Μπορεί το Studio 54 να έκλεισε πριν από τέσσερις δεκαετίες, αλλά το θρυλικό νεοϋορκέζικο νάιτ κλαμπ αποκτά διαστάσεις εμβληματικού τοπόσημου σε βαθμό που το Brooklyn Museum του αφιερώνει έκθεση με τίτλο «Studio 54: Night Magic» – και ένα βιβλίο -, η οποία μελετά την ιστορία του και την επιρροή του.
Στις 26 Απριλίου του 1977 άνοιξαν το Studio 54 οι συνιδρυτές Steve Rubbel και Ian Schrager. Λειτούργησε για 33 μόνο μήνες και έκλεισε τον Φεβρουάριο του 1980. Αφότου πωλήθηκε στον Mark Fleischman, ξανάνοιξε και πάλι για σύντομο χρονικό διάστημα μέσα στη δεκαετία του 1980, αλλά η έκθεση στο Brooklyn Museum εστιάζει μόνον στους 33 μήνες της πρώτης φάσης λειτουργίας του.
Η σημασία του Studio 54 γίνεται αντιληπτή μόνο αν το τοποθετήσει κανείς στο ιστορικό περιβάλλον του. «Για δύο δεκαετίες, η Νέα Υόρκη δεν είχε αυτού του τύπου εμπειρία νάιτ κλαμπ» εξήγησε, μιλώντας στο Rolling Stone, ο Matthew Yokobovsky, επικεφαλής επιμελητής στο Brooklyn Museum. «Παλαιότερα, μέσα στον 20ό αιώνα, υπήρξαν νάιτ κλαμπ σαν το Stork Club, το El Morocco, το Cafe Society και το Peppermint Lounge. Και όταν μπαίνεις στη δεκαετία του 1960, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αυτή η εμπειρία του μεγάλου νάιτ κλαμπ». Τη δεκαετία του 1970, η πόλη της Νέας Υόρκης έφτασε κοντά στο να δηλώσει χρεοκοπία, «και, κατά συνέπεια, θεωρώ ότι το Studio 54 έφτασε σε μια περίοδο που η Νέα Υόρκη ήταν γκρίζα και είχε φαλιρίσει. Στα αλήθεια, έφερε πίσω το γκλάμουρ. Εξαιτίας αυτής της αλλαγής, για δεκαετίες ο απόηχός του ήταν ο απόηχος ενός συμβόλου που μπορεί να είναι λαμπερό κι εντυπωσιακό ακόμα και σε δύσκολους καιρούς» είπε ο Yokobovsky.
Δύο ολόκληρα χρόνια στην έρευνα της ιστορίας του Studio 54 αφιέρωσε ο Matthew Yokobovsky, ο οποίος προηγουμένως είχε εργαστεί για τη μεγάλη έκθεση «David Bowie Is». Στην έκθεση «Studio 54: Night Magic», 650 εκθέματα φιλοξενούνται σε έναν χώρο 10.000 τετραγωνικών μέτρων: 250 φωτογραφίες, 40 βίντεο και 65 κομμάτια μόδας, προσκλήσεις, εφημερίδες και σκίτσα σκηνικών και φωτισμού. Ένα τμήμα είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στο «πλήρωμα» του Studio 54: τον Rubbel και τον Schrager, τους μπάρμεν, αυτούς που δούλευαν στην ιματιοθήκη, τους πορτιέρηδες.
«Κάποια στιγμή είπα “Νομίζω ότι το Studio 54 είναι η Μέριλιν Μονρόε των νάιτ κλαμπ”» ανέφερε ο Yokobovsky. «Όταν ζούσε η Μέριλιν, τη δόξαζαν, αλλά κυκλοφορούσαν γι’ αυτήν φήμες και κουτσομπολιά… Με το πέρασμα των χρόνων, η δημοφιλία του Studio 54 μεγάλωσε. Επανέρχεται ξανά και ξανά. Νομίζω, επειδή όταν ο κόσμος κοιτάει αυτές τις φωτογραφίες ενθουσιάζεται, με τον ίδιο τρόπο που ενθουσιάζεται όταν βλέπει μια φωτογραφία της Μέριλιν. Υπάρχει μια μαγεία, υπάρχει μια ενέργεια».
Η έκθεση ολοκληρώνεται στις 8 Νοεμβρίου.
