύπτει τα μελλοντικά της σχέδια καθώς και πώς ονειρεύεται να εξελιχθεί η καλλιτεχνική της διαδρομή.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για τη μουσική; Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με αυτόν τον τομέα;
Προέρχομαι από μουσική οικογένεια αλλά παρ΄ όλα αυτά εντυπωσιάστηκα από μια μικρή φίλη στα τέσσερα μου χρόνια, που ξεκίνησε να μαθαίνει βιολί. Ήταν περίεργο αλλά αποφάσισα από μόνη μου ότι αυτό θέλω να κάνω, χωρίς να συμβουλευτώ τους γονείς μου. Κατάγομαι από τη γειτονική Αλβανία, όπου τα μουσικά σχολεία ξεκινούν από την πρώτη δημοτικού, ενημερώθηκα για τις εξετάσεις και έλαβα μέρος σύντομα και χωρίς προετοιμασία, βαθμολογήθηκα με άριστα παμψηφεί και ύστερα έμαθαν και οι γονείς μου διά τηλεφώνου τα ευχάριστα νέα! Έμειναν έκπληκτοι αλλά το δέχτηκαν με μεγάλη χαρά! Από τότε, λοιπόν, όλα μου τα χρόνια, ασχολούμαι με τη μουσική, εκτός από ένα μικρό διάστημα στο λύκειο. Ήμουν μέλος της συμφωνικής ορχήστρας του σχολείου αλλά και σολίστ, το τραγούδι ήταν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της πορείας είτε σε χορωδίες είτε ως τραγουδίστρια σε διάφορες συναυλίες.
Τι μουσικές ακούτε;
Ακούω σχεδόν όλα τα είδη μουσικής, ό,τι όμορφο! Πρέπει να αναφέρω ότι μεγάλωσα με κλασικά ακούσματα αλλά και κάποια μικρή παράδοση της γενέτειράς μου. Επίσης άκουγα με πολύ ενδιαφέρον λίγη ελληνική μουσική, στα κρυφά, εφόσον δεν μας επιτρεπόταν ( κομμουνισμός βλέπετε!), άρεσε πολύ στον πατέρα και στον αδερφό μου. Αξίζει όμως να αναφέρω ότι με κέρδισαν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι Scorpions, The Beatles και άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες αυτού του είδους.
Ποιο είναι το μουσικό όργανο που αγαπάτε περισσότερο;
Δεν θέλει και ερώτηση νομίζω, το βιολί αλλά αγαπώ πολύ και το σαξόφωνο με το οποίο έχω ασχοληθεί λίγο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου. Ελπίζω να καταφέρω στο μέλλον να ασχοληθώ περισσότερο.
Υπάρχει κάποιο συγκρότημα ή μουσικός που θα θέλατε να παίξετε μαζί του επί σκηνής;
Πολλοί, θα έλεγα, θα ήταν όμορφο και πολύ μεγάλη μου τιμή και εμπειρία. Επίσης είναι πολλοί οι χώροι όπου θα ήθελα να παίξω, οι οποίοι έχουν αυτή τη θεϊκή ενέργεια! Μου έχει λείψει πολύ το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αλλά και οι άλλοι χώροι όπου είχα την τύχη να παίζω. Σε καιρούς πολιτιστικής ανέχειας και χαμηλού επιπέδου παιδείας, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε και να προσπαθούμε να επαναφέρουμε την κοινωνία μας σε λογικά πλαίσια με υγιή νου και δίψα για μάθηση.
Από τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σας διαδρομή ποιες στιγμές και συνεργασίες ξεχωρίζετε;
Ήταν πολλές οι ξεχωριστές στιγμές, η μουσική σού χαρίζει απλόχερα τέτοιες. Είμαι νομίζω πολύ τυχερή και ευλογημένη. Δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν λαμβάνεις όλη αυτή την εκτίμηση και τον θαυμασμό των ανθρώπων γύρω σου! Τι να πρωτοαναφέρω, την πρώτη μου συναυλία ως σολίστ λίγο μετά τα έκτα μου γενέθλια, τις συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία, Δήμητρα Γαλάνη, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Στάθης Αγγελόπουλος, Νίκος και Γιασεμή Σαραγούδα και άλλους, τις εμφανίσεις με τη συμφωνική ορχήστρα του Βόλου για πολλά χρόνια σε Ελλάδα και εξωτερικό, στην Ολυμπιάδα του 2004, συνεργασίες με ντόπιους καλλιτέχνες του Βόλου που κάνουν καταπληκτικές δουλειές και ας μην ακούγονται όσο θα έπρεπε! Ωστόσο οφείλω να επισημάνω πως η επαγγελματική μου σχέση με τον σύζυγό μου Γιώργο Πάγκαλο, που ξεκίνησε πριν συνυπάρξουμε ως ζευγάρι, είναι η πιο σημαντική συναισθηματικά, η πιο ουσιαστική και αποτελεσματική εκ των πραγμάτων.
Είστε μουσικός, τραγουδίστρια, συγγραφέας και καθηγήτρια σε μουσικά σχολεία. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένη;
Το «επί σκηνής» είναι αυτό που θα μου έλειπε περισσότερο εάν μου το στερούσαν, όπως και έγινε όλο αυτόν τον καιρό των απαγορεύσεων και εγκλεισμού. Είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, είναι έρωτας! Η διδασκαλία είναι εξίσου σημαντική. Οδοιπόρος μιας διαδρομής χρόνων, χτίζεις παιδεία σε παιδιά που σε εμπιστεύονται και σε θαυμάζουν, συμβάλλεις στο μέλλον. Συγγραφέας, μεγάλη μου τιμή που με αποκαλείτε έτσι! Το αγαπώ! Εξέδωσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα 16 μου χρόνια με πολλά εφηβικά όνειρα κρυπτογραφημένα, ακολούθησε και δεύτερη συλλογή. Και οι δύο εκδόσεις ήταν στην αλβανική γλώσσα. Πλέον τα τελευταία πολλά χρόνια γράφω στα ελληνικά και ευελπιστώ να αξιωθώ κάποια στιγμή σε μια καινούρια έκδοση συλλογής ποιημάτων και ενός μυθιστορήματος.
Μπορεί ένα βιβλίο να μας αλλάξει τη ζωή; Εσείς διαβάσατε κάποιο τέτοιο βιβλίο που να άλλαξε την οπτική σας για τη ζωή;
Σε κάποιους ανθρώπους ναι, ίσως έχει συμβεί. Συγκεκριμένα σε μένα όχι, θα έλεγα, όλα τα βιβλία μαζί, ναι! Τα λατρεύω, τα αγαπώ! Μεγάλωσα με πολύ πολύ διάβασμα, κυρίως κλασική λογοτεχνία. Πριν ξεκινήσω την πρώτη δημοτικού, διάβαζα εφημερίδα, το λέω και μου φαίνεται αστείο. Εκεί, στα βιβλία, κρύβονται όλη η φαντασία και η ομορφιά που δεν βλέπεις στην καθημερινότητα. Όταν έμαθα τα ελληνικά σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, αρχικά διάβασα Σαπφώ και Οδυσσέα Ελύτη, δέος! Ακόμα θυμάμαι πόσο με συγκλόνισε «Το Μονόγραμμα».
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βιώματα και μνήμες από την παιδική ηλικία τους αλλά δεν γίνονται συγγραφείς. Εσάς τις σας ωθεί να γράφετε;
Γίνεται αυθόρμητα, από διάφορα ερεθίσματα, ανησυχίες, χαρές, λύπες, έρωτες, σε σημαντικές αλλά και άσχετες στιγμές της ζωής μου. Πολλές φορές ακόμα και στον ύπνο μου είδα τραγούδια ή στίχους ολοκληρωμένους, τους οποίους όμως δεν πρόλαβα να αποτυπώσω. Ακόμη και μια απλή λέξη που μου έμεινε από κάποια συζήτηση, κάποιες φορές, έγινε ποίημα. Το να γίνεις συγγραφέας προφανώς είναι θέμα επιμονής και συγκυριών όπως ισχύει και για όλα τα χόμπι και τα επαγγέλματα.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Θα προτιμούσα να ακούσω κάποιον χαρακτηρισμό από τους συνανθρώπους μου, γιατί είμαι αρκετά αυστηρή κριτής και κατά συνέπεια δεν θα ήμουν αντικειμενική. Για αρχή όμως θα πω ότι προτιμώ την αλήθεια και ας πονάει…
Πώς βιώσατε την εποχή του εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού;
Με βοήθησε να είμαι πολύ κοντά με τα 3 μικρά μου παιδιά, τον γιο μου, την κόρη μου και τον άντρα μου… Το απολαύσαμε με καναπέ, τηλεόραση, παιχνίδια, τηλεκπαίδευση όλοι μας και χαλάρωση. Περπατούσα αρκετά, πράγμα που δεν είχα καταφέρει να κάνω στη ζωή μου. Κατά τα άλλα θεωρώ πως ήταν μια πολύ τραγική εποχή για τα δεδομένα της γενιάς μας και του δικού μου επαγγέλματος. Αυτό όμως που με ανησυχεί περισσότερο είναι το μετέπειτα, μακάρι να μην έχω δίκιο.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας πορεία και ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Τα όνειρα είναι πολλά και διάφορα, γεννιούνται συχνά και τρέφονται με το επιτυχές αύριο. Αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ελπίζω να επανέλθει πλήρως η καθημερινότητά μας και από κει και πέρα τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους. Είμαστε από τους βαθιά πληγωμένους κλάδους. Ωστόσο, σε πείσμα των καιρών, κάτι καινούριο ετοιμάζω με την πολλή μεγάλη βοήθεια της καλής μου νεράιδας Σοφίας Μαχαιρίτσα και αφορά τη μουσική. Περισσότερες λεπτομέρειες θα έχετε πολύ σύντομα.
Από πού αντλείτε χαρά για να είστε καλά στη ζωή σας;
Από την ίδια μου τη ζωή, με ό,τι αυτή περιλαμβάνει. Και βέβαια πολύ σημαντικά είναι τα κοντινά μου πρόσωπα, τα οποία με στηρίζουν και έτσι αναπόφευκτα αποτελούν πηγή έμπνευσης για μένα.
