Είκοσι έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα (16/1) από την ημέρα που ο Δημήτρης Χορν έφυγε από τη ζωή. Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 και πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, σε ηλικία 76 ετών.
Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του και διέγραψε μία σπουδαία πορεία στον χώρο της υποκριτικής, τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο. Έχει τιμηθεί από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α’.
Η Φίνος Φιλμ θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του αγαπημένου ηθοποιού δημιούργησε ένα αφιερωματικό βίντεο, το οποίο και δημοσίευσε σήμερα στα προφίλ που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στη λεζάντα του βίντεο, η Φίνος Φιλμ έγραψε: «Ο αξεπέραστος Δημήτρης Χορν ήταν ένας μοναδικός συνδυασμός ταλέντου, λάμψης, γοητείας, ποιότητας και φινέτσας. Πληθωρικός σαν άνθρωπος, με αυτοσαρκαστικό χιούμορ και ιδιαίτερη παιδεία, προχώρησε την υποκριτική τέχνη πέρα από τα τότε όρια της, μέσα από ρόλους που τον διαπερνούσαν. Το ιδιαίτερα προσωπικό και ασυμβίβαστο στυλ του σφράγισε το ελληνικό θέατρο αλλά και τον ελληνικό κινηματογράφο, χαρίζοντας μας λίγες αλλά χαρισματικές ερμηνείες.
Σήμερα, 26 χρόνια από το θάνατο του, τον θυμόμαστε μέσα από την ταινία «Η Φωνή της Καρδιάς» – στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση και πρώτη ταινία της Φίνος Φιλμ – αλλά και τις ταινίες «Ο Μεθύστακας» και «Μια Ζωή την Έχουμε».
«Έρωτας για μένα είναι να λησμονείς το εγώ σου» – Δημήτρης Χορν».
Δείτε το βίντεο:
Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Χορν
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (νυν Εθνικού), όπου έκανε το ντεμπούτο του το 1940, στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα».
Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη, ως πρωταγωνιστής σε έργα, όπως «Ο πρωτευουσιάνος», «Αλάτι και πιπέρι», «Η κυρία με τις καμέλιες» κ.ά. Την περίοδο 1943 – 1944 συμμετείχε στον θίασο της Κατερίνας, με την οποία συμπρωταγωνίστησε στο «Σύζυγοι με δοκιμή». Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο μαζί με τη Μαίρη Αρώνη και λίγο αργότερα συνέπραξε με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου, ενώ την περίοδο 1946 – 1950 επέστρεψε στο «Βασιλικό Θέατρο».
Έπειτα από απουσία δύο ετών στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1953 γνωρίζει την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους επισπεύδει το διαζύγιο της Λαμπέτη με τον Μάριο Πλωρίτη και μαζί γράφουν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη. Συγκροτούν δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα, όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι» και «Το παιχνίδι της Μοναξιάς». Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1959 και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι.
Μεγάλη ήταν η συμβολή του Δημήτρη Χορν και στον κινηματογράφο. Πρωταγωνίστησε μόνο σε 10 ταινίες, δίνοντας όμως ανεπανάληπτες ερμηνείες, όπως στην «Κάλπικη λίρα» (1954), στο «Μια ζωή την έχουμε» (1955) και «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956).
Έντονη ήταν και η ραδιοφωνική παρουσία του. Εκτός από τις μαγνητοφωνήσεις δεκάδων θεατρικών έργων, είχε «περάσει» στον κόσμο με ιδιαίτερο κέφι και φινέτσα ένα «αεράκι» εβδομαδιαίων πεντάλεπτων εκπομπών, που έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης. Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή «Ο Ταχυδρόμος έφτασε».
Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 -1975, ενώ το 1980 ίδρυσε με τη σύζυγό του Άννα Γουλανδρή το Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού. Η Πολιτεία του απένειμε το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, έπειτα από πολύμηνη ασθένεια.
