Σαν σήμερα στις 19 Φεβρουαρίου του 1970 έφυγε από τη ζωή ο Χριστόφορος Νέζερ, ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, ο οποίος υπήρξε ευρηματικός και ακριβής ηθοποιός χωρίς παραχωρήσεις στην ευκολία και τα εκάστοτε γούστα του κοινού.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887. Ο πατέρας του ήταν επίσης ηθοποιός κι έτσι ο Χριστόφορος κόλλησε από μικρός τα μικρόβιο του θεατρίνου. Σε ηλικία 20 ετών ανέβηκε στη σκηνή, όντας εντελώς αυτοδίδακτος και αποτελεί παράδοξο και αξιοθαύμαστο φαινόμενο το γεγονός ότι μπόρεσε να διαπρέψει σε έργα και ρόλους με απαιτήσεις που προϋποθέτουν παιδεία και ειδική καλλιέργεια. Οι ερμηνείες του στον Αριστοφάνη και στον Μολιέρο παραμένουν πρότυπα. Οι δημιουργίες του είναι ανεπανάληπτες. Συνεργάστηκε με όλους τους σημαντικούς ηθοποιούς και θιάσους της εποχής του, σε μια καριέρα που ξεπέρασε τα 50 χρόνια.
Από το 1910 ως το 1918 συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης, ενώ το 1921 ίδρυσε με τον Αιμίλιο Βεάκη την Καλλιτεχνική Θεατρική Εταιρεία. Με το σχήμα αυτό έπαιξε πολλούς σημαντικούς ρόλους, όπως τον Αρπαγκόν από τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, ρόλος που χαρακτήρισε τη θεατρική σταδιοδρομία του.
Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε από τους πρώτους ηθοποιούς που εντάχθηκαν το 1931 στο νεοσύστατο τότε Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη περίοδο της συνεργασίας του με την πρώτη σκηνή της χώρας διακρίθηκε στον ρόλο του Ανατολίτη στη «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου.
Το 1935 μεταπηδά στο θίασο Αλίκης-Μουσούρη και δημιουργεί δύο ακόμη μεγάλους ρόλους: τον Μασσαλιώτη «Σεζάρ» του Μαρσέλ Πανιόλ και τον Έλληνα μπαμπά στο έργο του Σπύρου Μελά «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται». Το 1938 επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο, που θα το υπηρετήσει πιστά για τα επόμενα 32 χρόνια, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους του παγκόσμιου δραματολογίου.
Από το 1957 ενσαρκώνει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και από τις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, συμμετέχοντας στην προσπάθεια του Αλέξη Σολωμού για την αναβίωση της Αττικής κωμωδίας. Αποθεώθηκε στους ρόλους αυτούς, τόσο στην Επίδαυρο, όσο και στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Μία από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του υπήρξε η συμμετοχή του στην Κομεντί Φρανσαίζ στο Παρίσι το 1951, όπου ερμήνευσε τον Αρπαγκόν από τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου.
Ο Χριστόφορος Νέζερ παντρεύτηκε τη Μερόπη Μερκούρη, ανιψιά του δημάρχου Αθηναίων Σπυρίδωνα Μερκούρη και θεία της Μελίνας Μερκούρη. Έκανε δύο γιους, τον Τρύφωνα και τον Ιάσωνα. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Φεβρουαρίου του 1970.
Φιλμογραφία
Η άλλη σιωπή (1970)
Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου… (1967) ….. Βαγγέλης Βαγής
Ο γυρισμός του στρατιώτη (1966) ….. πατέρας Πέτρου
Καταιγίδα (1965)
Ζωή γεμάτη πόνο (1964) ….. Περικλής
Γάμος αλά Ελληνικά (1964) ….. δικηγόρος
Η μοδιστρούλα (1964) ….. Ανδρέας
Πληγωμένες καρδιές (1963) ….. Δημοσθένης
Αγάπησα και πόνεσα (1963)
Λενιώ η βοσκοπούλα (1963) ….. Κώστας Ντάβαρης
Ανάμεσα σε δυο αγάπες (1963) ….. Στάμος
Λαφίνα (1962) ….. Μηνάς
Ο λουστράκος (1962) ….. Πέτρος
Η Μπέτυ παντρεύεται (1961) ….. Περικλής
Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962)…..Ιορδάνης, αδερφός του δεσπότη
Πλούσιοι χωρίς λεφτά! (1960)
Κασσιανή (1960)
Μαλάμω (1960) ….. Γιωργάς
Η ζαβολιάρα (1959) ….. Γιακουμής Σκαρίμπας
Ένα νερό κυρα-Βαγγελιώ (1959) ….. Πολύκαρπος
Μακριά απ’ τον κόσμο (1958) ….. Πέτρος
Μόνο για μια νύχτα (1958) ….. Σείριος
Ο πειρασμός (1957)
Κορίτσι με τα παραμύθια (1956) ….. Θωμάς
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1956) ….. Χρόνης
Καταδρομή στο Αιγαίον (1946) ….. Συνέσιος
Η θύελλα πέρασε (1943)
