Ο Χρήστος Βαλαβανίδης πρωταγωνιστεί εφέτος στην παράσταση «Proof». Πρόκειται για το πολυβραβευμένο αριστούργημα του Ντέιβιντ Όμπερν, όπου ο δημοφιλής ηθοποιός υποδύεται έναν ιδιοφυή καθηγητή μαθηματικών.
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων σημειώνει πως θεωρεί ειρωνεία το γεγονός ότι ενώ στη ζωή του είναι «σκράπας» – όπως λέει αυτοσαρκαζόμενος – στα μαθηματικά, υποδύεται έναν καθηγητή μαθηματικών. Χαρακτηρίζει δε τυχερή…ατυχία ότι έπαιξε πέρσι τον ρόλο του «Εξηνταβελόνη» του Μολιέρου εξηγώντας «μισώ τους τσιγκούνηδες και την τσιγκουνιά»
Αναφερόμενος στο «Από Μηχανής Θέατρο» που δημιούργησαν εκείνος και η σύζυγός του Ασπασία Κράλλη, επισημαίνει πως είναι ίσως το πιο λειτουργικό θέατρο της Αθήνας.
Εκφράζει την πεποίθηση πως το κοινό είναι ο μοναδικός κριτής μιας παράστασης.
Κάνοντας αυτοκριτική παραδέχεται πως στο παρελθόν έχει παίξει «κακό θέατρο», σημειώνοντας πάντως πως έχει δικαιολογία, επειδή είχε οικογένεια που έπρεπε να ζήσει!
Πιστεύει πως το μέλλον του θεάτρου είναι ευοίωνο γιατί υπάρχουν καταπληκτικοί ηθοποιοί, ενώ αντίθετα εκφράζει την πεποίθηση πως η τηλεόραση «πάει απ’ το κακό στο χειρότερο», όμως «ευτυχώς υπάρχει η δημόσια τηλεόραση η οποία μας καλύπτει επειδή κρατάει ένα επίπεδο».
Το «Από Μηχανής Θέατρο» που δημιουργήσατε με τη σύζυγό σας το 1996, μετά από μία περίοδο πτωτικής πορείας φαίνεται πως επανακάμπτει. Πώς επιτεύχθηκε αυτή η αλλαγή;
Το «Από Μηχανής Θέατρο» πέρασε μια δεκαετή βαριά…ασθένεια – παρολίγο να πεθάνει- επειδή είχε κακούς ενοικιαστές. Κι εμφανίστηκαν ως από μηχανής θεοί ο Δημήτρης Μυλωνάς με τη γυναίκα του Άννα Ελεφάντη και μας ζήτησαν το θέατρο. Το σημαντικό είναι ότι κατάφεραν μέσα σε τρεις μήνες και το έκαναν ίσως το πιο λειτουργικό θέατρο της Αθήνας. Έχει ένα φοβερό ρεπερτόριο με πολλές παραστάσεις οι οποίες πολλές φορές παίζονται ταυτόχρονα στον πάνω και τον κάτω όροφο.
Στην τρέχουσα θεατρική σεζόν πρωταγωνιστείτε στο πολυβραβευμένο αριστούργημα του Ντέιβιντ Όμπερν, «Proof», παράσταση την οποία «αγκάλιασε» το κοινό, το οποίο όπως φαίνεται έχει αλάνθαστο κριτήριο…
Το κοινό είναι ο μοναδικός κριτής μιας παράστασης. Οι συντελεστές της, μπορεί να εκθειάζουμε την παράστασή μας, αλλά την τελευταία λέξη τη λέει πάντα το κοινό…
Στη συγκεκριμένη παράσταση – παρότι όπως έχετε δηλώσει στο παρελθόν, στα φιλολογικά μαθήματα στο γυμνάσιο ήσασταν πρώτος ενώ στα μαθηματικά κάτω του μετρίου – υποδύεστε έναν ιδιοφυή καθηγητή μαθηματικών. Πώς επιλέξατε αυτόν τον ρόλο και πώς νιώθετε;
Αυτό ήταν ειρωνεία (γελάει). Στη ζωή μου εγώ είμαι «σκράπας» στα μαθηματικά και εξαιτίας αυτού του μαθήματος έχω χάσει τάξεις στο γυμνάσιο κι έχω μείνει μετεξεταστέος…
Πώς νιώθετε λοιπόν υποδυόμενος τον καθηγητή μαθηματικών;
Δέος αισθάνομαι! Δέος! Είναι σαν να βρίσκομαι αστροναύτης στο διάστημα…
Πώς προσεγγίσατε τον συγκεκριμένο ρόλο;
Εκεί μπαίνει η ηθοποιία και το ταλέντο – αν υπάρχει…Όπως πέρσι που είχα την τυχερή…ατυχία να παίξω έναν ρόλο τελείως κόντρα σε μένα. Τον «Εξηνταβελόνη» του Μολιέρου. Γιατί μισώ τους τσιγκούνηδες και την τσιγκουνιά.
Έχετε υπηρετήσει όλα σχεδόν τα είδη της τέχνης του ηθοποιού: Αρχαίο Δράμα, Αττική Κωμωδία, Κωμειδύλλιο, Οπερέτα, Σύγχρονο Θέατρο, Μουσικό Θέατρο, Παντομίμα, Επιθεώρηση. Υπάρχει κάποιο είδος που δεν έχετε παίξει;
Κακό θέατρο (γελάει). Ψέματα! Ψέματα! Έχω παίξει και κακό θέατρο…
Εκ των υστέρων καταλάβατε ότι ήταν «κακό θέατρο» ή ήταν η ανάγκη για βιοπορισμό;
Αναθυμούμενος κάποιος την καριέρα του, τη ζωή του και κάνοντας αυτοκριτική, διαπιστώνει πως έχει κάνει κι ορισμένα λάθη! Έχω όμως δικαιολογία, ήμουν οικογενειάρχης, είχα οικογένεια που έπρεπε να ζήσει…
Όλα αυτά πριν δημιουργήσετε το «Από Μηχανής Θέατρο»;
Αρκετά πριν. Από ένα σημείο και πέρα, δηλαδή τα τελευταία 20 χρόνια παίζω πάντοτε σε δουλειές τις οποίες επιλέγω.
Το θέατρο σήμερα μπορεί να επιβιώσει;
Μπορεί. Όταν στηρίζεται στην ποιότητα και στην καλή συνεργασία των συντελεστών μπορεί. Όταν υπάρχουνε πρόσωπα τα οποία ζητούν την προσωπική τους προβολή μόνο, τότε το θέατρο αποτυχαίνει. Δεν υπάρχει πια το θέατρο του ενός…
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν αναφέρεστε στους θεατρικούς μονολόγους;
Όχι βέβαια. Εγώ μπορεί να παίξω πάλι έναν μονόλογο που έχω υπ’όψιν μου, ενώ η γυναίκα μου θα παίξει έναν μονόλογο του χρόνου. Μιλάω για κάποιους που ζητάνε αποκλειστικότητα στην προβολή της παράστασης. Αυτό τελείωσε. Είναι ομαδική πλέον η δουλειά. Γιατί δεν κάνουμε εργασία, αλλά συνεργασία.
Το μέλλον του θεάτρου θεωρείτε πως είναι ευοίωνο;
Βεβαίως, είναι ευοίωνο!
Κι όσον αφορά την τηλεόραση την οποία έχετε υπηρετήσει με μεγάλη επιτυχία;
Εκεί τα χαλάμε. Η τηλεόραση πάει απ΄ το κακό στο χειρότερο…
Για ποιο λόγο; Εξαιτίας την οικονομικής δυσπραγίας;
Δεν ξέρω αν οφείλεται αυτή η κατάσταση στην οικονομική δυσπραγία γιατί στοιχίζουν κι αυτές οι…αηδίες που γίνονται. Απλώς κάποιοι έχουν μάθει να βγάζουν 200 κι όχι 100!
Υπάρχουν οι προδιαγραφές για να γίνουν καλές σειρές όπως παλιά, π.χ. όπως «Οι αυθαίρετοι» στην οποία πρωταγωνιστούσατε και είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία;
Και βέβαια υπάρχουνε. Καταρχάς υπάρχουνε ηθοποιοί οι οποίοι είναι καταπληκτικοί. Έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς. Ειδικά νέους ηθοποιούς – και είναι πολύ παρήγορο αυτό. Υπάρχουνε πολλοί νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί! Υπάρχουν καλοί συγγραφείς οι οποίοι απλώς δεν εμφανίζονται επειδή δεν τους δίνει κανείς την ευκαιρία να φανούνε.
Συνεπώς, πώς βλέπετε το μέλλον της τηλεόρασης;
Δεν το βλέπω ευοίωνο. Ευτυχώς υπάρχει η δημόσια τηλεόραση η οποία μας καλύπτει επειδή κρατάει ένα επίπεδο!
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
