Η αισθησιακή Σοφία Λόρεν, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα η πιο διάσημη σταρ που ανέδειξε η Ιταλία κλείνει τα 90 της χρόνια.
Η σπουδαία ηθοποιός, η οποία ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές της μεταπολεμικής Νάπολι κατάφερε να κερδίσει τον παγκόσμιο θαυμασμό ως μία από τις πιο όμορφες και πιο σημαντικές ηθοποιούς της γενιάς της.
Τα δύσκολα παιδικά της χρόνια
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1934 στην κλινική Βασίλισσα Μαργαρίτα της Ρώμης, γεννιέται η Σοφία Βιλάνι Σικολόνε. Μητέρα της είναι η Ναπολιτάνα Ρομίλντα Βιλάνι και πατέρας της ο Ρικάρντο Σικολόνε, ο οποίος τους εγκατέλειψε, ενώ είχαν αποκτήσει και μια δεύτερη κόρη, τη Μαρία. Η μητέρα της τα μάζεψε και γύρισε στην πατρίδα της στο Ποτσουόλι, μία πανέμορφη παραλιακή περιοχή της Νάπολης, μέσα στο χαμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα παιδικά της και εφηβικά χρόνια θα είναι δύσκολα και φτωχικά και η Σοφία θα είναι πάντα περήφανη για αυτά. Θα ανταπεξέλθει με τη βοήθεια των συγχωριανών της και κυρίως της συνονόματης γιαγιάς της. Μάλιστα, μια βόμβα των συμμαχικών δυνάμεων, θα πλήξει το λιμάνι στο Ποτσουόλι, τραυματίζοντας στο σαγόνι τη Σοφία. Οι αντιξοότητες της εποχής θα την αναγκάσουν να κάνει διάφορες δουλειές, μέχρι και τη λαντζέρισσα, ενώ όπως ήταν λογικό θα κοιτάξει να εκμεταλλευθεί την άγουρη ακόμη ομορφιά της. Έτσι στα 14 της θα συμμετάσχει στον διαγωνισμό ομορφιάς για Μις Ιταλία, που μπορεί να έχασε την πρωτιά, αλλά τράβηξε την προσοχή ενός έμπειρου ματιού που ήταν ανάμεσα στους κριτές, του κινηματογραφικού μεγαλοπαραγωγού, Κάρλο Πόντι.
Ξεκινά μαθήματα υποκριτικής και αρχίζει να παίζει σε κάποιες ταινίες ως κομπάρσος. Για τη Σοφία τίποτα δεν ήταν εύκολο. Το 1953 ο Καρλο Πόντι θα τη συμβουλέψει να αλλάξει το όνομά της στο εύηχο -ειδικά για τους Αμερικανούς- Λόρεν. Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος που τράβηξε την προσοχή, για πρώτη φορά, ήταν το 1953 στο φιλμ «Aida», ενώ τον επόμενο χρόνο με την «Ερωτική Πολιορκία» του Ντε Σίκα και δίπλα στον ανυπέρβλητο κωμικό Τοτό, ανατέλλει το αστέρι της.
Ο έρωτας της με τον Πόντι
Η γνωριμία της με τον Πόντι εξελίχθηκε σε ερωτική φλόγα που παραλίγο να τους κάψει. Κι αυτό γιατί το 1957 ο Πόντι θα βάλει τους δικηγόρους του να του βγάλουν διαζύγιο στο Μεξικό από την τότε σύζυγό του Τζουλιάνα κι ένα πιστοποιητικό γάμου με τη Σοφία, ενώ εκείνη την εποχή στην Ιταλία το διαζύγιο δεν αναγνωριζόταν. Έτσι η περιπέτειά τους εξελίχθηκε σε θρίλερ. Με μία ντρίπλα του Πόντι (να μετακομίσει στο Παρίσι, όπου επιτρέπονταν τα διαζύγια) κατάφερε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του πρώτου του γάμου. Όχι εύκολα όμως. Έπειτα από 8 χρόνια και μετά από τεράστιες ταλαιπωρίες, σκανδαλώδεις τίτλους, κραυγές και ψιθύρους, ακόμη και νομικές επιπτώσεις με την κατηγορία της διγαμίας, θα έρθει το πολυπόθητο διαζύγιο και το 1966 θα παντρευτούν σε ένα προάστιο του Παρισιού, ενώ θα αποκτήσουν και δύο γιους.
Το Όσκαρ
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 το όνομα της Σοφίας Λόρεν γίνεται ότι πιο καυτό υπάρχει στο παγκόσμιο σινεμά. Βρίσκεται παντού. Στο Χόλιγουντ, στην Ιταλία, στη Γαλλία. Όλοι θέλουν να την έχουν πρωταγωνίστρια, όλοι οι σταρ θέλουν να παίξουν μαζί της. Όμως η καταξίωση θα έρθει το 1960 με το συγκλονιστικό δράμα «Η Ατιμασμένη» του Βιτόριο ντε Σίκα, με το οποίο η Σοφία θα κερδίσει το Όσκαρ ‘Α Γυναικείου Ρόλου, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά σε μη αγγλόφωνη ταινία.
Η καλύτερη ερμηνεία της ύστερης περιόδου της καριέρας της, ήταν και πάλι με τον Μαστρογιάνι, στην ταινία του Έτορε Σκόλα «Μια ξεχωριστή μέρα» ( «Una giornata particolare»,1977). Το μεταγενέστερο έργο της περιελάμβανε μεταξύ άλλων την τηλεοπτική ταινία «Courage» (1986), την ταινία «Prêt-à-Porter» (1994), που σκηνοθέτησε ο Ρόμπερτ Άλτμαν και το μιούζικαλ «Nine» (2009).
Το 2010 ,πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική ταινία «La mia casa è piena di specchi», η οποία βασίστηκε στην αυτοβιογραφία της αδερφής της Μαρία Σκικολόνε. Η Λόρεν εμφανίστηκε στη συνέχεια στο «Voce humana» (2014), μια ταινία μικρού μήκους βασισμένη στο μονόπρακτο του Ζαν Κοκτώ «Η Ανθρώπινη Φωνή», που σκηνοθέτησε ο γιος της Εντουάρντο Πόντι.
Η Σοφία Λόρεν τιμήθηκε με ένα δεύτερο Όσκαρ για τη συνολική προσφορά της στην έβδομη τέχνη (1991) και ένα «Χρυσό Λέοντα» για το ίδιο λόγο από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (1998). Συχνά απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα του Τύπου για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, αλλά και με την δεκαήμερη φυλάκισή της για χρέη προς το Ιταλικό Δημόσιο. Το 2010 έλαβε το διακεκριμένο ιαπωνικό βραβείο «Praemium Imperiale».
Η Σοφία Λόρεν σήμερα ζει ήρεμα στη Γενεύη, μαγειρεύοντας τα αγαπημένα της σπαγγέτι, ενώ τελευταία φορά την απολαύσαμε πριν τρία χρόνια στην ταινία «Η Ζωή Μπροστά σου» που σκηνοθέτησε ο γιος της Εντουάρντο Πόντι και προβλήθηκε στο Netfix.
