Θεωρείται ο αρχιτέκτονας που εισήγαγε τον μοντερνισμό στην αρχιτεκτονική, ο ρομαντικός του αστικού περιβάλλοντος. Το έργο του καθόρισε την σύγχρονη αρχιτεκτονική ενώ τα κτίριά του αποτελούν σύγχρονα μνημεία και δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη αφορμή από την συμπλήρωση 125 χρόνων από την γέννησή του.
Γεννήθηκε το 1887 στην Ελβετία και το όνομά του ήταν Charles Edouart Jeanneret. Υπήρξε αρχιτέκτονας, σχεδιαστής, πολεοδόμος, συγγραφέας, πρωτοπόρος, αφοσιωμένος στη δημιουργία των συνθηκών που θα έκαναν ευκολότερη και ποιοτικότερη την ζωή των κατοίκων στις μεγαλουπόλεις από την Ευρώπη ως την Ασία. Το 1920 άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Le Corbusier αποδεικνύοντας μια βαθειά ριζωμένη πεποίθηση που είχε: ο καθένας δικαιούται και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό του.
Μέχρι το τέλος της καριέρας του είχε χτίσει δεκάδες υψηλής κλίμακας κτίρια, σχεδίασε ολόκληρες πόλεις, ήταν ο πρώτος τολμηρός της αρχιτεκτονικής που οραματίστηκε τεράστιους ουρανοξύστες. Στα έργα του περιλαμβάνονται φημισμένες ιδιωτικές βίλες όπως η Citrohan που έφτιαξε για να στεγάσει την οικογένεια του ιδιοκτήτη της αυτοκινητοβιομηχανίας Citroen, η εκκλησία της Ronchamp, το μοναστήρι της La Tourette, η πολυκατοικία στη Marseille. Όμως για τον εαυτό του, του αρκούσε μια καλύβα 3,5 μέτρων φτιαγμένη από ξύλο, πάνω σε έναν βράχο στη Κυανή Ακτή.
«Ο Παρθενώνας βρυχάται»
Δυο μεγάλα ταξίδια έκανε ο Le Corbusier στην Αθήνα, το πρώτο το 1911 που συμπεριελάμβανε και επισκέψεις σε Σόφια, Κωνσταντινούπολη. Εκεί αντίκρισε για πρώτη φορά τον Παρθενώνα. Γέμισε ολόκληρα σημειωματάρια με σκίτσα και σκέψεις για το αρχιτεκτονικό ορόσημο που τόσο τον εντυπωσίασε αλλά και για το διάλογο του κτιρίου με το φυσικό και ιστορικό του περιβάλλον. Οι σημειώσεις αυτές οδήγησαν το 1923 στη συγγραφή του «Προς μία νέα Αρχιτεκτονική».
Επέστρεψε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1933 προκειμένου να παρακολουθήσει ένα συνέδριο για την μοντέρνα αρχιτεκτονική. Ήδη διάσημος, η θεωρία και τα έργα του είχαν αρχίσει να – πέρα απ’ το να προκαλούν αίσθηση – να αποτελούν ένα νέο ορόσημο στην αρχιτεκτονική αντίληψη. Ο Παρθενώνας είναι η πηγή της έμπνευσης, η πρώτη ρίζα της νέας δημιουργίας. Ο Παρθενώνας ήταν πλέον για τον Le Corbusier «μια μηχανή που βρυχάται».