Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο ταλαντούχος ηθοποιός Χρίστος Κοκαράκης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Catch the Butcher», η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία πέρυσι και φέτος επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, από την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2024, στο Θέατρο 104.
«Περισσότερο με δυσκόλεψε η βία. Φύση και θέση πιστεύω πως η βία δεν λύνει τίποτα. Γεννά περισσότερο μίσος και βία νομοτελειακά. Ο Μπιλ ένα ανθρωπάκι είναι που κρύβεται πίσω από τη μάσκα της βίας…Αυτό που με συγκινεί είναι ακριβώς ότι αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη του ποιος είναι. Έχει μια σπάνια ειλικρίνεια αυτός ο ρόλος παρόλες τις διαταραχές του» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα ο Χρίστος Κοκαράκης με αφορμή την παράσταση «Catch the Butcher» στην οποία πρωταγωνιστεί και συμπληρώνει: Εάν δεν κλείσει ο κύκλος της βίας, τα αποτελέσματα δεν θα είναι ποτέ καλά. Και όταν λέμε βία εννοούμε σε κάθε της έκφανση. Το έργο αναδεικνύει την πιο άμεση της μορφή».
Ακόμη ο αξιόλογος ηθοποιός εξηγεί πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης και αποκαλύπτει τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Πείτε μας λίγα λόγια για σας και πώς προέκυψε στην ζωή σας το θέατρο;
Μεγάλωσα στην Κύπρο μέχρι που τελείωσα το σχολείο. Ήρθα στην Αθήνα για σπουδές το 2004.Το θέατρο προέκυψε ως ανάγκη. Θυμάμαι όταν ήμουν 18 και 19 ετών να μην κάνω τίποτα άλλο από το να βλέπω 4-5 ταινίες τη μέρα. Τότε ένας πολύ καλός φίλος μού λέει «γιατί δεν πας σε ένα θεατρικό εργαστήρι;» Ε, κάπως έτσι αναγνώρισα το μικρόβιο που ήδη υπήρχε μέσα μου. Μετά πήγα στη Θεσσαλονίκη για τη Σχολή Κινηματογράφου σε συνδυασμό με τη Δραματική Σχολή κι έτσι προέκυψε το θέατρο φουλ και ανεπιστρεπτί.
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει το «Catch the Butcher» του Adam Seidel
Το χιούμορ. Βλέπουμε τους ήρωες σε πολύ σκοτεινές στιγμές. Αλλά πάντα διατηρούν μια ανθρωπιά, με την ευρύτερη έννοια. Αυτή φαίνεται στις πιο σκοτεινές στιγμές που ακόμα και ένας κατά συρροή δολοφόνος κάνει χιούμορ. Ή έστω προσπαθεί.
Υπήρξε κάτι που να σας δυσκόλεψε ή να σας εντυπωσίασε όταν κάνατε τη μετάφραση του έργου;
Με εντυπωσίασε η δομή του κειμένου του Άνταμ. Είναι γραμμένο σαν σενάριο με κοφτές ατάκες και γρήγορο ρυθμό, κάτι που στο θέατρο συναντάμε τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό όμως δεν του στερεί βάθος. Αυτό που με δυσκόλεψε είναι ότι σε κάθε ατάκα έπρεπε ταυτόχρονα να εξυπηρετηθεί το κείμενο του Άνταμ και από την άλλη να μεταφερθεί σωστά σε μια άλλη γλώσσα. Αυτή η ισορροπία είναι δύσκολη. Επίσης, τα ελληνικά και τα αγγλικά έχουν μεγάλη απόσταση. Και συντακτικά και εννοιολογικά. Είναι γλώσσα εμπορίου ενώ τα γαλλικά για παράδειγμα είναι πιο βατά για μετάφραση στα ελληνικά.
Τελικά ο έρωτας είναι το μόνο ίσως αίσθημα που μας ανακουφίζει από τη σκέψη του θανάτου;
Μάλλον. Ανακουφίζει και ταυτόχρονα εκτονώνει την επιθυμία θανάτου (κατά τον Φρόιντ). Θυμάμαι είχα δει ένα έργο από έναν πολύ καλό ηθοποιό. Όποτε ο ρόλος έβλεπε την καλή του, σταματούσαν τα ρολόγια. Όταν μετά το συζητήσαμε, συνειδητοποίησα ότι στον έρωτα και στον θάνατο σταματάει ο χρόνος…
Μιλήστε μας για τoν ήρωα που υποδύεστε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.
Ο Μπιλ είναι ένας ευφυής ήρωας. Μορφωμένος και εμφανίσιμος. Αλλά με πάρα πολύ θυμό στο οτιδήποτε ζωντανό. Μισεί βαθιά τον κόσμο και την κοινωνία. Ένας πολύ προβληματικός ναρκισσιστής φτιάχνει ένα αριστούργημα το μακάβριο για να δείξει πόσο λάθος είναι ο κόσμος. Μου θύμισε εξ’ αρχής τον Σαιν-Ζυστ μπροστά στο ικρίωμα, όπου χαμογελαστός θεωρεί πως ο μόνος δικαιολογημένος φόνος είναι αυτός που δείχνει πόσο λάθος είναι η πράξη αυτή καθαυτή. Άρα και ο ίδιος πρέπει να πεθάνει. Όπως ο ίδιος ομολογεί, δεν υπάρχει ψυχολογικό υπόβαθρο, ούτε βίωσε κακοποιητικές συμπεριφορές. Απλά έτσι γεννήθηκε.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί στον ρόλο σας;
Περισσότερο με δυσκόλεψε η βία. Φύσει και θέσει πιστεύω πως η βία δεν λύνει τίποτα. Γεννά περισσότερο μίσος και βία νομοτελειακά. Ο Μπιλ ένα ανθρωπάκι είναι που κρύβεται πίσω από τη μάσκα της βίας. Μόλις αυτή σπάει… Αυτό που με συγκινεί είναι ακριβώς ότι αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη του ποιος είναι. Έχει μια σπάνια ειλικρίνεια αυτός ο ρόλος παρόλες τις διαταραχές του.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Ότι η βία είναι αδιέξοδη. Και ότι μια σχέση που ξεκινάει στραβά και στηρίζεται σε λάθος καταστάσεις δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κάτι καλό όσο και εάν θέλουν οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Όπως και η βία. Όταν μας κινεί το μίσος για τον άλλον, η κατάληξη θα είναι μακελειό. Όπως λέει και στη «Νύχτα των δολοφόνων» του Τριάνα «μόνο η αγάπη…». Εάν δεν κλείσει ο κύκλος της βίας, τα αποτελέσματα δεν θα είναι ποτέ καλά. Και όταν λέμε βία εννοούμε σε κάθε της έκφανση. Το έργο αναδεικνύει την πιο άμεση της μορφή.
Ποιες στιγμές και συνεργασίες σας ξεχωρίζετε;
Όλες. Η καλλιτεχνική ζωή είναι ένας καμβάς που όλα συνδέονται και το ένα οδηγεί στο άλλο με έναν χαοτικό τρόπο. Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζω είναι ότι είχα πολύ καλούς δασκάλους που με έκαναν να βρω μονοπάτια στο θέατρο, αλλά και στη ζωή μου, που δεν ήξερα πως υπήρχαν και με απενοχοποίησαν στο ότι δεν σκεφτόμουν όπως όλοι οι άλλοι.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Πολλά πράγματα. Από αστική επιτυχία μέχρι καλλιτεχνική αιωνιότητα. Όπως λέει και σε ένα αγαπημένο μου μιούζικαλ «Ας με συγχωρέσει ο Θεός, θέλω να φτιάξω κάτι που θα ζήσει περισσότερο από εμένα». Από την άλλη είμαστε τυχεροί που μπορούμε και απλά να εκφραζόμαστε μέσω μιας τέχνης. Βλέπουμε όλοι τι γίνεται στον κόσμο και ότι, πράγματα που στη Δύση τα έχουμε δεδομένα, δεν είναι. Από την άλλη ας μην έχουμε ενοχές για τα όνειρά μας όποια κι αν είναι. Είναι κάτι που δεν μπορούν να μας απαγορεύσουν.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Ονειροπόλο. Ευγενικό. Ανταγωνιστικό. Λογικό.
Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητα σας;
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος χωρίς πάντα να είναι εφικτό. Αλλά αναγνωρίζω πράγματα και καταστάσεις που εγώ μπορεί να θεωρώ δεδομένα αλλά για κάποιον άλλον κάπου στον κόσμο να μην είναι. Δεν λειτουργεί πάντα αυτό. Όλοι μας έχουμε τα προβλήματά μας, τις ανησυχίες, μας, τα υπαρξιακά μας. Επίσης, οι άνθρωποι που έχω κοντά μου βοηθάνε πολύ ώστε να είμαι καλά.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Αυτή τη στιγμή όχι, καθώς αισθάνομαι ότι η επικοινωνία με τον κόσμο μέσω της παράστασης συνεχίζεται και δεν έκλεισε ο κύκλος.
Info:
Σκηνοθεσία: Λίνα Φούντογλου
Μετάφραση: Χρίστος Κοκαράκης
Τους ρόλους του Μπιλ, της Νάνσυ και της Τζόαν ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Χρίστος Κοκαράκης, Λέα Κοντοστάνου-Βούλγαρη, η Ναταλία Αθανασιάδη και η φωνή του Παναγιώτη Κουντουρά.
