Ο Νίκος Χατζηπαππάς στην παράσταση «Ζιλ και η Νύχτα», σκηνοθετεί και ερμηνεύει το «Το Ιερό Τέρας» σε έναν απόλυτο υποκριτικό άθλο, αναβιώνοντας την απολογία του Ζιλ Ντε Ραι μπροστά στην Ιερά Εξέταση, στο Θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη, από την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου έως και την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2020.
Η απολογία του Ζιλ ντε Ραι στο εκκλησιαστικό δικαστήριο της Νάντης που τον καταδίκασε σε θάνατο με αγχόνη και πυρά το 1440. Στην υπόθεση αυτή, το Καλό και το Κακό συνυπάρχουν μέχρι συγχύσεως. Η συγκλονιστική απολογία του Ζιλ Ντε Ραι, ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης και η δημόσια εξομολόγηση του, αποτελεί ένα ανελέητο κατηγορώ, που τον οδηγεί στην έσχατη ταπείνωση και τον βίαιο εκμηδενισμό.
Νάντη, 1440.
Ο Ζιλ ντε Ραι απολογείται στο δικαστήριο της Ιεράς Εξέτασης για τα ειδεχθή εγκλήματά του και καταδικάζεται με απαγχονισμό και πυρά. Ο επιφανής Στρατάρχης της Γαλλίας και συμπολεμιστής της Ιωάννας της Λωραίνης κατηγορείται για σοδομισμό, ανθρωποκτονία και μαύρη μαγεία.
«Εγώ που ήθελα να γίνω τα πάντα υπεράνθρωπος, είμαι ένας υπάνθρωπος, ένας απάνθρωπος άνθρωπος. Τίποτα»
Ο αββάς Bossard, βιογράφος του Ζιλ ντε Ραι γράφει για τη δίκη: «προς όλα ήταν το αντίθετο από τη δίκη της Ζαν Ντ’ Αρκ… και οι δύο αποτελούν τις σημαντικότερες δικαστικές υποθέσεις, όχι μόνο του Μεσαίωνα, αλλά και των νεότερων χρόνων».
Ο Φλαμανδός συγγραφέας Hugo Claus καταπιάστηκε με το θέμα της δίκης του Ζιλ ντε Ραι, μέσω των πρακτικών της, που έχουν σωθεί στο ακέραιο και έχουν μεταφερθεί από τα λατινικά στα γαλλικά από τον Pierre Klossowski.
Όπως επισημαίνει και η μεταφράστρια του έργου «Ο Ζιλ και η Νύχτα», Μαρία Ευσταθιάδη, ο Claus «δεν έπαψε ποτέ να προκαλεί, να ασκεί από πολύ νωρίς κριτική στην καθολική εκκλησία και να κατακρίνει τον ψευδή λόγο της εξουσίας στην πατρίδα του». Το έργο του χαρακτηρίζεται από ρεαλισμό, ωμότητα, σατιρικά στοιχεία, αναπάντεχες καταστάσεις, τρέλα, σεξουαλικές παρεκτροπές και μία βαθιά γνώση της ανθρώπινης πολυπλοκότητας.
Ο θεαματικός θάνατος ενός εκ των μεγαλύτερων serial killers όλων των εποχών.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του έως και το θάνατό του, ο Ζιλ ντε Ραι θα γινόταν ένα θέαμα για τον όχλο. Στην αρχή όλοι του φέρθηκαν με σεβασμό λόγω της θέσης του, παραχωρώντας του μία κάμαρα ψηλά στον πύργο και δεν τον έκλεισαν σε κάποιο μπουντρούμι. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του Ζιλ ήταν ο αφορισμός. Για να γλιτώσει από την πιο ταπεινωτική ποινή της εποχής του, μεταξύ της παράνοιας που διακατείχε την απολογία του, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να μετατρέψει την καταστροφή του σε ένα φαντασμαγορικό πυροτέχνημα. Οδυρόμενος εγκατέλειψε την αλαζονική και υβριστική στάση, που είχε στην αρχή της δίκης του και ζήτησε τη συγχώρεση, ομολογώντας τα εγκλήματά του.
Η ομολογία:
Οι ομολογίες που έκριναν την τύχη του Ζιλ ντε Ραι ξεκίνησαν στις 21 Οκτωβρίου 1440, την ημέρα που οι δικαστές αποφάσισαν να τον υποβάλουν σε βασανιστήρια. Ζητώντας χρόνο για να σκεφτεί κατάφερε να αποφύγει τα βασανιστήρια και να τον ανακρίνει ο πρόεδρος του πολιτικού δικαστηρίου παρουσία του επισκόπου ντε Σαιν- Μπριέκ και όχι οι εκκλησιαστικοί δικαστές.
Μία ημέρα μετά ο Ζιλ ντε Ραι αποκάλυψε όλα τα εγκλήματά με κάθε λεπτομέρεια στους εκκλησιαστικούς δικαστές, καταδεικνύοντας τους συνενόχους του.
Το πιο συγκλονιστικό στον θάνατο του Ζιλ ντε Ραι ήταν το ότι κατάφερε να προκαλέσει τον οίκτο του ακροατηρίου του. Ο Ζιλ ντε Ραι ονειρεύτηκε ένα ταξίδι δίχως τέλος που θα τον έσωζε. Αρκέστηκε όμως στην πρόθεση. Ακόμη και κατά τις τελευταίες ελεύθερες μέρες του, συνέχιζε να αποκεφαλίζει παιδιά.
Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη:
«Για να ανέβεις στον Παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από την Κόλαση» Νίκος Καζαντζάκης.
…Ο Ζιλ ντε Ραι έγκλειστος σε ένα κόσμο στο μεταίχμιο της αγιότητας και του πιο σκοτεινού και ειδεχθούς εγκλήματος, με μόνη διέξοδο τον πιο ταπεινωτικό και φρικτό θάνατο. Η ειλικρινής μεταμέλεια του Ζιλ ντε Ραι τον απαλλάσσει από τον αφορισμό που τον έτρεμε, αλλά τον οδηγεί στη θεαματική και λυτρωτική διαφυγή στον θάνατο με πυρά και αγχόνη. Τα αποτρόπαια, εκλεπτυσμένα και ειδεχθή εγκλήματα του Ζιλ ντε Ραι τον κατατάσσουν σ’ ένα εκ των πλέον σκοτεινών και αποτρόπαιων κατά συρροή δολοφόνων όλων των εποχών.
Το έργο «Ζιλ και η νύχτα» έχει πολλαπλό ενδιαφέρον. Δικαστικό, θρησκευτικό, κυρίως ψυχογραφικό. Όλοι οι μελετητές του φαινομένου Ζιλ ντε Ραι αναρωτιούνται πώς ένας άνθρωπος σαν τον Ζιλ Ντε Ραι, από αυτό που ήταν, ένας θεοσεβούμενος, πιστός στο Χριστό και στην Ιωάννα, ένθερμος πατριώτης, που πολέμησε για την απελευθέρωση της Γαλλίας και έγινε Στρατάρχης, έφτασε στο αντίθετο απώτατο άκρο. Η ψυχογραφική ή και ψυχιατρική παράμετρος είναι από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του έργου που μεταφράζονται και ως θεατρικό και ερμηνευτικό ενδιαφέρον.
Το έργο «Ζιλ και η Νύχτα» είναι σύγχρονο και το θέμα του διαχρονικό: η αιώνια πάλη του καλού και του κακού των δημιουργικών και καταστροφικών δυνάμεων της ανθρώπινης νόησης.
Πρόκειται για ένα πολύ σκληρό και ακραία τολμηρό έργο, στοιχείο που χαρακτηρίζει εξάλλου το συνολικό έργο του Ούγκο Κλάους, που δεν στερείται ωστόσο το χιούμορ, τις απροσδόκητες διακυμάνσεις και ακραίες μεταπτώσεις.
Η πολιτική, κοινωνική πλευρά βρίσκεται στον πυρήνα του κειμένου. Ο ολοκληρωτισμός, η βία, ο πόλεμος και η θυσία της πιο αγνής και παιδικής αθώας ύπαρξης, στον βωμό του χρήματος και της κατάχρησης εξουσίας αποτελούν δομικό συστατικό στοιχείο του έργου.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Μαρία Ευσταθιάδη, Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Νίκος Χατζηπαπάς, Συμμετοχή: Πάνος Λαμπρίδης, Γλυπτό: Κωστής Παπαδόπουλος, Μουσική Επιμέλεια: Ελίζα Χατζηπαπά, Βοηθός Σκηνοθέτη: Νέλη Αλκάδη, Φωτογραφήσεις: Κλεοπάτρα Σάρλη, Γιώργος Καζαντζόπουλος, Εκτέλεση Κοστουμιών: Λίτσα Κυρίτση, Δημόσιες Σχέσεις: Ράνια Παπαδοπούλου, Παραγωγή: Helix Theatre – Labillusions
Σεξουαλικές παρεκτροπές και μία βαθιά γνώση της ανθρώπινης πολυπλοκότητας, χαρακτηρίζουν το έργο.
Το έργο «Ζιλ και η Νύχτα» αναφέρεται στο φαινόμενο Ζιλ Ντε Ραι (1404-1440), Στρατάρχη της Γαλλίας και συντρόφου της Ζαν ντ’ Αρκ.
Η μοναδικότητα και κυρίως το μυστήριο της προσωπικότητάς του Ζιλ Ντε Ραι είναι φυσικό να ερεθίσουν την περιέργεια και να εξάψουν την φαντασία πάσης φύσεως καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων και του Ούγκο Κλάους. Το τέρας που ονομάζεται Ζιλ ντε Ραι αντίθετα με τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, που εύκολα θα υποστήριζε κανείς ότι ωχριά μπροστά του, είναι ένα πρόσωπο εντελώς άγνωστο στην Ελλάδα.
Τα πρακτικά αυτής της δίκης έχουν σωθεί στο ακέραιο όπως άλλωστε και τα αντίστοιχα της πολιτικής δίκης, που όμως έχουν μικρότερο ενδιαφέρον και μεταφέρθηκαν από τα λατινικά στα Γαλλικά από τον Pierre Klossowski. Εκεί είναι συγκεντρωμένα μαζί με τις καταθέσεις των μαρτύρων, ένα αναλυτικό χρονολόγιο, μία μεγάλη εισαγωγή και σημειώσεις του Georges Bataille σε έναν τόμο που κυκλοφόρησε το 1965 με τη δική του εκδοτική επιμέλεια.
Το κείμενο το Ούγκο Κλάους που γράφτηκε το 1989, εκτός ίσως από τις επαναλαμβανόμενες αναφορές στη Ζαν ντ’ Αρκ και στους εσωτερικούς μονολόγους, τα όσα εξωφρενικά λέγονται, δεν προέρχονται από την αχαλίνωτη φαντασία του συγγραφέα, χωρίς αυτό να μειώνει με οποιονδήποτε τρόπο τη λογοτεχνική αξία του κειμένου, αλλά είναι πιστή μεταφορά των πρακτικών της εκκλησιαστικής δίκης.
O Georges Bataille γράφει στο κείμενο του με τίτλο «Το Ιερό Τέρας»: «Ο Ζιλ ντε Ραί οφείλει τη φήμη του στα εγκλήματα του. Υπήρξε όμως πράγματι όπως υποστηρίχθηκε από τους πιο ειδεχθείς εγκληματίες όλων των εποχών; Το έγκλημα είναι ίδιον αποκλειστικά και μόνο του ανθρώπινου είδους. Αποτελεί όμως, κυρίως την κρυμμένη του όψη, τη μυστική και ανεξιχνίαστη. Το έγκλημα κρύβεται και εκείνο που μας διαφεύγει είναι το πιο φρικτό».
«Ο Ζιλ ντε Ραι είναι ένας τραγικός εγκληματίας. Η αρχή που διέπει την τραγωδία είναι το έγκλημα και ο εγκληματίας αυτός υπήρξε ίσως περισσότερο από κάθε άλλον ένα πρόσωπο τραγωδίας».
«Είναι φυσικό το έγκλημα να προτιμά τη νύχτα. Χωρίς αυτήν δεν θα ήταν έγκλημα. Όμως όσο πιο σκοτεινή είναι η νύχτα τόσο η φρίκη της θέλει να βγει στο φως του ήλιου».
Ο Ζιλ Ντε Ραι οδηγήθηκε σε δίκη με κατηγορίες για ανθρωποκτονία, σοδομισμό, συμμετοχή σε αίρεση και άσκηση μαύρης μαγείας. Καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού και κάψιμο στην πυρά. Στις 26 Οκτωβρίου του 1440, ο Ραι κρεμάστηκε. Το σώμα του διαμελίστηκε, κάηκε και η τέφρα δόθηκε σε συγγενικά πρόσωπα για να ταφεί.
Πεντακόσια χρόνια μετά την εκτέλεση του Ζιλ Ντε Ραι, ιστορικοί αποφάσισαν να ανοίξουν ξανά την υπόθεση, ώστε να επιβεβαιώσουν την ενοχή του, η οποία τον οδήγησε στο θάνατο. Έπειτα από ενδελεχή έρευνα, ένας δικαστής έκρινε ότι ο Ραι ήταν αθώος για τις δολοφονίες, παρότι ομολόγησε. Όπως τόνισε, ο Ραι είχε γίνει πιθανότατα στόχος άλλων ευγενών, επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει την ιδιοκτησία του.
Παρά την απόφαση του δικαστή το 2013, πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν στην ενοχή του.
Κατάλληλο άνω των 18.
Ημέρες & Ώρες
Πα 31/01
Ώρα: 21:00
Σα 1/02
Ώρα: 21:00
Κυ 2/02
Ώρα: 21:00
Θέατρο Αμαλία
Αμαλίας 71, Θεσσαλονίκη
Τιμές εισιτηρίων:
13 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο)
Προπώληση: ticketplus.gr και στο ταμείο του θεάτρου: 231 084 2509
