Στη βορειοδυτική γωνιά της πολιτείας της Βόρειας Ντακότα είναι η Devils Lake, η λίμνη του Διαβόλου. Είναι ο μεγαλύτερος όγκος νερού με το οποίο η φύση προίκισε την πολιτεία των ΗΠΑ, αλλά στα σπλάχνα της κρύβει ένα α-φύσικο φαινόμενο. Κάποτε, αγροτικές κοινότητες που ανθούσαν ήσαν εκεί που σήμερα είναι η λίμνη. Τα νερά έχουν μισοκαταπιεί εγκαταλελειμμένα σιλό, επιβλητικά σπίτια, χαμηλούς αχυρώνες και στάβλους. Η στάθμη του νερού της λίμνης άρχισε να ανεβαίνει το 1993, σήμερα έχει ανέβει κοντά 11 μέτρα. Μιας και δεν υπάρχει φυσική διέξοδος για το νερό, και λόγω των μεγάλων βροχοπτώσεων στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η στάθμη δεν υποχώρησε, η περιοχή έγινε ακατοίκητη, τα νερά «έπνιξαν» 300 σπιτικά.
Ο με έδρα τη Μινεσότα φωτογράφος Πολ Τζόνσον ξεκίνησε, δύο διαφορετικές εποχές, καλοκαίρι με καγιάκ και χειμώνα, να καταγράψει τις χαμένες, σήμερα, αγροτικές κοινότητες. «Μεγάλωσα σ’ ένα αγρόκτημα στη Βόρεια Ντακότα και θυμάμαι, παιδάκι, να με γοητεύουν οι ιστορίες για τη λίμνη που τα νερά της ανέβαιναν. Προσφάτως, ταξίδεψα με την Amtrak στην περιοχή κι έμεινα κατάπληκτος βλέποντας εκεί που κάποτε ήταν χωράφια σήμερα να είναι χιλιόμετρα και χιλιόμετρα νερού και υγρότοπων, με τον ορίζοντα να τον διακόπτει μόνο ένα σιλό σιτηρών ή μια συστάδα νεκρών δέντρων εκεί που παλιά στεκόταν ένα αγρόκτημα. Αυτή η εικόνα έβαλε μέσα μου τον σπόρο να εξερευνήσω και να φωτογραφίσω τις φάρμες που έχουν απομείνει και τη συνεχιζόμενη αλλαγή του τοπίου» εκμυστηρεύθηκε, σε συνέντευξη που έδωσε στο «Passion Passport».
«Τα εγκαταλελειμμένα μέρη ασκούν πάνω μου μια έλξη που αγγίζει τη νοσταλγία. Και, νομίζω, σε πολλούς από μας» είπε ο Τζόνσον. «Είναι τα τελευταία κεφάλαια άγνωστων ιστοριών, εκεί που μένουμε να σκεφτούμε τις λεπτομέρειες. Η γαλήνια ακινησία τους μπορεί να γεννήσει σκέψεις για τη φύση του χρόνου και τις διαδικασίες της αποσύνθεσης και αποκατάστασης».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
