Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Η αναζήτηση της αλήθειας μπορεί να είναι μια διαδικασία δύσκολη, σκληρή και επίπονη» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα ο Γιώργος Τριανταφύλλου με αφορμή την παράστασή του «Ένα Μηδέν Τέσσερα» στο θέατρο Νους και συμπληρώνει: Το θέμα είναι τι επιλέγει ο καθένας σε ατομικό επίπεδο ως θέση και στάση. Έτσι κι αλλιώς απαρχής του πολιτισμού, συλλογικά ζούμε κάτω από συνθήκες και συμβάσεις».
Ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης, σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας σε όλες τις ιδιότητές του το βασικό χαρακτηριστικό και η μεγαλύτερη ώθησή του για δημιουργία, είναι η αγάπη του για το θέατρο.
Ο Γιώργος Τριανταφύλλου, ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση «Ένα Μηδέν Τέσσερα», ένα έργο με αστυνομικά στοιχεία και γραφή θρίλερ, μεταξύ άλλων αποκάλυψε στη Ζούγκλα τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράστασή σας «Ένα Μηδέν Τέσσερα»
Πρόκειται για ένα έργο που εμπνεύστηκε η Παρασκευή Ανεβλαβή από μια αληθινή ιστορία που συνέβη πριν 27 χρόνια. Μια γυναίκα βρέθηκε μαχαιρωμένη με 104 μαχαιριές στο διαμέρισμα του σπιτιού της. Οι φίλοι της άνοιξαν την πόρτα με κλειδαρά και βρέθηκαν μπροστά στο αποτέλεσμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Η παράσταση αντλεί έμπνευση από αυτό το γεγονός. Συναντάμε τους φίλους της, τη στιγμή εκείνη που μόλις έχουν δει το άψυχο σώμα της άτυχης κοπέλας και εκεί εμφανίζεται ένας άνδρας που προσπαθεί να ξεσκεπάσει τα μεταξύ τους ψέματα και μυστικά.
Γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε το συγκεκριμένο κείμενο και γενικότερα με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα έργα που σκηνοθετείτε;
Ξεκίνησα να σκηνοθετώ επαγγελματικά σε ομάδες που συμμετείχα. Αναγκαστικά μέσα στις πρόβες κάποιος έπρεπε να βγει έξω και να ενορχηστρώσει το σύνολο και η τάση μου ήταν να είμαι εγώ αυτός. Στη συνέχεια μπήκε στη ζωή μου η συγγραφή. Έγραψα έργα και τα σκηνοθετούσα. Στην περίπτωση του «Ένα Μηδέν Τέσσερα» ήταν η επιμονή της Παρασκευής Ανεβλαβή, η ιδιαίτερη θεματολογία του έργου και το σύνολο των ανθρώπων που είχαν επιλεγεί από εκείνη για να στελεχώσουν αυτή τη δουλειά.
Πού εστιάσατε τη ματιά σας στη σκηνοθεσία και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Στην ψυχολογική διαδρομή των βασικών χαρακτήρων, στο νοητικό κομμάτι και στις προθέσεις τους. Προσπάθησα να αφαιρέσω ό,τι είναι φαινομενικά ορθό και ότι δεν κινεί τη δράση και δίνει μόνο πληροφορία ή μπερδεύει. Η βασική δυσκολία ήταν να πετύχουμε, μαζί με τους ηθοποιούς, να δώσουμε μια καθαρότητα στο τι σημαίνει «αποκρύπτω την αλήθεια μου» άρα «δείχνω φαινομενικά ένοχος για κάτι που δεν έχω διαπράξει γιατί με απασχολούν άλλα ζητούμενα».
Πιστεύετε ότι έπειτα από στιγμές πίεσης, φόβου και έντασης, η ψυχρότητα και ωμότητα είναι μονόδρομος για την ανθρώπινη ψυχολογία;
Δεν είναι μονόδρομος. Το έχει αποδείξει η ιστορία. Είναι μια λειτουργία των πολλών ωστόσο. Ακόμη και σε κοινωνικά πειράματα, τα αποτελέσματα αυτό δείχνουν. Ως ένα τέτοιο φέρουμε επί σκηνής αυτούς τους πέντε ανθρώπους. Εγώ ως μονάδα μπορεί να έχω άλλη λειτουργία απέναντι στον φόβο και την ψυχολογική πίεση. Τι συμβαίνει όμως αν με κλείσουν σε ένα δωμάτιο με έναν ακόμη άνθρωπο; Παραμένω σταθερός στο δικό μου κέντρο ή μήπως η αλληλεπίδραση με τον άλλο γεννά μια νέα αντίδραση;
Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να φτάσουν στον θεατή;
Η αναζήτηση της αλήθειας μπορεί να είναι μια διαδικασία δύσκολη, σκληρή και επίπονη. Το θέμα είναι τι επιλέγει ο καθένας σε ατομικό επίπεδο ως θέση και στάση. Έτσι κι αλλιώς απαρχής του πολιτισμού, συλλογικά ζούμε κάτω από συνθήκες και συμβάσεις.
Γράφετε, σκηνοθετείτε και παίζετε. Tι σας ικανοποιεί περισσότερο;
Η δημιουργική διαδικασία είναι που με κινεί. Σε όποιον από τους 3 ρόλους βρεθώ για μένα η συγκέντρωση που απαιτείται, η μελέτη και η στοχοπροσήλωση είναι ίδια.
Τι θα λέγατε ότι σας χαρακτηρίζει;
Η υπομονή και η επιμονή μου.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να είναι αναλογικά εξελικτική και να αγγίζει ακόμη μεγαλύτερο μέρος του κοινού. Η αναγνωρισιμότητα δεν είναι αυτοσκοπός, ωστόσο η δουλειά αυτή εμπεριέχει το μοίρασμα και μια γενναιοδωρία που είναι αναγκαία.
Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Το φθινόπωρο θα συμμετέχω στο musical «Μπα Μπαμπά» της Φωτεινής Αθερίδου και του Θέμη Καραμουρατίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Θα επαναληφθεί το «Μαζί Ποτέ» του Τσιμάρα Τζανάτου σε σκηνοθεσία Λευτέρη Παπακώστα στο Bios και τέλος βρίσκομαι ήδη σε διαδικασία συγγραφής ενός νέου έργου που βασίζεται σε ένα βιβλίο της Άντζελας Δημητρακάκη και προορίζεται για ανέβασμα την Άνοιξη του 2025.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Noūs
Τελευταία παράσταση: 11 Ιουνίου
Διανομή:
Ελισάβετ Γιαννάκου ( στο ρόλο της Μαίρης Πετροπούλου)
Τάσος Δέδες (στο ρόλο του Νίκου Παπά)
Μιχάλης Κατσούδας (στο ρόλο του Κωστή Γαλανού)
Τζώρτζης Παπαδόπουλος (στο ρόλο του Παύλου Μιχαηλίδη)
Μόσχα Χατζηευσταθίου (στο ρόλο της Όλγας Μώραλη)
Θέατρο Noūs – Creative space
Τροίας 34, Αθήνα
5 λεπτά από τη στάση Βικτώρια
