Τα δικά τους λάβαρα ελευθερίας «σηκώνουν» φοιτητές από τη Θεσσαλονίκη και την Πρετόρια, διεκδικώντας, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση και περίπου τρεις δεκαετίες μετά το τέλος του Απαρτχάιντ, ελευθερία έκφρασης, να μπει τέλος στην έμφυλη βία, την παιδική εργασία και την εμπορία ανθρώπων.
Τι θα τους ωθούσε να σηκώσουν ένα λάβαρο σήμερα; Σ’ αυτή την ερώτηση απάντησαν φοιτητές και φοιτήτριες του Τμήματος Θεάτρου, της Σχολής Καλών Τεχνών, του ΑΠΘ και του Τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πρετόρια (Department of Humanities Education, Faculty of Education University of Pretoria)δημιουργώντας 27 λάβαρα. Οι δημιουργίες τους (1×1,5μ.), εκτίθενται από σήμερα και μέχρι τις 12 Οκτωβρίου στο Μπενσουσάν Χαν, από τις 14:00 έως τις 22:00, ενώ μετά το πέρας της έκθεσης θα διοργανωθεί συμβολική πορεία με τα λάβαρα γύρω από το Μπενσουσάν Χαν.
«Με αφορμή την επέτειο για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση ζητήσαμε από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας να σχεδιάσουν και στη συνέχεια να δημιουργήσουν το δικό τους λάβαρο. Παράλληλα, στο πλαίσιο μιας διαδικτυακής συνεργασίας, φοιτήτριες και φοιτητές από τη μακρινή Νότιο Αφρική μοιράστηκαν τις εμπειρίες της ελευθερίας από την καταπίεση του Απαρτχάιντ και δημιούργησαν 25 λάβαρα που μαζί με άλλα 12 από το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, αποτελούν την έκθεση», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ Στέργιος Πρώιος, ο οποίος συνεργάστηκε με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Πρετόρια Dr Raitα Steyn.
Οι δύο καθηγητές ζήτησαν από τους φοιτητές και τις φοιτήτριές τους, με αφορμή τον εορτασμό της 200ής επετείου από την Ελληνική Επανάσταση, να κάνουν έρευνα για τη σημασία και χρήση του λαβάρου ως εθνικού, θρησκευτικού ή κοινωνικοπολιτικού συμβόλου και στη συνέχεια να σχεδιάσουν και να παράγουν ένα λάβαρο 100×150 εκατοστά.
«Η τέχνη δεν έχει όρια, είναι βατήρας για να επικοινωνήσουμε», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αλεξία Βούσβουρα, φοιτήτρια του Τμήματος Θεάτρου, η οποία συμμετέχει με το δικό της λάβαρο στην έκθεση αλλά και με μία εικαστική εγκατάσταση, που συμβολίζει «τα δεσμά που έχουμε με οτιδήποτε μας στερεί την ελευθερία».
Για τους προσωπικούς περιορισμούς μιλάει, μέσα από το λάβαρό της, και η Δέσποινα Παπαδημητρίου, για την απελευθέρωση του μυαλού, εμπνεόμενη από τον Γιάννη Γαΐτη, είναι η δημιουργία της Άννας Ισχνοπούλου και για το φως που διαλύει το σκοτάδι είναι το λάβαρο της Θένιας Βερνούκη.
Στα χρώματα της σημαίας της Νοτίου Αφρικής είναι τα περισσότερα λάβαρα των φοιτητών του Πανεπιστημίου της Πρετόρια που στιγματίζουν, από την πλευρά τους, ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις γυναικοκτονίες, τα στερεότυπα, την ελευθερία του λόγου, την παιδική εργασία. «Έχουμε προτείνει να φιλοξενηθεί η έκθεση και στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Τον Μάιο του 2022 έχουμε προγραμματίσει πάντως να μεταφερθεί στο Πανεπιστήμιο της Πρετόρια για να εκτεθούν κι εκεί όλα τα «Λάβαρα για την ελευθερία», όπως είναι και ο τίτλος της έκθεσης», καταλήγει ο κ. Πρώιος.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
