Ο Έμινεμ (Μάρσαλ Μπρους Μάδερς ο τρίτος), ο οποίος σήμερα γίνεται 49 ετών, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους, αλλά και αμφιλεγόμενους εκπροσώπους της ραπ μουσικής.
Αν και λευκός σε ένα είδος που θεωρείται αποκλειστικότητα των Αφροαμερικανών, γνώρισε επιτυχία με το δεύτερο κιόλας άλμπουμ του το 1999 και παραμένει μέχρι σήμερα ένας από τους εμπορικότερους μουσικούς του 21ου αιώνα. Το περιοδικό Rolling Stone τον συμπεριλαμβάνει στις λίστες του με τους 100 σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών και στους 100 σπουδαιότερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών. Στη συλλογή των βραβείων του φιγουράρουν ένα Όσκαρ και 15 Γκράμι.
Ο Μάρσαλ Μπρους Μάδερς ο τρίτος γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1972 στην πόλη Σεντ Τζόζεφ της πολιτείας Μιζούρι των ΗΠΑ. Ήταν το μοναχοπαίδι δύο μουσικών, του Μάρσαλ Μπρους Μάδερς του νεότερου και της Ντέμπι Νέλσον. Ο πατέρας του εγκατέλειψε νωρίς τη συζυγική εστία και η μητέρα του άλλαζε συχνά σπίτι και πόλη με τον γιο της για να επιβιώσει.
Το νεαρό παιδί είχε μία ταραγμένη παιδική ηλικία, που χαρακτηρίστηκε από τη φτώχεια και κάποιους ισχυρισμούς για κακοποίησή του. Σε ηλικία 14 ετών άρχισε να ραπάρει σε κλαμπ του Ντιτρόιτ και όταν οι αδικαιολόγητες απουσίες του τον άφησαν για τρίτη χρονιά στην ίδια τάξη, παράτησε το σχολείο και αποφάσισε ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με το χιπ-χοπ. Ως Έμινεμ άρχισε ν’ αναδεικνύεται στην αντεργκράουντ σκηνή του χιπ-χοπ στο Ντιτρόιτ, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και ως μέλος του ραπ σεξέτου D12, γνωστού και ως Dirty Dozen. Το καλλιτεχνικό του όνομα Έμινεμ (Eminem) προέρχεται από τη φωνητική απόδοση των αρχικών του ονοματεπωνύμου του Marshall Mathers (Μ&Μ).
Το πρώτο σόλο άλμπουμ του Έμινεμ με τίτλο «Infinite» κυκλοφόρησε το 1996, όμως πούλησε ελάχιστα και ο φέρελπις καλλιτέχνης συνέχισε να κάνει διάφορες δουλειές για τα προς το ζην. Όταν κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην κατηγορία του ελεύθερου στυλ (freestyle) στους Ολυμπιακούς Αγώνες Ραπ του 1997 στο Λος Άντζελες, τράβηξε την προσοχή του Dr. Dre, ιδρυτικού μέλους των πρωτοπόρων ράπερ N.W.A. και επικεφαλής της δισκογραφικής εταιρείας Aftermath Entertainment. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Έμινεμ είχε αναπτύξει την περσόνα του ασυγκράτητου Slim Shady, με συχνά χυδαίους και βίαιους στίχους στα τραγούδια του.
Με τον Dr. Dre ως παραγωγό και μέντορά του, ο Έμινεμ κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ «The Slim Shady LP» στις αρχές του 1999. Το εφευρετικό μουσικό βίντεο της μεγάλης επιτυχίας «My Name Is» και η εγγύηση του Dr. Dre στην παραγωγή, απογείωσαν τον δίσκο, που πούλησε αρκετά εκατομμύρια αντίτυπα και χάρισε στον Έμινεμ δύο βραβεία Γκράμι και τέσσερα βραβεία MTV.
Η ταραχώδης σχέση του με τη σύζυγό του, Κίμπερλι Σκοτ
Βασισμένα στα βιώματα της ζωής του που φανέρωναν ένα ταραγμένο ψυχισμό, τα τραγούδια του εξόργιζαν πολλούς (και όχι κατ’ ανάγκη συντηρητικούς), όπως τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα των ΗΠΑ, που τον κατήγγειλε ως ομοφοβικό και μισογύνη. Η ταραχώδης σχέση του με τη σύζυγό του, Κίμπερλι Σκοτ, με την οποία απέκτησε ένα κορίτσι, εξιστορήθηκε σε τραγούδια στα οποία ράπαρε για το πώς θα τη σκοτώσει.
Το 2000 κατηγορήθηκε για βιαιοπραγία, όταν φέρεται να χτύπησε με πιστόλι έναν άντρα που είδε να φιλάει τη σύζυγό του. Το ζευγάρι χώρισε το 2001 και η σχέση τους παρέμεινε δύσκολη (το 2006 το ζευγάρι ξαναπαντρεύτηκε και χώρισε ξανά). Η προβληματική συμπεριφορά του Έμινεμ εξόργισε ακόμη και τη μητέρα του, η οποία τον μήνυσε επειδή τη δυσφήμησε σε τραγούδι και συνεντεύξεις του.
Το 2000 ο Eminem κυκλοφόρησε το τρίτο του άλμπουμ «The Marshall Mathers LP», το οποίο έκανε ρεκόρ πωλήσεων στις ΗΠΑ για ραπ άλμπουμ. Η απίστευτη επιτυχία του δίσκου, το οποίο περιελάμβανε τα προκλητικά σινγκλ «The Real Slim Shady» και «Stan», ανανέωσε την εναντίον του πολεμική.
Για να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις, το 2001 τραγούδησε ντουέτο με τον ανοιχτά ομοφυλόφιλο Έλτον Τζον στην απονομή των βραβείων Γκράμι, όπου ήταν υποψήφιος για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς. Αργότερα εκείνο το έτος ηχογράφησε το άλμπουμ «Devil’s Night» με τους D12 και περιόδευσε μαζί τους. Δημιούργησε επίσης τη δική του δισκογραφική εταιρεία «Shady Records», στην οποία κυκλοφόρησαν δίσκους τους οι D12, ο 50 Cent και άλλοι ράπερ.
Ο Eminem επέστρεψε το 2002 στις προσωπικές του δουλειές με το άλμπουμ «The Eminem Show», το οποίο γνώρισε επιτυχία ανάλογη με του «The Marshall Mathers LP.» Επίσης εκείνη τη χρονιά πρωταγωνίστησε στη δεύτερη ταινία του, την ημι-αυτοβιογραφική «8 Mile», που σκηνοθέτησε ο Κέρτις Χάνσον και σημείωσε κριτική και εμπορική επιτυχία. Την επόμενη χρονιά κέρδισε Όσκαρ για το τραγούδι «Lose Yourself», ένα τραγούδι που ακουγόταν στην ταινία.
Μετά την εκ νέου συνεργασία του με τους D12 στο άλμπουμ «D12 World» (2004), ο Έμινεμ κυκλοφόρησε το «Encore» (2004) και τον επόμενο χρόνο μία συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του με τίτλο «Curtain Call: The Hits». Και τα δύο αυτά κινήθηκαν καλά εμπορικά, αλλά δεν είχαν την απήχηση των προηγούμενων άλμπουμ του.
Στη συνέχεια αποσύρθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας, ξαναβγήκε για λίγο το 2006 για το ύστατο χαίρε στον φίλο και μέλος του D12, Proof, ο οποίος σκοτώθηκε έξω από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης του Ντιτρόιτ. Δύο χρόνια αργότερα δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του με τίτλο «The Way I Am», τα οποία περιελάμβαναν φωτογραφίες, σχέδια και στίχους.
Το άλμπουμ «Relapse» (2009) ήταν το πρώτο του με νέο υλικό τα τελευταία πέντε χρόνια. Παρόλο που είχε εξαιρετική παραγωγή από τον Dr. Dre, το άλμπουμ συνάντησε μέτριες κριτικές λόγω των υπερβολικών προσπαθειών του να σοκάρει. Παρ’ όλα αυτά, το σινγκλ «Crack a Bottle» έγινε το δεύτερο τραγούδι του Έμινεμ που έφτασε στην κορυφή του αμερικάνικού πίνακα επιτυχιών (μετά το «Lose Yourself») και ο Eminem κέρδισε Γκράμι τόσο για το τραγούδι όσο και για το άλμπουμ.
Το επόμενο άλμπουμ του, «Recovery» (2010), ήταν μία απάντηση στις αρνητικές κριτικές που δέχτηκε για το «Relapse». Παρόλο που ο Έμινεμ δεν ήταν πλέον στην πρωτοπορία του χιπ-χοπ, ο δίσκος απέδειξε ότι παρέμεινε μία ισχυρή εμπορική δύναμη, καθώς τα σινγκλ «Not Afraid» και «Love the Way You Lie» (με τη συμμετοχή της Ριάνα) έγιναν και τα δύο μεγάλες επιτυχίες. Ο Έμινεμ ξανασυνεργάστηκε με τη Ριάνα στο «The Monster», από το «The Marshall Mathers LP 2» (2013) και το άλμπουμ έγινε το έκτο του που κέρδισε το βραβείο Γκράμι για το καλύτερο ραπ άλμπουμ. Επιπλέον, ο Έμινεμ συνεργάστηκε περιστασιακά με τον ράπερ Royce da 5′9″ με το όνομα Bad Meets Evil. Οι δυο τους κυκλοφόρησαν κάποια σινγκλ και το EP «Hell: The Sequel» (2011).
Ο Έμινεμ έλαβε ανάμεικτες κριτικές για τα άλμπουμ «Revival» (2017) και «Kamikaze» (2018). Ωστόσο, μία τέτοια κριτική είχε μικρό αντίκτυπο στις πωλήσεις και το 2020 το «Music to Be Murdered By» έγινε το δέκατο συνεχόμενο άλμπουμ του που ανέβηκε στην κορυφή του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών.
