Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Δεν έχω κάποια φαντασίωση. Τα έργα και οι ρόλοι έρχονται μόνοι τους… σε ψάχνουν και σε βρίσκουν. Εσύ απλά χρειάζεται να μένεις ανοιχτός και να αποδέχεσαι τη ρευστότητα χωρίς να προσπαθείς να ελέγξεις τα πάντα. Τα πράγματα συμβαίνουν ή όχι. Η επιτυχία και η καταξίωση είναι έννοιες που στη σκέψη τους οι καλλιτέχνες αποπροσανατολίζονται» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr η Χριστίνα Χριστοφή με αφορμή τη σκηνοθεσία της στην παράσταση «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» του Χάρολντ Πίντερ στο θέατρο Μπιπ.
Η πολυτάλαντη καλλιτέχνις, σκηνοθέτις, ηθοποιός και συγγραφέας αποκαλύπτει με ποια ιδιότητα νιώθει περισσότερο ολοκληρωμένη, εξηγεί γιατί τελικά η γυναίκα πετυχαίνει συχνά εκεί που ο άντρας σταθερά αποτυγχάνει και επισημαίνει ότι η επιθυμία και ο φόβος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε το συγκεκριμένο κείμενο; Τι σας γοήτευσε σ αυτό το έργο του Πίντερ;
Αυτό το έργο με ξάφνιασε από την πρώτη ανάγνωση. Μου άρεσε ο τίτλος και προσπάθησα να τον κατανοήσω καλύτερα και μέσα από το έργο. Αυτό που έχει φτιάξει ο Πίντερ είναι σαν μια μαγική εικόνα με λέξεις και παύσεις, υπάρχουν πολλοί τρόποι να τη δεις και καμία δεν είναι ούτε σωστή ούτε λάθος, είναι και σωστή και λάθος.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα έργα που σκηνοθετείτε;
Με το ένστικτο. Αν διαβάσω κάτι και θέλω να εργαστώ περισσότερο πάνω σε αυτό.
Έχει να κάνει με το που βρίσκομαι όταν συναντιέμαι με ένα έργο. Αν κάτι στο έργο κινήσει κάτι άλλο μέσα μου. Δεν μπορώ να το βάλω σε λόγια και δεν χρειάζεται νομίζω.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Το φανερό και το κρυμμένο. Το μπροστά και το πίσω. Η όψη και η αντανάκλασή της.
Αυτά που θέλουμε να βλέπουν οι άλλοι αλλά και ο εαυτός μας και αυτά στα οποία παραμένουμε σθεναρά τυφλοί.
Αν μπορούσατε να απομονώσετε μια φράση του έργου ποια θα επιλέγατε;
«Η γυναίκα να ξέρεις, πετυχαίνει συχνά εκεί που ο άντρας σταθερά αποτυγχάνει.»
Πού εστιάσατε τη ματιά σας στη σκηνοθεσία και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Εστίασα στο έργο και την ατμόσφαιρά του. Στόχος μου ήταν να ζωντανέψω δύο χαρακτήρες του Πίντερ και να δημιουργήσω ένα πλαίσιο που από τη μία θα έδινε τη δραματουργική στιβαρότητα που χρειάζεται μια παράσταση αλλά από την άλλη θα άφηνε τη ρευστή ενέργεια του έργου να φτάσει στο κοινό.
Με δυσκόλεψε το γεγονός ότι είναι ένα έργο 60 χρόνων το οποίο επέλεξα να μην κόψω… Αντιστάθηκα λοιπόν στην τάση που θέλει τους σκηνοθέτες να αλλάζουν και να κόβουν τα έργα. Δεν πιστεύω ότι είμαι καλύτερη από τον Πίντερ, για αυτό προτίμησα να μην κόψω και να μην αλλάξω το έργο και να αναμετρηθούμε όλοι, σκηνοθέτης και ηθοποιοί, με αυτό.
Τελικά η γυναίκα πετυχαίνει συχνά εκεί που ο άντρας σταθερά αποτυγχάνει;
Μάλλον ναι. Η γυναίκα έχει την προδιαγραφή της επιβίωσης πιο σθεναρή από τον άντρα και μπορεί να γίνει πιο σκληρή και αδυσώπητη από αυτόν αν χρειαστεί.
Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς ότι στην κρίση στην Ελλάδα οι περισσότερες αυτοκτονίες εξαιτίας της οικονομικής καταστροφής τους, ήταν από άντρες.
Πιστεύετε ότι η επιθυμία και ο φόβος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;
Η επιθυμία και ο φόβος είναι δύο έντονα συναισθήματα, στο ένα έχεις την τάση να υπερβείς τον εαυτό σου ώστε να αποκτήσεις αυτό που επιθυμείς, στο άλλο μαζεύεσαι και συρρικνώνεσαι για να προστατευτείς. Μια κίνηση συστολής, διαστολής, άνθισης και μαρασμού, καλοκαίρι και χειμώνας, αυτή η διττή φύση του ανθρώπου που από τη μία γνωρίζει ότι θα πεθάνει αλλά από την άλλη ζει σαν να να είναι αθάνατος… Αυτό το νόμισμα δαγκώνουμε όλοι στο τελευταίο μας ταξίδι, της επιθυμίας και του φόβου.
Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρω. Ελπίζω να έχουμε θετική ανταπόκριση, θα ήταν παράδοξο να μην το θέλαμε.
Είστε ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας. Με ποια ιδιότητα νιώθετε περισσότερο ολοκληρωμένη;
Όλες οι ιδιότητες είναι εξίσου δυνατές μέσα μου. Αναδύεται διαφορετική κάθε φορά για λόγους που δεν γνωρίζω.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που επιθυμείτε να ερμηνεύσετε και κάποιο έργο να σκηνοθετήσετε;
Δεν έχω κάποια φαντασίωση. Τα έργα και οι ρόλοι έρχονται μόνοι τους… σε ψάχνουν και σε βρίσκουν. Εσύ απλά χρειάζεται να μένεις ανοιχτός και να αποδέχεσαι τη ρευστότητα χωρίς να προσπαθείς να ελέγξεις τα πάντα. Τα πράγματα συμβαίνουν ή όχι. Η επιτυχία και η καταξίωση είναι έννοιες που στη σκέψη τους οι καλλιτέχνες αποπροσανατολίζονται.
Το θέατρο Μπιπ, το οποίο διαχειρίζεστε, είχε την ανταπόκριση που περιμένατε;
Θέλει χρόνο και καλές παραστάσεις για να σταθεί καλλιτεχνικά ένα θέατρο. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν τα χρήματα για μια δυνατή επικοινωνία. Δουλειά, υπομονή και επιμονή.
Tι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να μπορώ να συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Υπάρχουν κάποιες σκέψεις αλλά ακόμα περιμένω να δω που θα «κάτσει» η μπίλια στη ρουλέτα…
Διαβάστε επίσης: «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» του Χάρολντ Πίντερ στο Θέατρο ΜΠΙΠ
