Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Χρυσάνθη Κορνηλίου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς έχει καταγράψει μια επιτυχημένη πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο, τόσο από το μετερίζι της ηθοποιού όσο και από αυτό της σκηνοθέτιδος. Σε όλες τις ιδιότητές της το βασικό χαρακτηριστικό της και η μεγαλύτερη ώθησή της για δημιουργία είναι η αγάπη της για το θέατρο.
Η διακεκριμένη σκηνοθέτις, θεατρολόγος και καλλιτεχνική υπεύθυνη του Πολυχώρου Πολιτισμού Διέλευσις, μίλησε στη Ζούγκλα για την επιτυχημένη παράστασή της «Θεόφιλος Καΐρης – Ζήτημα συνείδησης» σε κείμενο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου.
«Έχω μια συνήθεια, καλή ή κακή, να ζω πάντα στον παρόντα χρόνο. Να αξιοποιώ όσο μπορώ πιο απόλυτα την παρούσα στιγμή. Να μη μεταθέτω για το αύριο δυνατότητες του σήμερα. Εξ άλλου την καλλιτεχνική διαδρομή δεν την περιορίζω σε μια προσωπική επιτυχία ή ευτυχία ανεξάρτητη από το τεκταινόμενα γύρω μου» αναφέρει μεταξύ άλλων η Χρυσάνθη Κορνηλίου και συμπληρώνει: «Με ενδιαφέρει η προσωπική μου συμμετοχή στη ζωή πέρα από προσωπικές επιτυχίες, που σε τελευταία ανάλυση υποκρύπτουν έναν ατομισμό που εστιάζεται στον εγωιστικό παράγοντα του ανθρώπου. Είναι ένας παράγων που γεννά ναρκισσισμούς και ανταγωνισμούς. Όσο υπάρχει τέχνη που να αφορμίζεται από αυτή την αρχετυπική ανάγκη του ανθρώπου θα την υπηρετώ γιατί αυτή αφορά τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, επομένως και εμένα προσωπικά».
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Θεόφιλος Καΐρης – Ζήτημα συνείδησης»
Η παράσταση στηρίζεται σε ιστορικό γεγονός και αφορά τη ζωή, το έργο και τον άδικο χαμό του Θεόφιλου Καΐρη, αγωνιστή της επανάστασης του 1821 και λόγιο, φιλόσοφο και άνθρωπο που επιτέλεσε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο στην πατρίδα του Άνδρο. Στην παράσταση στηρίχτηκα περισσότερο στις ερμηνείες των ηθοποιών και στη δημιουργία μιας κατάλληλης ατμόσφαιρας, ικανής να συνειδητοποιήσει τον θεατή μέσα από την αφύπνιση της συλλογικής μνήμης.
Γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε το συγκεκριμένο έργο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου και γενικότερα με τι κριτήρια επιλέγετε τα έργα που ανεβάζετε;
Επέλεξα το συγκεκριμένο έργο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου επειδή θεωρώ τη ζωή του Θεόφιλου Καΐρη παραδειγματική και ικανή να γεννήσει στον θεατή γόνιμες σκέψεις σχετικά με την ανθρώπινη συνείδηση, και την αξιολόγηση των ιστορικών γεγονότων. Τα κριτήρια που επιλέγω τα έργα που ανεβάζω είναι κριτήρια αισθητικά και κυρίως κριτήρια που αποσκοπούν να γνωστοποιήσουν ό,τι αξιόλογο έχει περάσει μέσα από την ανθρώπινη ιστορία, είτε αυτά αφορούν τον χώρο της τέχνης και του θεάτρου ειδικότερα, είτε αφορούν κοινωνικές πραγματώσεις, είτε έχουν σχέση με τον ανθρώπινο στοχασμό.
Τι σας γοητεύει περισσότερο στην προσωπικότητα του Θεόφιλου Καΐρη
Η προσωπικότητά του είναι μια προσωπικότητα που δεν γοητεύει αλλά κινητοποιεί και δημιουργεί μια επαναστατική διάθεση απέναντι στην αδικία και την ατομική και την κοινωνική. Είναι μια προσωπικότητα που περισσότερο σε εμπλουτίζει και σε βοηθάει να σκεφθείς πιο πολύ, τόσο μέσα από την κοινωνική του δράση όσο και μέσα από το φιλοσοφικό του έργο.
Τι θα αποκομίσει κάποιος από την παράσταση;
Αυτό που έχει να αποκομίσει ο θεατής από την παράσταση, λόγω του γεγονότος ότι ο Καΐρης είναι μια σχεδόν άγνωστη προσωπικότητα για τον πολύ κόσμο, είναι να αποκτήσει ιστορικά κριτήρια επειδή γνωρίζουμε όλοι ότι η ιστορία δεν γράφεται αμερόληπτα και δεν γνωστοποιείται αμερόληπτα. Αυτές οι κρυφές και άδηλες στιγμές της ίσως είναι οι πιο σημαντικές και το γεγονός ότι παραμένουν στην αφάνεια μας καταδικάζει όχι μόνο στην έλλειψη πληροφόρησης αλλά κυρίως στην έλλειψη εκτίμησης για τη σημασιοδότηση των ιστορικών γεγονότων. Μια κοινωνική σημασιοδότηση που ο απόηχός της αγγίζει και την ατομική ζωή των ανθρώπων.
Ποιες στιγμές και συνεργασίες σας ξεχωρίζετε;
Μια από τις στιγμές και συνεργασίες που ξεχωρίζω είναι αυτές της συγκεκριμένης παράστασης επειδή όλοι σαν ομάδα εργαστήκαμε με ομοψυχία και αγκαλιάσαμε το θέμα του έργου με όσο γινόταν καλύτερη πληροφόρηση και με άριστη συνεργασία μεταξύ μας, χωρίς να υποτιμώ και άλλες στιγμές και συνεργασίες που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο μας. Αυτή η συγκεκριμένη συνεργασία υπήρξε παραδειγματική.
Το Θέατρο Διέλευσις κλείνει τα 13 χρόνια λειτουργίας. Τι προσδοκίες είχατε στο ξεκίνημά του;
Η «Διέλευσις» είναι μία διέλευσις. Και αυτό δεν αποτελεί μια ταυτολογία. Η «Διέλευσις» έχει σαν όραμα, μέσα από ένα χαοτικό κοσμικό περιβάλλον και μια χαοτική εποχή, να προβάλλει σαν προοπτική φωτεινές στιγμές και πλευρές της σύνολης ανθρώπινης δραστηριότητας που μπορεί να προβληματίσουν με τον πιο γόνιμο τρόπο και να γεννήσουν ελπίδες που να αξίζουν στον άνθρωπο.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Πώς θα θέλατε να είναι το θέατρο;
Οι στόχοι είναι αυτοί που ήταν και στην αφετηρία του εγχειρήματος. Όσον αφορά για το θέατρο θεωρώ ότι το θέατρο, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει σαν γενεσιουργό αιτία την ανάγκη του ανθρώπου για απελευθέρωση. Απελευθέρωση αφ’ ενός από τους περιορισμούς και το πεπερασμένο που του επιβάλλει το υπαρκτικό επίπεδο στο οποίο διαβιώνει και αφ’ ετέρου απελευθέρωση από τους περιορισμούς που του γεννούν οι ανθρώπινες αστοχίες. Επομένως, αυτό που έχει νόημα είναι να επιτελεί αυτόν τον σκοπό που είναι και η αιτία της εμφάνισής του.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Έχω μια συνήθεια, καλή ή κακή, να ζω πάντα στον παρόντα χρόνο. Να αξιοποιώ όσο μπορώ πιο απόλυτα την παρούσα στιγμή. Να μη μεταθέτω για το αύριο δυνατότητες του σήμερα. Εξ άλλου την καλλιτεχνική διαδρομή δεν την περιορίζω σε μια προσωπική επιτυχία ή ευτυχία ανεξάρτητη από το τεκταινόμενα γύρω μου. Με ενδιαφέρει η προσωπική μου συμμετοχή στη ζωή πέρα από προσωπικές επιτυχίες, που σε τελευταία ανάλυση υποκρύπτουν έναν ατομισμό που εστιάζεται στον εγωιστικό παράγοντα του ανθρώπου. Είναι ένας παράγων που γεννά ναρκισσισμούς και ανταγωνισμούς. Όσο υπάρχει τέχνη που να αφορμίζεται από αυτή την αρχετυπική ανάγκη του ανθρώπου θα την υπηρετώ γιατί αυτή αφορά τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, επομένως και εμένα προσωπικά.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Θα τον περιέγραφα σαν ένα άνθρωπο που ενδιαφέρεται να γνωρίσει. Εξ άλλου δεν ξέρω εάν περιγράφοντας κανείς τον εαυτό του, αν αυτή η περιγραφή είναι ένα αποτέλεσμα της φαντασίας του ή της ανάγκης διαμόρφωσης μιας ταυτότητας ή αν είναι κάτι πράγματι γνήσιο και αληθινό. Εάν υπάρχει μια γνησιότητα, δεν ξέρω πώς μπορεί να περιγραφτεί, γιατί αυτό που είναι ένας άνθρωπος δεν αποτελεί μια στατική εικόνα, αλλά μια εικόνα που έχει μια εξελικτική διαδρομή που συνεχίζει μέχρι το τέλος της ζωής του. Επομένως ποιος ο λόγος να περιγράψω τον εαυτό μου φτιάχνοντας ένα σκίτσο που το παλιώνει και το αναιρεί ο χρόνος;
Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητα σας;
Με τους περιορισμούς που μου επιβάλλει η κατάσταση της υγείας μου, μου αρέσει να διαβάζω και να ασχολούμαι με το θέατρο, σκηνοθετώντας ό,τι με συγκινεί περισσότερο και ό,τι θεωρώ ότι μπορεί να είναι χρήσιμο σε κάποιους. Μου αρέσει να συζητώ γνωρίζοντας την ανθρώπινη ψυχή, τις διαδρομές της και την ποικιλομορφία της. Μου αρέσει να βλέπω τη φύση και να αντλώ στοχασμούς μέσα από τα σύμβολα που μου εμφανίζει.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Υπάρχει.
Info
Κείμενο: Γρηγόρης Χαλιακόπουλος
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:
Γιώργος Καπετανάκος, Ντίνα Βούρτση, Παναγιώτης Ξανθόπουλος
Κάθε Κυριακή και Τρίτη στις 20:30, στον Πολυχώρο Πολιτισμού Διέλευσις
Πολυχώρος Πολιτισμού Διέλευσις
Λέσβου 15 και Πόρου, Κυψέλη
Τηλ.: 210 8613739
