Εικοσιτέσσερις πίνακες επιλεγμένοι από τη μακρά πορεία του Αλέκου Λεβίδη στη ζωγραφική, υποδέχτηκαν εχθές (16/1)τους θεατές τους, στην έκθεση «ΜυθΙστορικά», στο Μουσείο Μπενάκη/ Πινακοθήκη Γκίκα (Κριεζώτου 3).
Αισθήσεις, εντυπώσεις και προσωπικά βιώματα του καλλιτέχνη που τον διαμόρφωσαν κοινωνικά, πολιτικά και ζωγραφικά, πλέκονται σε μια αλληγορική αφήγηση, πολυεπίπεδη και συνειρμική που μεταπλάθει σε μύθο τις διακριτές πινελιές Ιστορίας κάθε πίνακα, δυνάμει ανοιχτές σε εξίσου προσωπικές αναγνώσεις του θεατή. «Η ιστορία του θεατή με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από την δική μου ιστορία», ομολογεί ο ίδιος.
Ο τρόπος που προσλαμβάνει την Ιστορία «μυθοποιώντας χωρίς νοσταλγία όσα συμβαίνουν στο δημόσιο χώρο και μ’ έναν τρόπο μπαίνουν και στην δική μας ζωή» οδηγεί τον Λεβίδη, χωρίς να πολιτικολογεί, σε μια εξισορρόπηση του μύθου και της εσωτερικής εμπειρίας του κόσμου «σε μια εποχή που η ζωγραφική έχει από καιρό πάψει να αναπαριστά μάχες, γεγονότα κ.λ.π. αλλά και όπου κυριαρχεί η πλασματική αγωνία της πρωτοτυπίας».
Η ώσμωση των πολιτισμών στην έκθεση «ΜυθΙστορικά» αποτυπώνεται στο έργο «Παλμύρα» όπου «καθόλου προφητικά», υποστηρίζει ο καλλιτέχνης, είχε ζωγραφίσει με κατεστραμμένο τον έναν ναό, χρόνια πριν ανατιναχτεί από τον ISIS. «Xωρίς παρελθόν δεν υπάρχει παρόν, όμως το στοιχείο της καταστροφής υπάρχει πάντα, δεν είναι όλα ειρηνικά στη μακρά διάρκεια της Ιστορίας», λέει ο ζωγράφος, ο οποίος είχε εκθέσει το συγκεκριμένο έργο πριν τέσσερα χρόνια στο Μουσείο Μπενάκη.
Ο χώρος της Πινακοθήκης Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το μουσείο-αρχείο της γενιάς του ’30 που αποτέλεσε το ύστατο μουσειακό έργο του Άγγελου Δεληβορριά, δεν είναι τυχαία επιλογή της έκθεσης. Ο Λεβίδης, γεννημένος στο τέλος του πολέμου, ζυμώθηκε με τη δημιουργία αυτής της γενιάς όπως και με το διεθνές κίνημα του μοντερνισμού. Στην εφηβεία του διαμορφώθηκε από το πολιτισμικό στερέωμα που οι εκπρόσωποί της -κάποιοι από τους οποίους υπήρξαν και δάσκαλοί του- έστησαν μεταπολεμικά· τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τον λαϊκό πολιτισμό. Σε όλη την πορεία του δεν σταμάτησε να εμπνέεται από το έργο τους. Επομένως, θεωρεί την κατοικία – εργαστήριο του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, περισσότερο από κάθε άλλο χώρο της Αθήνας, και δικό του «σπίτι». Τα «Μυθιστορικά» λοιπόν αποτελούν, από τη μια, χαιρετισμό στον φίλο που έφυγε και από την άλλη μικρό αντίδωρο στο έργο αυτής της κιβωτού ζωντανού παρελθόντος.
Η έκθεση «ΜυθΙστορικά» σε επιμέλεια Αλέκου Λεβίδη, θα διαρκέσει έως τις 14/3/2020
