Παραμονές της μεγάλης εθνικής γιορτής της 28ης Οκτωβρίου 1940, το δάφνινο στεφάνι που κατατίθεται τελευταίο στη μαρμάρινη προτομή του υπολοχαγού Κρίτωνα Κονσουλίδη και γράφει πάνω του «οικογένεια» φανερώνει ότι ακόμα και σήμερα, 83 χρόνια μετά τον ηρωικό θάνατό του στα βουνά της Ηπείρου, οι απόγονοί του τον θυμούνται, τον τιμούν, τον σέβονται. Μαζί τους, οι τοπικές αρχές και οι πολίτες της Καβάλας, της πόλης όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε.
Η μαρμάρινη προτομή του στο μέσον μιας μικρής πλατείας που φέρει το όνομά του, στο κέντρο της Καβάλας, θυμίζει σε όλους τον ηρωισμό του. Μια μαρμάρινη προτομή που αναπαριστά ένα νέο άνθρωπο, μάλλον χαμογελαστό, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο ηρωισμού, ευθύνης και πίστης προς την πατρίδα.
Ο Κρίτωνας Κονσουλίδης έκανε απλώς το καθήκον του. Το καθήκον που του αναλογούσε ως νέου αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού, που κλήθηκε να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όταν κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Έτσι, έγραψε τη δική του μικρή ιστορία, στη μεγαλειώδη ιστορία του έπους του 1940.
Ο υπολοχαγός Κρίτωνας Κονσουλίδης δεν ξεχάστηκε ούτε φέτος. Όλοι ήταν παρόντες, για μια ακόμη χρονιά, στην καθιερωμένη λιτή και συγκινητική εκδήλωση που διοργάνωσε, το πρωί της Παρασκευής, το παράρτημα Καβάλας της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού για να τιμήσουν τη μνήμη του με την κατάθεση στεφάνου στην προτομή του και την τέλεση επιμνημόσυνης δέησης.
Βάδιζε προς το καθήκον αψηφώντας τον κίνδυνο
Τον Χειμώνα του 1941, ο Κρίτων Κονσουλίδης πολεμά στα βουνά της Ηπείρου. Είναι στο 90ο Σύνταγμα Πεζικού, στο 3ο Τάγμα. Δευτεροετής Εύελπις αυτός και το Τάγμα του αντιμετωπίζουν την περίφημη Μεραρχία των «Λύκων» της Τοσκάνης του Ιταλικού Στρατού. Οι Έλληνες πολεμούν με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, οι Ιταλοί υποχωρούν. Το Πυροβολικό τους προσπαθεί να τους καλύψει.
Τη 17η Ιανουαρίου 1941 και ώρα 8η πρωινή, ένα θραύσμα πυροβόλου όπλου τον τραυματίζει σοβαρά. «Όρθιος και ατάραχος αψηφών το τρομερόν εχάρικον πυρ, εβάδιζε προς το καθήκον, ότε έτερον εχθρικόν βλήμα εκράγεν εις ολίγην απόστασιν τον ετραυμάτισε εις δεξιάν ωμοπλάτην…». Έτσι περιγράφει ο διοικητής του Τάγματος τον τραυματισμό του Καβαλιώτη Ανθυπολοχαγού σε επιστολή που έστειλε μετά θάνατον στον πατέρα του, γιατρό Ιωάννη Κονσουλίδη, στην Καβάλα.
Ο Καβαλιώτης ήρωας μεταφέρθηκε αρχικά στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων και στη συνέχεια σε αυτό της Καβάλας, όπου και απεβίωσε λόγω της σοβαρότητας των τραυμάτων του. Ο τραγικός πατέρας, με επιστολή του ενημερώνει τον διοικητή του Τάγματος για τον θάνατο του παιδιού του.
«…η θυσία του δεν υπήρξε μάταια…»
Στις 21 Φεβρουαρίου 1941, ο διοικητής γράφει στον πατέρα του Κονσουλίδη «αφού όμως επέπρωτο δια της θυσίας του να συμβάλει και αυτός μαζί με τόσους άλλους εις την δημιουργίαν του λαμπρού Εθνικού Οικοδομήματος του μέλλοντος, άς παρηγορήθώμεν (διότι και δι ημάς η λύπην δια την απώλειαν του υπήρξε μεγάλην) διότι η θυσία του δεν υπήρξε μάταια θα αναφέρηται δε και εις μίαν από τας λαμπροτέρας σελίδας της νεώτερης πολεμικής ιστορίας…».
Ο Κρίτων Κονσουλίδης γεννήθηκε το 1920 στην Καβάλα και στις 5 Νοεμβρίου 1938 κατετάγη στη στρατιωτική σχολή Ευελπίδων. Ήταν ο πρώτος Καβαλιώτης που εισήχθη στη σχολή από της ιδρύσεως της, το 1828. Στις 29 Οκτωβρίου 1940, λόγω του πολέμου και σύμφωνα με τον κανονισμό της σχολής προήχθη σε Ανθυπολοχαγό και εστάλη σε μονάδα του μετώπου. Το 1945, με Βασιλικό Διάταγμα προήχθη, μετά θάνατον, στον βαθμό του Υπολοχαγού και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας.
Ο Δήμος Καβάλας, στις 4 Φεβρουαρίου 1973 τοποθέτησε την προτομή του σε μια μικρή κεντρική πλατεία. Το 2000, αυτή η μικρή πλατεία πήρε το όνομά του. Η σορός του αρχικά ετάφη στο δημοτικό νεκροταφείο Ιωαννίνων και στη συνέχεια τα οστά του μεταφέρθηκαν στο μαυσωλείο «των πεσόντων εν πολέμω αξιωματικών», που βρίσκεται στην είσοδο του Α’ Νεκροταφείου Αθηνών.
