Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Violet Louise, μια πολυτάλαντη καλλιτέχνις παρουσιάζει στο Μαύρο Κουτί του Ιδρύματος Κακογιάννη, σε μία καινούργια εκδοχή, την ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέλτσου με τίτλο «Αύγουστος» από τις εκδὀσεις« Άγρα».
Η Violet Louise – κατά κόσμον, Λουίζα Κωστούλα είναι σκηνοθέτις, performer, μουσικός και multimedia artist που ερευνά το πεδίο της σύγχρονης αφήγησης με τη δημιουργική χρήση πολυμέσων. Έμπνευση για τη δημιουργική της διαδικασία αποτελεί ο ήχος και η ηλεκτρονική μουσική. Έχοντας επηρεαστεί από τους πρωτοπόρους συνθέτες της ηλεκτροακουστικής μουσικής, δημιουργεί solo performances ή σκηνοθετεί σύνολα μουσικών και ηθοποιών.
Η Violet Louise μίλησε στο zougla.gr για την παράσταση της και αποκάλυψε τα μελλοντικά της σχέδια.
Στην παράσταση υπογράφετε τη σύλληψη, τη σκηνοθεσία, τη μουσική επιμέλεια και έχετε αναλάβει και την ερμηνεία. Πόσο δύσκολο ήταν να τα συνδυάσετε όλα αυτά και τι σας γοήτευσε περισσότερο;
Η αλήθεια είναι ότι από το 2012 που έχω ξεκινήσει αυτού του είδους τα προσωπικά project, έχω αποκτήσει τις δεξιότητες, αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με συστηματικούς όρους, τεσσάρων ή πέντε ειδικοτήτων. Του ηθοποιού, του σκηνοθέτη, του μουσικού, του sound designer και του visual artist. Μερικές φορές και του συγγραφέα.
Αυτό συνέβη εξαιτίας έλλειψης χρηματοδότησης αλλά και από ανάγκη επιτάχυνσης της δημιουργικής διαδικασίας. Έχω τον έλεγχο αρκετών μέσων που πλέον μου δίνει τη δυνατότητα να πειραματιστώ με πολλά διαφορετικά στοιχεία στις παραστάσεις. Επίσης έχω την αμέριστη βοήθεια και σύμπραξη πολύτιμων συνεργατών και συντελεστών που ενσωματώνουν τις δικές τους γνώσεις και την αισθητική τους στις παραστάσεις. Το Ίδρυμα Κακογιάννη, τέλος, υπήρξε και παραμένει ένα σταθερό σημείο αναφοράς και χώρος που με υποστηρίζει στη διαδικασία της έρευνας μου.
Αν με ρωτούσε κανείς τι θα ήθελα να είμαι για παράδειγμαι σκηνοθέτης ή μουσικός ή ηθοποιός κλπ, θα απαντούσα με σαφήνεια: τίποτα από όλα αυτά. Ή όλα αυτά μαζί. Θέλω να είμαι συνθέτης, με την ευρεία έννοια. Με ενδιαφέρουν παραστάσεις που μπορούν να εμπεριέχουν στην ουσία και τη φόρμα τους στοιχεία από πολλές διαφορετικές τέχνες. Παραστάσεις που κάποιος δε μπορεί εύκολα να τις κατατάξει με τους γνωστούς όρους. Αν λοιπόν κάτι με γοητεύει είναι το πείραμα και η διαδικασία της έρευνας που σε οδηγεί σε καινούργιους δρόμους αφήγησης.
Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέλτσου και πόσο δύσκολο ήταν για σας να δραματοποιήσετε ένα τέτοιο κείμενο;
Δεν επέλεξα αυτά τα συγκεκριμένα ποιήματα του Γιώργου Βέλτσου επειδή πίστεψα ότι θα ήταν πιο εύκολα να δραματοποιηθούν. Η ποίηση και η δραματοποίηση τους είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος. Αφενὀς το είδα σαν πρόκληση, αφετέρου τα ποιήματα του Γιώργου που εμπεριέχονται στη συλλογή Αύγουστος, χτύπησαν κάποιες εσωτερικές χορδές μου. Μη με ρωτάτε το πώς και το γιατί. Ούτε και εγώ δεν ξέρω. Μπήκα στη διαδικασία δειλά και μέρα με τη μέρα, τα ποιήματα μου δημιούργησαν εικόνες και ήχους. Αυτό με οδήγησε στο να φτιάξω ένα σενάριο, μία ιστορία που ήταν η δική μου πρόσληψη των ποιημάτων του Γιώργου Βέλτσου. Τα ποιήματα του Γιώργου δημιούργησαν ένα αποτύπωμα μέσα μου. Ένα μοναδικό αποτύπωμα.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη σκηνοθετική σας προσέγγιση και τι επιχειρεί να μεταφέρει στο κοινό αυτή η περφόρμανς;
Σε αυτή την παράσταση ή performance, είναι σαν να βλέπουμε το είδωλο ενός ανθρώπου μέσα από ένα σπασμένο καθρέφτη. Σαν να μπαίνουμε με μία κάμερα στο μυαλό του και να βλέπουμε τις εικόνες και τους συνειρμούς που δημιουργούνται στο κεφάλι του. Βλέπουμε έναν άνθρωπο σε κίνδυνο. Η παράσταση έχει μία επικινδυνότητα που έχει και η ίδια η ζωή. Το απρόοπτο, το πέρασμα από το φως στο σκοτάδι. Αν ήταν κινηματογραφικό σενάριο θα μιλούσαμε για την ιστορία ενός ανθρώπου που επιστρέφει στο παρελθόν, που ανακαλύπτει έναν κόσμο από αναμνήσεις, αντικείμενα διακοπών, ιατρικές εξετάσεις, οικογενειακές φωτογραφίες. Ίσως μεταφυσικό θρίλερ θα ήταν η σωστή λέξη για αυτή την παράσταση, επενδυμένο με μουσική, ήχους και εικόνα.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα κείμενα που θα σκηνοθετήσετε;
Με γοητεύουν οι ιστορίες ιδιαίτερων ανθρώπων, τα παράδοξα, το υπερφυσικό, οτιδήποτε δεν είναι κοντά στον ρεαλισμό. Κείμενα που είναι πολιτικά με μία πιο ευρεία έννοια, κείμενα που είναι ελλειπτικά όπως τα ποιητικά κείμενα που σου δίνουν χώρο να βάλεις τις δικές σου αναφορές. Κείμενα που σου δίνουν τη δυνατότητα για μία πιο προσωπική δημιουργία.
Τελικά η ποίηση είναι το μοναδικό καταφύγιο, η μόνη απάντηση στη μεταφυσική αγωνία της ύπαρξης;
Η ποίηση σίγουρα είναι καταφύγιο. Δεν είναι όμως το μοναδικό καταφύγιο. Υπάρχει και ο έρωτας, η μουσική, οι ανθρώπινες σχέσεις όταν έχουν βάθος και υπόσταση, η επαφή με τη φύση.
Πειραματίζεστε στη θεατρική αφήγηση με τη χρήση πολυμέσων. Πώς προέκυψε η ανάγκη να ασχοληθείτε με αυτό το είδος; Οι θεατές είναι εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο είδος;
Τα πολυμέσα είναι πλέον ένας τρόπος ευρέως διαδεδομένος στην τέχνη. Τείνει να γίνει μόδα. Η χρήση της εικόνας, της μουσικής, του ήχου παρέχει μεγάλη ελευθερία κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας. Εκεί βρίσκεται και ο κίνδυνος. Ο δημιουργός που τα χειρίζεται πρέπει να είναι πολύ συγκροτημένος και οργανωμένος για να μην παρασυρθεί σε κάτι που μπορεί να είναι εντυπωσιακό μεν, αλλά επιδερμικό και άνευ ουσίας δε. Το σημαντικό είναι τα πολυμέσα να εξυπηρετούν την αφήγηση και όχι να γίνουν αυτοσκοπός.
Τι σας συγκινεί περισσότερο η σκηνοθεσία ή η υποκριτική; Πώς θα θέλατε να δείτε τον εαυτό σας στο μέλλον;
Νομίζω ότι στα προσωπικά μου project τα συνδυάζω και τα δύο. Η μάλλον και τα τρία. Είμαι και σκηνοθέτης, γράφω τη μουσική και είμαι ηθοποιός στη σκηνή. Έχω δουλέψει ως ηθοποιός με σημαντικούς σκηνοθέτες στο Εθνικό, στο Φεστιβάλ Αθηνών. Αυτό που μου έλειπε ήταν ο χώρος να εκφράσω τον συνολικό εαυτό μου που εμπεριέχει και την υποκριτική και τη σκηνοθεσία και τη μουσική.
Έχω όμως και τη διάθεση να συνεργαστώ με κάποια από τις ιδιότητές μου και με άλλους δημιουργούς αντίστοιχα. Όσο για το μέλλον, δε μπορώ να δω τόσο μακριά. Επιθυμία μου κάθε φορά είναι να κάνω αυτό που με ευχαριστεί.
Τι σας δίνει χαρά στην καθημερινότητα σας;
Μια βόλτα στον ήλιο με τον σκύλο μου, να πιω έναν καφέ με φίλους. Απλά πράγματα. Επίσης μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Ποτέ όμως δε βρίσκω τον χρόνο να κάνω όσα θα ήθελα. Επιθυμώ να έχω περισσότερο προσωπικό χρόνο. Αληθινά πλούσιος είναι αυτός που βρίσκει χρόνο για τον εαυτό του, για να κάνει τα πράγματα που θέλει.
Ποιο θα λέγατε ότι είναι το ποιο χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητας σας;
Αυτοαναιρούμαι συνέχεια. Αμφισβητώ τα πάντα, τον εαυτό μου, τους άλλους. Αυτό σαν
διαδικασία είναι πολύ δημιουργικό αλλά και τόσο ψυχοφθόρο. Επίσης θα ήθελα να μην αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια σας;
Το επόμενο project λέγεται «σπίτι». Πρέπει να φτιάξω και να συμμαζέψω το σπίτι που μένω. Θα πνιγώ από τα καλώδια και από τα μικρόφωνα. Μέσα σε όλο αυτό συζητώ και για κάποιες πιο μεγάλες παραγωγές που περιμένω να συγκεκριμενοποιηθούν μέσα στο επόμενο διάστημα.
Ημέρες παραστάσεων:
Κάθε Παρασκευή & Σάββατο. 10/11, 11/11, 17/11, 18/11, 24/11/ 25/11.
Ώρα έναρξης στις 21:00
Μαύρο Κουτί/Black Box
