Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η ταλαντούχα ηθοποιός Δέσποινα Αποστολίδου πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη παράσταση του Θανάση Τριαρίδη «Lebensraum» σε σκηνοθεσία Γιώτας Σερεμέτη, η οποία επιστρέφει για 8 παραστάσεις στο Faust τον Ιανουάριο.
«Το Lebensraum είναι μια δουλειά που έχουμε αγαπήσει πολύ και πηγαίνουμε πλέον για την τρίτη σεζόν…όλο αυτό που γίνεται επί σκηνής δεν συμβαίνει μέσα σε ένα βαρύ, δραματικό πλαίσιο αλλά σε μία κανονική συνθήκη που έχει όλα τα στοιχεία μιας τέτοιας “συνάντησης” (την αμηχανία, την κωμικότητα, τη συγκίνηση) δημιουργεί, πιστεύω, στον θεατή την αίσθηση του οικείου. Τον κάνει να νιώθει – και είναι – μέρος του πειράματος» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα η αξιόλογη καλλιτέχνις και συμπληρώνει: «Κατά την γνώμη μου υπάρχουν ανθρώπινες πράξεις (π.χ ο ρατσισμός, ο φόνος) που πρέπει να θεωρηθούν λανθασμένες για όλους, ανεξάρτητα από το αν κάποιο άτομο ή ένας πολιτισμός τις θεωρεί ηθικά αποδεκτές. Υπάρχουν δηλαδή, ή θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια ηθικά απόλυτα».
Ακόμη η Δέσποινα Αποστολίδου αποκαλύπτει τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική της διαδρομή καθώς και ποια είναι η συμμετοχή του κοινού στην πολυαναμενόμενη παράσταση.
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει το «Lebensraum»;
Το Lebensraum είναι μια δουλειά που έχουμε αγαπήσει πολύ και πηγαίνουμε πλέον για την τρίτη σεζόν. Tο έργο εκκινεί από τη ναζιστική, επεκτατική θεωρεία του ζωτικού χώρου και τη μεταγράφει στο σήμερα. Αυτό είναι κάτι που αφορά τους θεατές. Επίσης, το γεγονός ότι όλο αυτό που γίνεται επί σκηνής δεν συμβαίνει μέσα σε ένα βαρύ, δραματικό πλαίσιο αλλά σε μία κανονική συνθήκη που έχει όλα τα στοιχεία μιας τέτοιας «συνάντησης» (την αμηχανία, την κωμικότητα, τη συγκίνηση) δημιουργεί, πιστεύω, στον θεατή την αίσθηση του οικείου. Τον κάνει να νιώθει – και είναι – μέρος του πειράματος.
Τι εννοούμε με την έννοια «ζωτικός χώρος»;
Ο ζωτικός χώρος (Lebensraum) ως πολιτικός όρος ξεκίνησε από τη Ναζιστική Γερμανία και αφορούσε την χερσαία επέκταση στα εδάφη που είχαν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν τον γερμανικό λαό εφόσον απαλλάσσονταν από μειονοτικούς πληθυσμούς. Στο έργο του Θανάση Τριαρίδη γίνεται μια μεταγραφή της έννοιας αυτής στο σήμερα. Πέρα από τη μεγάλη κλίμακα ενός έθνους βλέπουμε τη σημασία του όρου – τις κατακτητικές και εξουσιαστικές τάσεις – και σε μικρότερη κλίμακα, σε επίπεδο ατομικό.
Το έργο πραγματεύεται ένα πείραμα και αναζητά τα όρια ανάμεσα στον άνθρωπο και στην ηθική. Η έννοια της ηθικής είναι κάτι αντικειμενικό ή λαμβάνει υποκειμενική διάσταση, ανάλογα με τον κάθε άνθρωπο και τις εμπειρίες του;
Κάθε άνθρωπος έχει μια εσωτερική αίσθηση περί σωστού και λάθους που κρίνει τις σκέψεις του και κατά συνέπεια τις πράξεις του. Η ηθική ανά τους αιώνες ασχολείται με το ερώτημα ποιες πράξεις είναι αποδεκτές και ποιες ανάρμοστες. Πιστεύω πως σπάνια υπάρχει μια γενική συμφωνία απόψεων, θα πρέπει κάθε φορά να ερευνούμε κατά πόσο είναι η ηθική κοινωνικά δομημένη ή έχει την πηγή της κάπου αλλού. Κατά την γνώμη μου υπάρχουν ανθρώπινες πράξεις (π.χ ο ρατσισμός, ο φόνος) που πρέπει να θεωρηθούν λανθασμένες για όλους, ανεξάρτητα από το αν κάποιο άτομο ή ένας πολιτισμός τις θεωρεί ηθικά αποδεκτές. Υπάρχουν δηλαδή, ή θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια ηθικά απόλυτα.
Τι σας συγκινεί στο συγκεκριμένο έργο;
Το γεγονός ότι μας βάζει στο μικροσκόπιο και μας «ταράζει» τα θεμελιώδη μας, αυτά που παίρνουμε ως δεδομένα και τα θεωρούμε βασικά στοιχεία του χαρακτήρα μας και της προσωπικότητάς μας.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί σε αυτόν;
Ο ρόλος μου είναι η «αποδέκτρια» του πειράματος. Μια γυναίκα που δηλώνει συμμετοχή στο πείραμα έναντι χρηματικής αμοιβής, χωρίς να γνωρίζει στην ουσία περί τίνος πρόκειται. Με συγκινεί η αθωότητα που έχει εν μέρη η γυναίκα αυτή. Παρόλο που ξεκινάει τη διαδικασία του πειράματος για οικονομικό όφελος, στη συνέχεια δίνεται με όλο της τον εαυτό στο παιχνίδι, με γενναιότητα, χωρίς να υπολογίζει τον κίνδυνο. Όπως κάνουν τα παιδιά. Αυτό, παράλληλα, με δυσκολεύει κιόλας. Επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με ενήλικες, που είναι άνθρωποι τελειωμένοι, η έννοια της παιδικής αθωότητας δεν υφίσταται. Η άγνοια κινδύνου είναι στην πραγματικότητα επιλογή που στηρίζεται στην δύναμη της χειραγώγησης. Κάποιος οδηγείται να κάνει κάτι που δεν του αρέσει ή ισχυρίζεται ότι δεν του αρέσει, χωρίς τη δικαιολογία πως πιέστηκε ή απειλήθηκε για να το κάνει.
Μπορεί τελικά το θέατρο, μέσα από κείμενα όπως το συγκεκριμένο, να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους άλλους;
Σίγουρα το θέατρο μέσα από τέτοια κείμενα μπορεί να μας βάλει στη διαδικασία της σκέψης που είναι και η αρχή της όποιας αλλαγής. Είναι σημαντικό φεύγοντας από μία παράσταση να πάρουμε κάτι, μία αίσθηση, μια πληροφορία, που θα μας βάλει στη διαδικασία να αναρωτηθούμε και να ανοίξουμε μια κουβέντα είτε με τον εαυτό μας είτε με κάποιον άλλον.
Ποια η συμμετοχή του κοινού στην παράσταση;
Το κοινό στην παράσταση συμμετέχει ως παρατηρητής, παρακολουθεί τη διαδικασία του πειράματος. Το μόνο που καλείται να κάνει είναι να αποφασίσει αν θα αντιδράσει, αν θα επέμβει σε αυτό που συμβαίνει ή όχι. Μόνο την ευθύνη μιας απόφασης έχει, τίποτε άλλο.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να έχω ωραίες συναντήσεις με ωραίους ανθρώπους που θα με βελτιώνουν και θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Μέχρι στιγμής έχω σταθεί πολύ τυχερή σε αυτό.
Τι προβλήματα αντιμετωπίζουν αυτή την εποχή οι νέοι καλλιτέχνες που αγαπούν το θέατρο και ιδανικά θέλουν να βιοποριστούν μέσα από αυτό;
Ο βιοπορισμός αποκλειστικά από το θέατρο είναι πάρα πολύ δύσκολος. Θα πρέπει να κάνεις περισσότερες από μία δουλειές ταυτόχρονα για να έχεις μια τέτοια δυνατότητα. Οι καλλιτέχνες – και όχι μόνο οι ηθοποιοί – δεν υποστηρίζονται αρκετά από τους φορείς και αυτό εμποδίζει την ανάπτυξη της δουλειάς τους. Παρόλα αυτά γίνονται πολύ ωραία πράγματα, γιατί η θέληση για δημιουργία είναι ισχυρή και πάντα βρίσκεται ο τρόπος.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Υπάρχει κάτι στα σκαριά αλλά δεν μπορώ να πω κάτι ακόμα.
Παίζουν: Δέσποινα Αποστολίδου, Κατερίνα Σταθοπούλου
Πληροφορίες Παράστασης:
Έναρξη Παραστάσεων: Από Δευτέρα 1 Ιανουαρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα 01 Ιανουαρίου
Τρίτη 02 Ιανουαρίου
Δευτέρα 08 Ιανουαρίου
Τρίτη 09 Ιανουαρίου
Δευτέρα 15 Ιανουαρίου
Τρίτη 16 Ιανουαρίου
Δευτέρα 22 Ιανουαρίου
Τρίτη 23 Ιανουαρίου
Ώρα έναρξης: 20:30
FAUST
Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, 10560 Αθήνα
Τηλ. 210 3234095
