Νικόλας Αρώνης
Είναι ταυτόχρονα ανατριχιαστικό αλλά και συγκλονιστικό αυτό το Απριλιάτικο παιχνίδι της μοίρας. Ήταν 17 Απριλίου του 2011 όταν μας έπεφτε σαν κεραμίδα στο κεφάλι η είδηση του θανάτου του Νικόλα Παπάζογλου, και σήμερα 17 Απριλίου του 2012 μας ήρθε ακόμη μία κεραμίδα στο κεφάλι, αυτή του θανάτου του τεράστιου Δημήτρη Μητροπάνου.
Είναι τέτοια τα παιχνίδια της μοίρας που ειλικρινά σε κάνουν να αισθάνεσαι πολύ μικρός για να σταθείς μπροστά στο πεπρωμένο. Μια σύμπτωση; Μια συνομωσία του σύμπαντος; Τι μπορεί να πει κανείς. Το σίγουρο είναι πως το κενό που αφήνει ο Δημήτρης Μητροπάνος στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι είναι μεγάλο και δυσαναπλήρωτο. Κενό που ίσως να χρειαστούν δεκαετίες για να βρεθεί μία αντίστοιχου βεληνεκούς πηγαία λαϊκή φωνή και να το γεμίσει.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος, αυτός ο χαρισματικός και παράλληλα σεμνός άνθρωπος, που τραγούδησε τραγούδια των μεγαλύτερων ελλήνων συνθετών και ποιητών, που σεβάστηκε την έννοια της λέξης καλλιτέχνης, ο άνθρωπος με την φωνή του οποίου οι περισσότεροι από εμάς ζήσαμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε μοναδικές στιγμές , που υπηρέτησε το λαϊκό τραγούδι όσο λίγοι, που κυριολεκτικά «έντυνε» με την φωνή του τις μελωδίες, από σήμερα το πρωί θα είναι παρέα με τον Μπιθικώτση, τον Ζαμπέτα, τον Καλδάρα, τον Τόκα και τόσους άλλους, σε κάποιο καφενείο του ουρανού θα βγάλουν τα όργανα και θα αρχίσουν να «μεθάνε» του αγγέλους.
Καλό σου ταξίδι…
