Ένα …τσίμπημα σε ό,τι έχει πέσει σε λήθαργο, θα δώσουν 51 καλλιτέχνες στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να το ενεργοποιήσουν ξανά. Όπως η βουκέντρα, το μακρύ ραβδί με την αιχμή στη μία άκρη, κεντούσε τα ζώα για να κινούνται ταχύτερα, έτσι και οι συμμετέχοντες της ομαδικής εικαστικής έκθεσης με τίτλο «Με μια Βουκέντρα», μέσα από τα έργα τους βρίσκουν συμβολισμούς, για να δώσουν τέλος στην αδράνεια και την πνευματική αδιαφορία.
Έργα κεραμικής, υφαντικής, γλυπτικής, ζωγραφικής αλλά και εγκαταστάσεις συνθέτουν ένα ιδιαίτερο σκηνικό στο Εικαστικό Κέντρο «Ήλιος», που ανανεώθηκε για την περίσταση και που με την αφορμή αυτή δίνει ζωή στο χώρο του πρώην εργοστασίου Κωνσταντινίδη, της Κλωστοϋφαντουργίας «Ήλιος» στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης.
«Αφορμή για τη διοργάνωση της συγκεκριμένης έκθεσης, αποτέλεσε η διαπίστωση ότι διανύουμε μία περίοδο που τα θέματα που αφορούν στον πολιτισμό στην περιοχή μας δεν πάνε πολύ καλά, ενώ αντίθετα στο εξωτερικό ο πολιτισμός είναι κορωνίδα για πάρα πολλά πράγματα. Έτσι αποφασίσαμε από κοινού με τη Μαρία Δελλαπόρτα να καλέσουμε τους καλλιτέχνες να δώσουν το “τσίμπημα” για να διεκδικήσουμε πράγματα τόσο για τον πολιτισμό, όσο και για τη ζωή μας», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ένας εκ των δύο επιμελητών της έκθεσης Γιάννης Αργυριάδης.
Στην ιδέα αυτή «κούμπωσε» και το Εικαστικό Κέντρο «Ήλιος», που βρίσκεται στο παλιό εργοστάσιο που φιλοξενεί την έκθεση. «Η συγκεκριμένη παραγωγική μονάδα, όπως και άλλες πολλές στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, φεύγουν από την Ελλάδα. Θεωρώ ότι αυτό πρέπει να αλλάξει. Έτσι, πάλι μου ήρθε στο νου η βουκέντρα», λέει ο κ. Αργυριάδης.
Το κάλεσμα είχε πολύ μεγάλη αποδοχή, αφού -σύμφωνα με τον κ. Αργυριάδη, ήδη από την πρώτη μέρα καλύφθηκε ο ανώτατος αριθμός των καλλιτεχνών που θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν, ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που έμειναν απ’ έξω. «Εκτός από τη Θεσσαλονίκη, έχουμε καλλιτέχνες που έρχονται με τα έργα τους από την Αθήνα, ακόμη κι από την Κύπρο», τόνισε ο κ. Αργυριάδης
Καλλιτέχνης ετών 81
Οι πενήντα καλλιτέχνες υποδέχονται με ιδιαίτερη συμπάθεια τον 51ο συμμετέχοντα, τον Χρήστο Τσανταλίδη, που σε ηλικία 81 ετών, εκθέτει πενήντα γκλίτσες που ο ίδιος δημιούργησε. Η γκλίτσα, ως ένα είδος ραβδιού που το χρησιμοποιούν οι βοσκοί, επίσης «δένει» με τη βουκέντρα. Ο κ. Τσανταλίδης έχει δημιουργήσει δεκάδες από αυτές, με κομμάτια ξύλου που επεξεργάστηκε από το μηδέν.
«Μου αρέσει το βουνό, πέρασα τη μισή μου ζωή εκεί, κυρίως στο Κ. Νευροκόπι της Δράμας, αλλά και στο όρος Μπέλες. Κάποιες φορές πηγαίνω ακόμη, μαζί με ένα φίλο και μαζεύουμε ξύλα από κρανιές. Στη συνέχεια τα ξύνω, τα καθαρίζω, τα καίω, τα στεγνώνω και τα μαστορεύω. Στις λαβές τους σκαλίζω ό,τι μου έρχεται στο μυαλό, πουλάκια, σκυλάκια, γατάκια και ό,τι άλλο φανταστώ εκείνη τη στιγμή», δηλώνει ο κ. Τσανταλίδης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο ηλικιωμένος καλλιτέχνης, είχε σχέση με την ξυλουργική και κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής οπότε και διατηρούσε έκθεση επίπλων. Τώρα που απολαμβάνει τη σύνταξή του, αφιερώνει και πάλι το χρόνο του στο ξύλο. «Επειδή πλέον έχω περιορίσει τις μετακινήσεις μου, κάθομαι στο μπαλκόνι και με λίγα εργαλεία, ένα μαχαίρι και μία ράσπα, τα μαστορεύω και τα βάφω με ανεξίτηλη μπογιά», εξηγεί.
Το αποτέλεσμα είναι διαφορετικής ομορφιάς, μοναδικές γκλίτσες. Πενήντα από αυτές εκτίθενται στην ομαδική έκθεση «Με μια Βουκέντρα», γιατί, όπως λένε οι διοργανωτές, το …τσίμπημα αυτού του ανθρώπου ήταν να δημιουργεί και να μην μείνει αδρανής λόγω ηλικίας.
Το «τσίμπημα» του αργαλειού
Συνδυασμένο απόλυτα με το χώρο της παλιάς κλωστοϋφαντουργίας, είναι το ολομέταξο έργο τέχνης που έχει υφάνει στον αργαλειό της η Μερόπη Βερβέρη. Ο αργαλειός μάλιστα είναι στημένος ακριβώς δίπλα, ως η …μητέρα του έργου. «Πρόκειται για μία δημιουργία – ωδή στην ανακύκλωση του ελληνικού μεταξιού, ενός υλικού πολύ μεγάλης αξίας -χρηματικής και πολιτισμικής, και εξαιρετικής ποιότητας. Γίνεται στο πλαίσιο της συνεργασίας μου με παραγωγούς από το Σουφλί, που μου στέλνουν τη φύρα του μεταξιού, που βρίσκεται συνήθως στα πλαϊνά του υφάσματος κι εγώ το αναπαράγω, είτε δημιουργώντας ένα νέο προϊόν, όπως μία τσάντα ή μία σύγχρονη κουρελού, είτε φτιάχνοντας ένα έργο τέχνης», δηλώνει η δημιουργός Μερόπη Βερβέρη.
Η ίδια, εγκατέλειψε την επί είκοσι χρόνια εργασία της, ως αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων, προκειμένου να ιδρύσει μία ιδιαίτερη νεοφυή επιχείρηση: Ένα εργαστήριο υφαντικής στη Θεσσαλονίκη. «Έβλεπα ότι ακόμη και στο εξωτερικό, τεράστιοι οίκοι μόδας παράγουν τα προϊόντα τους από το μηδέν. Αυτό κάνω κι εγώ. Δημιουργώ προϊόντα υφαντικής τέχνης, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων γίνεται με πρώτες ύλες όπως το ελληνικό μεταξύ από το Σουφλί ή το πρόβειο μαλλί από παραγωγούς, το οποίο παίρνω η ίδια και κάνω όλο τον κύκλο του μαλλιού για να δημιουργήσω το νήμα. Δηλαδή το πλένω, το λανάρω -που σημαίνει ότι το χτενίζω με έναν ειδικό τρόπο, το βάζω στην ανέμη και το γνέθω. Το νήμα που δημιουργώ γίνεται το υφάδι και με αυτό φτιάχνω διάφορα προϊόντα καθημερινής χρήσης, αλλά και έργα τέχνης», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η 40χρονη γυναίκα, ήταν μόλις επτά χρόνων όταν …διδάχτηκε τον αργαλειό και ό,τι άλλο είχε να κάνει με την οικοτεχνία, όπως ράψιμο, πλέξιμο, βελονάκι και μαγείρεμα, από τη γιαγιά της. Σήμερα η ίδια, εκτός από το μπραντ που έχει δημιουργήσει με τα προϊόντα που δημιουργεί, παραδίδει μαθήματα υφαντικής στους ενδιαφερόμενους, τα οποία -όπως αποκαλύπτει, έχουν τεράστια ζήτηση. Η δική της συμβολή στην ομαδική έκθεση «Με μια Βουκέντρα», είναι να ενεργοποιήσει τον αργαλειό και ό,τι κοντεύει να χαθεί ενώ δεν θα ‘πρεπε.
Η Ομαδική Εικαστική Έκθεση «Με μια Βουκέντρα» φιλοξενείται στο Εικαστικό Κέντρο «Ήλιος», στην οδό Λαγκαδά 120 & Διομήδη Κομνηνού, Νεάπολη. Τα εγκαίνιά της είναι αύριο στις 19:30 και θα διαρκέσει έως τις 24 Φεβρουαρίου, διάστημα κατά το οποίο θα λειτουργεί από Τρίτη έως Παρασκευή 17:00 – 21:00 και το Σάββατο 11:00 – 14:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
