Σήμερα η εκκλησία τιμά τη μνήμη των: Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος του Τήρωνος, και Αγίων Μαρκιανού και Πουλχερίας των βασιλέων.
Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων
Μεγαλομάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 17 Φεβρουαρίου και το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας των Νηστειών (4 Μαρτίου 2023), σε ανάμνηση του θαύματος των κολλύβων, οπότε γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Θεόδωρος και Θεοδώρα. Η Καθολική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στις 9 Νοεμβρίου.
Ο Θεόδωρος καταγόταν από την Αμάσεια του Πόντου και υπηρετούσε στο Τάγμα των Τηρώνων (νεοσυλλέκτων) του ρωμαϊκού στρατού, εξού και το προσωνύμιο Τήρων, που τον συνοδεύει για να τον διαφοροποιεί από τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη. Έζησε την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) και μαρτύρησε μετά από φρικτά βασανιστήρια, επειδή είχε κάψει ένα είδωλο και τον ναό της Ρέας.
Σύμφωνα με την παράδοση, συνδέεται με πολλά θαύμα, με πιο γνωστό το «θαύμα των κολλύβων», το οποίο τιμά η εκκλησία κάθε χρόνο το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας τον Νηστειών.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων είναι πολιούχος της Ορεστιάδας και του Βρινδησίου (ιταλιστί Μπρίντιζι).
Απολυτίκιο
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα εν τη πηγή της φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, ο άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ηγάλλετο· πυρί γαρ ολοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τη Τριάδι προσήνεκται. Ταις αυτοῦ ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Λαογραφία
Σε πολλά χωριά της Πελοποννήσου, την παραμονή της εορτής του Αγίου Θεοδώρου, τα κορίτσια συνήθιζαν να πηγαίνουν στην εκκλησία τα σπερνά (κόλλυβα) για τους εορτάζοντες Θοδωρήδες.
Κατά την ημέρα της γιορτής του Αγίου γίνεται συνήθως επίσκεψη στα νεκροταφεία και προσφέρονται από τους συγγενείς κόλλυβα (χορτόπιττες στην Μήλο) για τους πεθαμένους. Σε κάποια μέρη της Ελλάδας γίνεται από την εκκλησία δίσκος με κόλλυβα για κείνους που πέθαναν χωρίς κληρονόμους.
Στην Άντισσα της Λέσβου, τα κόλλυβα από την εκκλησία τα έκαναν κομπολόι (τα περνούσαν σε μια κλωστή με βελόνα) και τα έδεναν στα κλαδιά των δέντρων με σκοπό την αποτροπή της βασκανίας.
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας (Μακεδονία, Καλαμάτα, Χίος, Αμοργός, Μήλος, Τύρναβος, Σάμος), οι ανύπαντρες κοπέλες συνήθιζαν να τοποθετούν κάτω από το προσκέφαλό τους κόλλυβα του Αγίου Θεοδώρου για να ονειρευτούν ποιόν άνδρα θα πάρουν.
Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία
Αυτοκρατορικό ζεύγος του Βυζαντίου, που αγιοποιήθηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη Χριστιανική Εκκλησία. Η μνήμη τους τιμάται στις 17 Φεβρουαρίου και την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Μαρκιανός και Πουλχερία.
Η Πουλχερία ήταν κόρη του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395-408) και της Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ του Μικρού (408-450). Όταν το 429, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριος παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, ο Θεοδόσιος τάχθηκε με το μέρος του. Όχι όμως και η Πουλχερία, που έπεισε τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο στην Έφεσο (431) και να καταδικάσει τις δοξασίες του Νεστόριου, που δεχόταν τις δύο φύσεις του Ιησού Χριστού, τη θεϊκή και την ανθρώπινη, και όχι την ενιαία και ασύγχυτη φύση του Θεανθρώπου.
Η Πουλχερία παντρεύτηκε τον Μαρκιανό, ο οποίος διαδέχθηκε τον αδελφό της Θεοδόσιο στον βυζαντινό θρόνο το 450. Τον επόμενο χρόνο ο Μαρκιανός συγκάλεσε την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο στη Χαλκηδόνα, η οποία καταδίκασε την αίρεση του Ευτυχούς, που δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη (Μονοφυσιτισμός).
Η Πουλχερία πέθανε το 453 και ο Μαρκιανός το 457.
