Στις 11 Απριλίου, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, συμπράττει για μια ακόμη φορά με τον διεθνούς ακτινοβολίας μαέστρο Κρίστοφ Έσενμπαχ, στο Μέγαρο Μουσικής. Διευθύνει τη Δεύτερη Συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ. Πρόκειται για έναν υπαρξιακό σπαραγμό που αποθεώνει την ανθρώπινη ευαλωτότητα. Ένταση συναισθημάτων, υπαρξιακά ερωτήματα. Απαντήσεις, εκρήξεις…
Μία γραφή στον υπερθετικό προορισμένη να συγκινεί και τους πιο απαιτητικούς ακροατές. Ο ψυχογράφος της συμφωνικής μουσικής Γκούσταβ Μάλερ, άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον ρομαντισμό φτάνοντάς τον στα πιο ακραία όριά του.
Ο ίδιος, άλλωστε, έλεγε: «Η συμφωνία πρέπει να είναι σαν τον κόσμο. Nα αγκαλιάζει τα πάντα!». Ο ψυχικά εύθραυστος συνθέτης, διαμορφώνει έναν πολύπλευρο μουσικό στοχασμό πάνω στη ζωή και τον θάνατο δημιουργώντας ένα δικό του, ολοκληρωμένο σύμπαν. Κυρίαρχη όλων η Αγάπη. «Τι είναι ζωή και τι θάνατος; Υπάρχουμε μετά τον θάνατο; Είναι όλα αυτά ένα μπερδεμένο όνειρο ή ζωή και θάνατος έχουν νόημα;», γράφει ο Μάλερ ο οποίος ως απάντηση στους αιώνιους αυτούς προβληματισμούς δημιουργεί έναν ιδανικό κόσμο που ξεπερνά την ανθρώπινη θνητότητα.
Ερμηνεύουν, η υψίφωνος Μυρτώ Παπαθανασίου και η μεσόφωνος Νεφέλη Κωτσέλη. Συμμετέχουν, η Χορωδία της ΕΡΤ και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων. Μέρος των εσόδων της συναυλίας θα διατεθεί σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το πρόγραμμα με μια ματιά
ΓΚΟΥΣΤΑΒ ΜΑΛΕΡ (1860-1911)
Συμφωνία αρ. 2, “της Αναστάσεως”
ΣΟΛΙΣΤ
Μυρτώ Παπαθανασίου, υψίφωνος
Νεφέλη Κωτσέλη, μεσόφωνος
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Κρίστοφ Έσενμπαχ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
Χορωδία της Ε.Ρ.Τ., διδασκαλία – διεύθυνση: Μιχάλης Παπαπέτρου
Χορωδία Δήμου Αθηναίων, διδασκαλία – διεύθυνση: Σταύρος Μπερής
19:30 Εισαγωγική ομιλία από τον Τίτο Γουβέλη για τους κατόχους εισιτηρίων
Για την ιστορία…
ΓΚΟΥΣΤΑΒ ΜΑΛΕΡ (1890 – 1911)
Συμφωνία αρ.2 σε ντο ελάσσονα, «της Αναστάσεως»
1. Allegro maestoso
2. Ländler: Andante moderato
3. Scherzo In ruhig fliessender Bewegung (Με ήρεμα ρέουσα κίνηση)
4. Urlicht (Αρχέγονο φως)
5. Im Tempo des Scherzo (Σε ρυθμό σκέρτσου)
Σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Πρώτης του Συμφωνίας (Μάρτιος 1888) ο νεαρός Γκούσταβ Μάλερ συνέθεσε ένα συμφωνικό έργο με τίτλο Todtenfeier
(Επικήδειος τελετή). Αν και ουσιαστικά επρόκειτο για συμφωνικό ποίημα, ο Μάλερ το αντιλαμβανόταν δυνητικά ως πρώτο μέρος μιας Συμφωνίας σε ντο ελάσσονα, αν και τότε δεν είχε αποφασίσει ακόμα πώς θα προχωρούσε στη σύνθεσή της.
Πέντε χρόνια αργότερα (καλοκαίρι 1893), ο Μάλερ άρχισε να υλοποιεί την ιδέα της Συμφωνίας, καθώς παραθέριζε στις αυστριακές Άλπεις (κοντά στο Σάλτσμπουργκ).
Από τον προηγούμενο χρόνο το ενδιαφέρον του είχε στραφεί σε μία συλλογή από γερμανικά παραδοσιακά ποιήματα, που είχαν ανθολογήσει οι Γερμανοί ρομαντικοί ποιητές Άχιμ φον Άρνιμ και Κλέμενς Μπρεντάνο, με τίτλο Des Knaben Wunderhorn (Το μαγικό κόρνο του αγοριού).
Ο Μάλερ βρήκε στον γεμάτο αθωότητα κόσμο των ποιημάτων αυτών μία εξαιρετική πηγή έμπνευσης: μελοποίησε το ποίημα Des Antonius von Padua Fischpredigt, που ειρωνικά αναφέρεται στον Φραγκισκανό Άγιο Αντώνιο της Πάδοβα και το κήρυγμά του στα αδιάφορα ψάρια (!)· το τραγούδι έγινε η βάση για τη σύνθεση του (ορχηστρικού) σκέρτσου της Συμφωνίας. Το τραγούδι βασισμένο στο ποίημα Urlicht (Αρχέγονο φως),το οποίο επίσης ολοκληρώθηκε εκείνο το καλοκαίρι, αξιοποιήθηκε ως τέταρτο μέρος.
Με την ολοκλήρωση και του αργού μέρους, το μόνο πια που έλειπε ήταν ένα κατάλληλο φινάλε.
