Ο πατέρας του Ιταλού σχεδιαστή μόδας, Μπρουνέλο Κουτσινέλι (Brunello Cucinelli) του έδωσε κάποτε μια ευθεία συμβουλή: Δεν έχει νόημα να είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος στο νεκροταφείο.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Κουτσινέλι επανέλαβε τη συμβουλή του πατέρα του, ενώ μιλούσε σε 500 δημοσιογράφους στην αποκορύφωση του τελευταίου φιλανθρωπικού έργου του – την αποκατάσταση της κωμόπολης Σολομέο του 12ου αιώνα. Το χωριό σε απόσταση 2,5 ωρών από τη Ρώμη, στην κορυφή ενός λόφου έχει συναισθηματική σημασία: εκεί μεγάλωσε η σύζυγός του και ο ίδιος ο Κουτσινέλι γεννήθηκε όχι πολύ μακριά. Αλλά αντιπροσωπεύει επίσης την ανησυχία του σχεδιαστή για μία Ιταλία που εξαφανίζεται, όπου οι παλιός τρόπος ζωής διατηρείται ανενόχλητος από τις ψηφιακές επιδρομές.
Στόχος του Ιταλού σχεδιαστή μόδας, σύμφωνα με το Elle, είναι να αναζωογονήσει την περιοχή στο σύνολό της, όχι μόνο να δημιουργήσει θέσεις εργασίας στην εταιρεία του που εδρεύει στην Ούμπρια και τα γύρω εργαστήρια σε όλη την Ιταλία, αλλά και να ανυψώσει την πνευματική ζωή ολόκληρης της περιοχής.
Η πόλη αποτελεί τον μικρόκοσμο της ιδανικής για τον Κουτσινέλι κοινωνίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έκανε σημαντικές παρεμβάσεις, δημιουργώντας ένα νέο θέατρο και ιδρύοντας Σχολή Τεχνών.
Η πιο πρόσφατη προσθήκη είναι ένα μνημείο από τραβερτίνη αφιερωμένο «στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια» που ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία του στην κοιλάδα έξω από το Σολομέο, όπου επίσης κατεδαφίστηκαν βιομηχανικά κτήρια και τα αντικατέστησε με ελαιόδεντρα, οπωρώνες και οινοποιείο.
Είναι ένα μνημείο που προβάλλει τις αξίες του Κουτσινέλι «ομορφιά, αθρωπισμός και αλήθεια» και τα αποκαλυπτήριά του συνέπεσαν με την κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου του και τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ίδρυσή της εταιρείας του.
Το βιβλίο «The Dream of Solomeo» περικλείει την προσωπική φιλοσοφία του Κουτσινέλι, την οποία ονομάζει «ανθρωπιστικό καπιταλισμό». Ο πυρήνας αυτής της άποψης, εξηγεί ο σχεδιαστής, είναι ότι «είναι σημαντικό οι άνθρωποι να εργάζονται σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, να πληρώνονται με ελαφρώς καλύτερους μισθούς, και να μοιράζονται ένα κοινό αίσθημα ευθύνης και σεβασμού». Έτσι πιστεύει ότι οι συνήθως περιφρονημένες περιφέρειες των πόλεων μπορούν να μετατραπούν σε παραγωγικούς, ευχάριστους κόμβους – κάτι που αποδεικνύει το Σολομέο.
Ο σχεδιαστής αποκαλεί την πρωτοβουλία του «Ένα έργο για την ομορφιά» που αντιπροσωπεύει τη δέσμευσή του «να δίνει πίσω», αυτή που τον καθορίζει σχεδόν όσο και τα πολυτελή κασμίρ είδη του. «Είναι βαθιά μέσα μου» λέει. «Μεγαλώνοντας στην ύπαιθρο, δεν είχαμε πολλά, αλλά μας απασχολούσαν οι άνθρωποι που είχαν λιγότερα απ’ όσα εμείς».
Το 20% των κερδών του πηγαίνει σε φιλανθρωπικές προσπάθειες και όλοι όσοι εργάζονται γι εκείνον, απολαμβάνουν γεύμα τριών πιάτων, που παρασκευάζεται με προϊόντα από τοπικά αγροκτήματα (όπως το ελαιόλαδο Cucinelli), για μόνο τρία ευρώ.
«Ό,τι αγοράζω, ένα τυρί ή ένα ρολόι, θα ήθελα να παράγεται με σεβασμό στον άνθρωπο, στη γη και στα ζώα» αναφέρει.
