(Με αφορμή τα ιστορικά εγκαίνια)

Στις έξι το απόγευμα του Σαββάτου, την ώρα που αρχίζει να κοκκινίζει ο Βράχος και κάτω στη Σαλαμίνα σωρεύονται οι φούξιες ανταύγειες από τις ακτίνες του ήλιου, οι Καρυάτιδες, περήφανες και ολόρθες, θα υποδεχτούν το βλέμμα του σύγχρονου Έλληνα, γιατί αυτές, σαν την Νίκη της Σαμοθράκης, σαν τα Μάρμαρα στο Βρετανικό Μουσείο, σαν την Αφροδίτη της Μήλου, αποτελούν δικό του ίχνος στη πορεία του, θέλει δεν θέλει.. Δεν είναι κτήτωρ ο σύγχρονος Έλληνας. Δεν είναι ιδιοκτήτης. Αλλά το ίχνος της Ιστορίας δεν μπορεί παρά να είναι ορατό στη γη όπου αποτυπώθηκε. Είναι ζήτημα ηθικής, είναι ζήτημα ταυτότητας, είναι θέμα αισθητικής, στο τέλος τέλος, είναι ζήτημα φωτός, όπως θα έλεγε και ο Οδυσσέας Ελύτης.

Στις έξι το απόγευμα του Σαββάτου, κάτω από τον Βράχο, όταν ο ήλιος θα τα έχει πυρώσει όλα και τα βλέμματα των επισκεπτών θα είναι στραμμένα στην αίθουσα του Παρθενώνα, μία ψυχή απούσα, αλλά εντελώς παρούσα, θα σιγοτραγουδά κάποιους στίχους από τα μελοποιημένα του Χατζιδάκι, ένα ρεφραίν από τον Θεοδωράκη, μία μπαλάντα του Σαβόπουλου, παίρνοντας την τρυφερή εκδίκησή της από το χρόνο. Η πολιτική είναι μία αδηφάγος διαδικασία, καθόλου γενναιόδωρη, τσιγκούνα και τσιφούτικη. Κυρίως δεν έχει μνήμη. Η Μελίνα το είχε ονειρευτεί. Το σπίτι κτίστηκε, αλλά ορισμένοι από τους βασικούς κατοίκους του εξακολουθούν να βολοδέρνουν ορφανοί σ’ αυτή την πόλη του βορρά, κάτω από το άπληστο βλέμμα εκείνων που ψάχνουν απεγνωσμένα τα ίχνη των άλλων, για να τεκμηριώσουν την ιστορικότητά τους. Κάποια ημέρα θα αναγκαστούν να ζητήσουν ταπεινά και γονυπετείς συγγνώμη για το έγκλημα ενός Λόρδου, που η μοίρα τον έφερε να γίνει ένας κοινός κλέφτης και ποταπός αρχαιοκάπηλος και αυτοί αποδέκτες προϊόντος εγκλήματος. Στις έξι το απόγευμα του Σαββάτου, πολλοί λίγοι θα είναι αυτοί που θα τη μνημονεύσουν. Ευτυχώς που οι εικόνες και οι κουβέντες που αποτυπώθηκαν στο σελυλόιντ ή τις ταινίες μαγνητοφώνου, ξαναφέρνουν στη μνήμη το πάθος της. Η Ελλάδα για να υπάρξει, οφείλει να παράγει πολιτισμό, αλλιώς είναι καταδικασμένη να χάσει την ψυχή της, αν δεν την έχει ήδη απολέσει.