Ο Ρενέ Μαγκρίτ είναι περισσότερο γνωστός για τα σουρεαλιστικά αριστουργήματά του όπως ο Γιος του Ανθρώπου (1964), τα οποία στρεβλώνουν την πραγματικότητα και ανατρέπουν τις προσδοκίες. Ωστόσο, ο Βέλγος καλλιτέχνης πειραματίστηκε με μια ποικιλία στυλ προτού ζωγραφίσει τα διάσημα πράσινα μήλα του, όπως αναδεικνύει έκθεση στην Αυστραλία.
Με τίτλο «Magritte» η πρώτη αναδρομική έκθεση στην Αυστραλία για τον καλλιτέχνη περιλαμβάνει πάνω από 100 έργα, πίνακες ζωγραφικής και φωτογραφίες τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά στη χώρα.
Ανιχνεύει τις πρώτες avant-garde εξερευνήσεις και τα εμπορικά έργα του τη δεκαετία του 1920, μέχρι την πρωτοποριακή συνεισφορά του στον σουρεαλισμό, τις εκπληκτικές προκλήσεις του τη δεκαετία του 1940 και τους διάσημους πίνακες των τελευταίων χρόνων πριν από το θάνατό του το 1967.
Ο Βέλγος καλλιτέχνης απεικόνιζε συνηθισμένα αντικείμενα και καθημερινές σκηνές, αποκαλύπτοντάς τα πιο μυστηριώδη και μαγευτικά από όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε, αναφέρεται στην περιγραφή της έκθεσης. Οι πίνακες του με σύννεφα, καπέλα, πίπες και μήλα είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες εικόνες σουρεαλισμού.
Η έκθεση στη Γκαλερί Τέχνης της Νέας Νότιας Ουαλίας υπογραμμίζει τις προσπάθειες του Μαγκρίτ στον κυβισμό, τον φουτουρισμό και τον ιμπρεσιονισμό για περισσότερα από 40 χρόνια. Ρίχνει επίσης φως σε μερικές εκπληκτικές πτυχές της καλλιτεχνικής παραγωγής του Μαργκίτ, ιδιαίτερα από την περίοδο που ο καλλιτέχνης, εργαζόταν από το κατεχόμενο Βέλγιο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μεταπολεμικά και δημιούργησε μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες και ανατρεπτικούς πίνακες της καριέρας του, δήλωσε ο Μάικλ Μπραντ διευθυντής της Γκαλερί Τέχνης.
Το 1926, ο Μαγκρίτ ζωγράφισε τον πρώτο του υπερρεαλιστικό πίνακα, Le jockey perdu, και έκανε την πρώτη του έκθεση στις Βρυξέλλες το 1927. Οι κριτικοί τού επιτέθηκαν μαζικά. Απογοητευμένος με την αποτυχία, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έγινε φίλος με τον Αντρέ Μπρετόν και έγινε μέλος της ομάδας των υπερρεαλιστών.
Η έκθεση που διοργανώθηκε από την Πινακοθήκη της Νέας Νότιας Ουαλίας με τη στενή συνεργασία του Ιδρύματος Magritte των Βρυξελλών και σε συνεργασία με τη Συλλογή Menil στο Χιούστον εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο και θα διαρκέσει έως τις 9 Φεβρουαρίου 2025.
