Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης
Η ορχήστρα παίρνει τη θέση της. Βιολί, βιόλα, τσέλο, φλάουτο. Ο πιανίστας κοιτά τις πάρτες του. Σι ύφεσι μινόρε. Χαμόγελο. Τα μαύρα πλήκτρα είναι περισσότερα από τα άσπρα. Ακούγεται η φωνή του ηχολήπτη. “Μπότα, ταμπούρο, βαθύ!¨ Παράξενο για κλασικό ανσάμπλ. Και δίπλα ένα λάπτοπ. Τα καλώδια μπλέκονται με τις νότες. Κόκκινα λαμπάκια από μίντι. MIDI. Οι κωδικοί μιας νεάς εποχής. Το VJing μπορεί να γίνει και μέσω ethernet. Και μπαίνει levare το βιολί.
Πώς λέγεται η εποχή που ένα απλό adagio θέλει ρεύμα για να ακουστεί; Belle Epoque. Άραγε χρειάζονται και τα δάκρυα ρεύμα;
Οι Chromatic Sequence είναι όλοι εδώ. Ρίχνουν στο καζάνι που κοχλάζει όλα τα συστατικά της μαγείας. Αρχαία γράμματα, αρχαίους ήχους και πολλά volt. Το γιατροσόφι μιας νέας εποχής. Μιας ωραίας εποχής. Μιας επικίνδυνης εποχής. Ο ήχος της Belle Epoque. Το καινούργιο έργο των Chromatic Sequence που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο Belle Epoque.
Το έργο αυτό είναι ένα βήμα πιο μακριά στην μουσική αναζήτηση των CS. Το κλασικό γίνεται κλασικότερο και το ηλεκτρονικό ηλεκτρονικότερο! Η ορχήστρα μεγάλωσε (τύμπανα, βιολί, βιόλα, τσέλο, φλάουτο, πίκολο, πιάνο, κιθάρα, φωνή) και οι μουσικές απαιτήσεις αυξήθηκαν. Οι μελωδίες μπλέκονται με τραγούδι, breaks, λούπες και ρυθμούς πειραγμένους δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο που ακροβατεί.
Οι Chromatic Sequence είναι ένα μουσικό σχήμα το οποίο γεννήθηκε στην Αθήνα το 2007. Ιδρυτής και συνθέτης του σχήματος είναι ο Γιώργος Στεφανακίδης, του οποίου το όραμα μοιράζονται εξαιρετικοί καλλιτέχνες.
Το όραμα αυτό είναι η σύμπραξη δύο μουσικών κόσμων, αυτού της κλασικής και αυτού της ηλεκτρονικής. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός ήχου καινούργιου και πρωτότυπου που αποκτά ιδιαίτερες διαστάσεις όταν το βλέπει κανείς live, καθώς ισχυρότατο ρόλο στην δημιουργική τους πορεία παίζει ο θεατρικός λόγος και η ιδιαίτερη σκηνική τους παρουσία. Οι συναυλίες / παραστάσεις τους δημιουργούνται με άξονα την μουσική αλλά στηρίζονται εξίσου σταθερά σε πρωτότυπα κείμενα και την εικαστική τους ανάπτυξη.
Το ταξίδι που κάνουν όταν δημιουργούν το μεταφέρουν κι όταν παίζουν. Μουσική, λόγος, κίνηση, φωνές, ενότητα. Η τεχνολογία είναι πάντα σύμμαχος. Το καινούργιο είναι πάντα παρόν. Η μεταφορά των ορίων και η απάντηση στην ερώτηση “…και τώρα πως γίνεται αυτό;..” είναι πάντα στόχος. Η αρμονία είναι η βάση. Και το απλούστερο όλων: να περνάμε όμορφα.
Η τέχνη είναι απλότητα, ομορφιά και ανήκει σε όλους.
Το πρώτο πόνημα του σχήματος ήταν o δίσκος “7 μέρες μακριά” που κυκλοφόρησε το 2007 και έδωσε κατευθείαν το μουσικό στίγμα του σχήματος. Παρουσιάστηκε σε συναυλίες που χαρακτηρίστηκαν για την ιδιαιτερότητά τους τόσο μουσικά όσο και εικαστικά.
Ο πρώτος τους self-release δίσκος διανεμήθηκε δωρεάν στις συναυλίες τους και χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητα του σχήματος ως προς τη σχέση του με τη μουσική και το κοινό.
Το 2010 οι Chromatic Sequence κυκλοφόρησαν το δεύτερό τους δίσκο με τίτλο “Allou Fun Dark”. Το έργο αποτελείται από σκοτεινά τραγούδια και κείμενα (γραμμένα από το Γιώργο Στεφανακίδη) που παρουσιάστηκε ως μουσική/θεατρική παράσταση στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Οι CS, δημιουργούν ηχητικά τοπία που βυθίζονται απ’τη μία στη σύγχρονη κλασική μουσική και απ’την άλλη στη λεπτή ηλεκτρονική επεξεργασία του ήχου. Το Belle Epoque νοσταλγεί αλλά και προκαλεί αισθητικά, φτάνοντας τα όργανα στα άκρα και πετώντας όλα τα περιττά.
Η χρυσή εποχή της ζωής μας παιγμένη με σκληρές μελωδίες και με τη λογική μιας μοντέρνας ορχήστρας δωματίου που έχει την ικανότητα να σε καθηλώσει, να σε ταξιδέψει, να σε ξεσηκώσει…
Chromatic Sequence:
Γιώργος Στεφανακίδης – σύνθεση, ενορχήστρωση, programming, στίχοι, κιθάρα, artwork Μαρίνα Κολοβού – τσέλο Ελευθερία Τόγια – βιόλα Σταματέλλα Σπίνουλα – βιολί Μαρία Λαβράνου – φλάουτο, πίκολο Χρίστος Σερενές – πιάνο Νίκος Παγώνης – τύμπανα Μαίρη Στεφανακίδη – τραγούδι Εβελίνα Αραπίδη – ηθοποιός
Δημήτρης Καρπούζας – ηχοληψία, μίξη Dave Collins – mastering
Belle Epoque:
01. Separateness
μτφ: Είμαι ένας ανάμεσα σε χιλιάδες. Είμαι ξεχωριστός από σένα και ουρλιάζω για να με ακούσεις. Με βλέπεις;
02. Delusion
μτφ : Παραίσθηση. Το κύμα στον ωκεανό προσπαθεί να καταλάβει τί είναι το νερό.
03. Wild Times
μτφ : Διαρυγνύω το κάθετί. Πρώτα απ΄όλα το σώμα μου. Και μετά το μυαλό μου. Ωραία κομμάτια.
04. Δ.
μτφ : Όπως λέμε Δέλτα. Η ανακάλυψη της υποψίας ενός συναισθήματος που μπορεί να αποτελεί ίσως μια πόρτα για κάπου.
05. Villains on the streets
μτφ : Καθάρματα στους δρόμους. Άνθρωποι που επανάστησαν ενάντια στους εαυτούς τους. Και τώρα είναι εκεί που νομίζουν ότι δεν τους πιάνουν οι σκέψεις τους. Θα πουλήσω ακριβά αυτό το κομμάτι δρόμου που νομίζω ότι μου ανήκει.
06. Belle Epoque
μτφ : Περιμένω μια ζωή το Belle Epoque, μα κάθε χρόνο ψέμα / μενταγιόν οι σκέψεις, φόρεμα οι στιγμές και πέφτουν μες το αίμα
07. Monument
μτφ : Όλοι μιλούν για το τέλος. Ένα τεράστιο μνημείο χτίζεται αυτές τις μέρες εις μνήμην Αυτού που γνωρίζει τα πάντα. Άραγε γνωρίζει κι εμένα;
08. Αλήθεια
μτφ : Δε θέλω να κλείσω τα μάτια μου πριν μάθω. Σε ρωτάω. Είμαι ένας; Είμαι πολλοί; Είμαι μόνος; Ποιός είμαι; Αν είσαι εκεί και μπορείς…
Ακούστε:
