Η Εράτυρα τραγουδά από τη Μελβούρνη, η Εράτυρα τραγουδά από το Μεξικό, από τη Βοστώνη και την Αστάρια των ΗΠΑ, τον Καναδά, τη δοκιμαζόμενη Ισπανία, από το Ελσίνκι της Φιλανδίας, από τη Σιβηρία, από το Παρίσι, η Εράτυρα τραγουδά από την Πάτρα, την Κρήτη, τη Θεσσαλονίκη, και την Κοζάνη…
Διακόσια άτομα από όλες τις γωνιές του κόσμου, που τους συνδέει ο Νόστος της γενέθλιας γης, ο πολιτισμός, τα τραγούδια και οι παραδοσιακές γιορτές που έχουν καταγραφεί στην μνήμη της παιδικής ηλικίας, συνδέθηκαν διαδικτυακά και τραγούδησαν Μαγιάτικα και Πασχαλιάτικα τραγούδια της Εράτυρας.
«Τα περιοριστικά μέτρα εξαιτίας του κορωνοϊού δεν επέτρεψαν να πραγματοποιηθούν εφέτος οι εκδηλώσεις και τα τραγούδια στην πλατεία και τον πλάτανο της γραφικής κωμόπολης του Βοΐου και αποφασίσαμε, αυτή τη γιορτή να την κάνουμε μέσω του διαδικτύου», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργος Βάρκας.
Μέσα σε πέντε ημέρες, από τη στιγμή που «έπεσε» η ιδέα, ετοιμάστηκαν όλα. Από τις πλατφόρμες του διαδικτύου, όπου οι Ερατυρείς έχουν συστήσει διάφορες ομάδες, εντοπίστηκαν τα πρόσωπα και, όπως σημειώνει ο Γιώργος Βάρκας: «βρήκαμε ανθρώπους που και εμείς τους είχαμε ξεχάσει από τη μνήμη μας, που έχουν να έρθουν πολλά χρόνια στο χωριό εξαιτίας της μακρινής χώρας όπου ζουν, ανθρώπους που εργάζονται προσωρινά σε χώρες που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από την πατρίδα».
Δύο επιστήμονες πληροφορικής που ασχολούνται με την Τεχνητή Νοημοσύνη, ο Τάσος Τσίπληνας από τη Φιλανδία και ο Γιάννης Πήτας από το ΑΠΘ, ανέλαβαν να λύσουν τις τεχνικές λεπτομέρειες και την ψηφιακή υποστήριξη του εγχειρήματος.
Στην οθόνη της τηλεόρασης του υπολογιστή στάθηκαν άνδρες και γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας, αλλά και παιδιά. Την παράσταση έκλεψε η γηραιότερη της «παγκόσμιας παρέας», η Αναστασούλα από την Καστοριά, που μαζί με την κόρη της τραγούδησαν ένα από τα ωραιότερα δημοτικά τραγούδια της άνοιξης, το «Άνθισαν τα δένδρα όλα». Η πολιτικός Άννα Διαμαντοπούλου, με το σύνθημα «η Εράτυρα τραγουδά από την Αθήνα», είπε τον «Μάη», ένα τραγούδι που το έλεγε η γιαγιά της, όπως και ο Γιάννης Ζήκου από τη Μελβούρνη, ενώ με «σπασμένη» φωνή από τη συγκίνηση, τραγούδησαν ο Ηλίας Γκαντώνας από το Μεξικό και ο Ηλίας Τσιοπλάκης από το Τσελνιάμικ της Σιβηρίας.
Ο Γιώργος Βάρκας αναφέρεται με θερμά λόγια στα όσα έγιναν σ’ αυτό το διαδικτυακό παγκόσμια συναπάντημα των Ερατυραίων και στη συγκίνηση που υπήρξε -ουκ ολίγες φορές- από τον ήχο και τον στίχο των τραγουδιών, που κάποιοι είχαν σχεδόν ξεχάσει. Μάλιστα, παρότι όλο το εγχείρημα διήρκησε 3,5 ώρες, κανένας δεν έλεγε να φύγει! «Στο τέλος, κρατώντας από ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, ευχηθήκαμε να το επαναλάβουμε και το συντομότερο να ανταμώσουμε στον γενέθλιο τόπο της Εράτυρας», εξηγεί ο κ. Βάρκας.
Ο καθηγητής Πληροφορικής του ΑΠΘ, ειδικός σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης, Γιάννης Πήτας ήταν αυτός που είχε την αρχική ιδέα του όλου εγχειρήματος και μαζί με τη μικρή ομάδα που δημιουργήθηκε συνέβαλε στο να πραγματοποιηθεί απρόσκοπτα η εκδήλωση. Με αφορμή τον καρωνοϊό και την περίπτωση της Εράτυρας μιλά για ένα μικρό κοινωνιολογικό πείραμα, «όπου δίνεται η δυνατότητα, άνθρωποι που μοιράζονται κοινές αξίες να δημιουργούν μια παγκόσμια κοινότητα». Προσθέτει δε, ότι αυτό μέχρι σήμερα γινόταν στις ομάδες που είχαν συστήσει οι χρήστες στις δικτυακές πλατφόρμες, «τώρα όμως η τεχνολογία μας δίνει την δυνατότητα “ζωντανής” συνεύρευσης 3-4 χιλιάδων ατόμων ταυτόχρονα».
Ο καθηγητής σημειώνει ακόμη ότι αυτό έχει πολλά θετικά στοιχεία καθώς μπορεί να λειτουργήσει σε διάφορα επίπεδα στη δημιουργία παγκόσμιων κοινοτήτων για ρεύματα της μουσικής, το θέατρο, την ποίηση, τη μουσική, το θέατρο, το βιβλίο, τις γλώσσες καθώς και για άλλες πολιτιστικές αξίες ή ακόμη και για τη διασκέδαση, με τη συμμετοχή σε διαδικτυακές συναυλίες ή βραδιές κλασικής μουσικής.
Ο κ. Πήτας διαπιστώνει ότι «παρότι είμαστε έτοιμοι τεχνολογικά δεν κάναμε τα βήματα που έπρεπε», επισημαίνει πως «ο εγκλεισμός λόγω κορωνοϊού και η ανάγκη για να συνεχιστεί η ζωή επιτάχυνε όλη αυτή την διαδικασία, κάναμε άλματα με πολύ δυναμικό τρόπο»και καταλήγει λέγοντας πως όταν τελειώσουν όλα αυτά, το πεδίο θα ‘ναι διαφορετικό, «δεν θα επιστρέψουμε ποτέ στο σημείο που είμαστε».
Με αφορμή το πείραμα της Εράτυρας διαπίστωσε, εξάλλου, πως όσοι είναι ψηφιακά «αναλφάβητοι» και όσοι δεν διαθέτουν υπολογιστή ή διαδίκτυο στην κατοικία τους «αποκλείονται από την ψηφιακή δημοκρατία της παγκόσμιας κοινότητας» και ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που «θα πρέπει να ληφθεί υπ’ οψιν, όταν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε στην ευρεία εφαρμογή τέτοιων δυνατοτήτων».
