Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο ταλαντούχος ηθοποιός Βασίλης Κανελλόπουλος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Live streaming» στη σκηνή του Faust, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη.
«Ανυπόμονο, πεισματάρη, νευρικό, χαδιάρη, καλοπερασάκια και το σημαντικότερο, μπαμπά», έτσι περιγράφει ο ίδιος ο Βασίλης Κανελλόπουλος τον εαυτό του και επισημαίνει την αγάπη του για το θέατρο λέγοντας: «Κατάγομαι από την επαρχία. Μια κωμόπολη του νομού Θεσσαλονίκης όπου η λέξη θέατρο είναι τόσο μακρινή όσο περίπου και το Χόλιγουντ. Οπότε αναγκαστικά το κατάλαβα μεγάλος. Στην αρχή για την πλάκα μου, αλλά όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να το ερωτεύομαι και πλέον δηλώνω εξαρτημένος και παθιασμένος..». Τι ονειρεύεται όμως για την καλλιτεχνική του πορεία; «Σεμνά και ταπεινά. Το όνειρο μου είναι να συνεχίσω να λέω, όσο καλύτερα γίνεται, αυτές τις ιστορίες, που με τόσο κόπο και μελέτη και φροντίδα, ετοιμάζουμε κάθε φορά, σε κάθε παράσταση που συμμετέχω» εκμυστηρεύεται με χαρά.
Ο Βασίλης Κανελλόπουλος μιλάει στο zougla.gr για την παράσταση «Live streaming», η οποία κάνει πρεμιέρα αύριο Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου και αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Live Streaming»
Η παράσταση μας είναι ένα δυνατό έργο που θέλει να φωτίσει τον ψυχισμό των ανθρώπων στις μέρες μας και το πρόβλημα της βίας, σε διάφορες μορφές της, που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και ένα τυχαίο γεγονός. Ισορροπίες εύθραυστες που αλλάζουν και μετατρέπουν τον θύτη σε θύμα και το αντίστροφο. Δύο ζευγάρια, ένας γιος, ένας παππούς, αλλάζουν ρόλους συνεχώς σε μία ιστορία που παίζει με το timeline και σε αφήνει να παρακολουθήσεις την εξέλιξη. Το πόσο κοντά στη σημερινή κοινωνία μας είναι το έργο μας, αφήνουμε να το κρίνει ο θεατής.
Τι σας γοήτευσε στο έργο του Λέοντα Α. Ναρ;
Το έργο του Λέων το αγαπήσαμε όλη η ομάδα της παραγωγής από το πρώτο λεπτό. Καταιγιστικό κείμενο, σκληρές ερμηνευτικές απαιτήσεις και εμπνευσμένες τοποθετήσεις στα ζητήματα που ακουμπάμε καθημερινά στη ζωή μας. Ακουμπάει θέματα που στο τέλος του έργου, όλοι θα αναρωτηθούν, πώς δεν το είχαμε σκεφτεί όλο αυτό, τόσο καιρό. Από τα προβλήματα της εισβολής του διαδικτύου στη ζωή μας, μέχρι και τις συνέπειες πράξεων που στιγματίζουν τη ζωή μας.
.jpg)
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί σε αυτόν;
Ο Στράτος είναι μία προσωπικότητα που αντιπαθείς από την πρώτη στιγμή. Χαχα! Πραγματικά είναι ένα τύπος που δε θα ήθελες γενικά να συναντήσεις σε κανένα σημείο της ζωής σου αν γινόταν, αν και όταν ήταν μικρός είχε δείξει μια αγάπη προς την καλλιτεχνική του φύση και μια πιο ευαίσθητη πλευρά του. Αυτή του όμως την εικόνα την έχει αφήσει ανεπιστρεπτί πίσω. Σκληρός και νταής, αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα τουλάχιστον επιθετικά και επωφελείται από ανθρώπους που έχουν μία πιο αμυντική στάση στη ζωή. Παρόλα αυτά, όταν μέσα στο έργο έρχεται η δύσκολη στιγμή, αντιδράει ανθρωπιστικά και πέφτει το προσωπείο που προσπαθεί να κρατάει συνεχώς. Έτσι έμαθε; Έτσι είδε ότι λειτουργεί; Το σίγουρο είναι πάντως ότι, όπως και να έχει, δεν περνάει απαρατήρητος.
Τελικά μια κακή στιγμή μπορεί να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων, ακόμη και να ξυπνήσει τα δολοφονικά τους ένστικτα;
Δεν αναγνωρίζω καν τι θα πει δολοφονικά ένστικτα. Αν κάτι μπορούμε να το αποδώσουμε στο ένστικτο, θα ήταν ίσως αυτό της επιβίωσης. Όχι μιας δολοφονίας.
Πάντως για απάντηση στην ερώτηση σας ίσως θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον Άλκη! Τι λέτε; Συγνώμη αλλά είναι κάτι που έχει σκαλώσει μέσα στο κεφάλι μου πολύ άσχημα και δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Μεγαλώνω δύο γιούς και έχω φρικάρει. Είναι αυτό που βλέπουμε πολλές φορές και λέμε, εντάξει αυτά μόνο στην τηλεόραση γίνονται, αλλά πλέον τα ακούμε καθημερινά να γίνονται δίπλα μας! Πείστε με για το αντίθετο. Δύσκολες και περίεργες εποχές ζούμε. Θα έλεγα ίσως και επικίνδυνες αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι έτσι. Θα κρατήσω μόνο το δύσκολες και περίεργες. Ας οπλιστούμε με αγάπη και ας βγούμε στους δρόμους.
Υπάρχει πιστεύετε τρόπος να εξαλειφθεί η βία από τη ζωή μας;
Ποτέ. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο ή είναι στο Δαφνί ή θα μπει σύντομα. Ο ρομαντισμός τείνει να σβήσει στις μέρες μας, δυστυχώς. Το θέμα είναι να περιορίσουμε τη βία, όσο περισσότερο γίνεται. Να την περιθωριοποιήσουμε. Να τη βάψουμε μπλε, να την πετάξουμε στη θάλασσα και να δείχνουμε σε όλους, που είναι η θέση της. Στον πάτο.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Αντώνη Καραγιάννη και την συμπρωταγωνίστρια Αλεξάνδρα Τσιάγκα
Ό,τι και να πω γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους είναι λίγο. Ευτυχώς αγαπιόμαστε από παλαιότερα και δεν έχουμε σκοτωθεί ακόμα, μετά από τόση τριβή και τόσες πρόβες, τόσες αγωνίες, τόσα λάθη και τόσα, ξανά από την αρχή. Χαχα! Πλάκα κάνω ασφαλώς. Σχεδόν… Με τον Αντώνη έχουμε συνεργαστεί και παλιότερα σε δύο ακόμα δουλειές με εξαιρετική επιτυχία και είπαμε, συνταγή που δουλεύει, δεν την αλλάζεις, τη διανθίζεις. Ο Αντώνης Καραγιάννης είναι ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος και ξεχωριστός σκηνοθέτης με ιδιαίτερη αγάπη και προσήλωση στη δουλειά του και αυτό φαίνεται από τις επιτυχίες του που διαδέχονται η μία την άλλη. Έχει όραμα και δουλεύει με σύστημα στους ηθοποιούς. Οι πρόβες μαζί του είναι εξαντλητικές. Καθοδηγεί τον ηθοποιό μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια κι ένας από τους στόχους του είναι να δημιουργεί πολύ δυνατές ερμηνείες. Η μοναδική προσέγγισή του στα κείμενα, τα αναδεικνύει και τροφοδοτεί το μυαλό με νέες σκέψεις.
Με την Άλεξ, όπως τη φωνάζω, είναι η πρώτη συνεργασία μου και είναι ένα υπερταλαντούχο πλάσμα, με εξαιρετική προσήλωση στη δουλειά, τρομερή επιμονή και επιμέλεια. Πέρσι πρωταγωνιστούσε σε έναν εξαιρετικό μονόλογο που τράνταξε. Στο «Δεσποινίς Χάος» της Δέσποινας Καλαϊτζίδου και φέτος βρέθηκαν οι δρόμοι μας επάνω στο σανίδι. Αν δεν την είχα, θα είχα κλατάρει, σας το λέω μετά γνώσης φόβου κλπ.
Υπάρχει κάποια φράση του έργου ή του ρόλου σας που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
Ναι. Υπάρχουν πολλά σημεία που με έχουν αγγίξει και που δεν λέει ο ρόλος μου βέβαια. Η πιο δυνατή από αυτές που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό μου είναι η παρακάτω. «Οι κατακτήσεις δεν είναι αμετάκλητες». Όταν διάβασα την ατάκα αυτή συγκλονίστηκα. Το ξεχνάμε συνεχώς αυτό. Ξέρετε η γενιά μου αλλά και οι μικρότερες που ακολουθούν θεωρούμε πολύ εύκολα τα κεκτημένα των προηγούμενων γενεών, δεδομένα. Δεν βάζουμε καν στο νου μας πόσο εύκολα μπορούμε να τα χάσουμε και το ανησυχητικό είναι ότι δεν υπάρχει και οποιαδήποτε θέληση υπεράσπισης τους.
Πείτε μας λίγα λόγια για σας. Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το θέατρο;
Κατάγομαι από την επαρχία. Μια κωμόπολη του νομού Θεσσαλονίκης όπου η λέξη θέατρο είναι τόσο μακρινή όσο περίπου και το Χόλιγουντ. Οπότε αναγκαστικά το κατάλαβα μεγάλος. Στην αρχή για την πλάκα μου, αλλά όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να το ερωτεύομαι και πλέον δηλώνω εξαρτημένος και παθιασμένος. Είναι περίεργη η ερώτηση αυτή πάντως, μιας και ακόμα δεν έχω αποφασίσει τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Ακόμα είμαι μικρός.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Ανυπόμονο, πεισματάρη, νευρικό, χαδιάρη, καλοπερασάκια και το σημαντικότερο, μπαμπά.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Σεμνά και ταπεινά. Το όνειρο μου είναι να συνεχίσω να λέω, όσο καλύτερα γίνεται, αυτές τις ιστορίες, που με τόσο κόπο και μελέτη και φροντίδα, ετοιμάζουμε κάθε φορά, σε κάθε παράσταση που συμμετέχω.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Αλίμονο. Σταματημό δεν έχουμε. Ήδη έχουμε στα σκαριά έναν κωμικό μονόλογο, πέραν του έργου μας που θα θέλαμε να παίζει και του χρόνου. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην κωμωδία και μου έχει λείψει τα τελευταία χρόνια. Επίσης και τηλεοπτικά έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα για μία νέα σειρά που του χρόνου θα κλέψει όλες τις εντυπώσει και τις καρδιές.
Πείτε μας μερικά λόγια για τους συνεργάτες του έργου «Live Streaming»
Το έργο αυτό είναι μια ευτυχής συγκυρία γιατί ενωθήκαμε ένα τσούρμο άνθρωποι, εκπληκτικοί όλοι τους, και στήσαμε αυτό το έργο, με αγάπη και ελπίδα, να αγαπηθεί αλλά και να συγκινήσει, ταρακουνήσει, σκουντήσει. Για τον σκηνοθέτη και την συμπρωταγωνίστρια μου, τα είπα παραπάνω οπότε θα ξεκινήσω από τον συγγραφέα, τον Λέων Α. Ναρ, που με το που πιάσει πένα αυτός ο άνθρωπος στα χέρια του, χτυπάει φλέβα. Μας εμπιστεύτηκε το διαμάντι του και μας βοηθάει και στηρίζει σε όλη τη διαδρομή. Μετά ο εκπληκτικός μουσικός μας, ο άνθρωπος που, παρόλης της φήμης του και των εξαντλητικών προγραμμάτων του, ερχόταν στις πρόβες μας για να δει και να εμπνευστεί. Ο Γιώργος Καζαντζής έχει συνεργαστεί με τους πάντες και τον ξέρουν όλοι. Ό,τι και να πεις παραπάνω γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι λίγο. Ο Λευτέρης Παπασταύρου που μας βοήθησε γραφιστικά αλλά και η Χρύσα Δαπόντε που επιμελήθηκε, μαζί με τους συνεργάτες της Νίκο Σταμπουλή και Δάφνη Αθανασοπούλου των σκηνικών και κουστουμιών μας, όπως και τον Θοδωρή Τζάρτο που ανάλαβε βιντεολήψη και μοντάζ. Στο τέλος άφησα ένα εκπληκτικό άνθρωπο, που μας βοήθησε εντελώς αυθόρμητα και με αγάπη. Ο Γιάννης Ζουγανέλης ήταν και είναι δίπλα μας, από την πρώτη στιγμή που του ζητήσαμε ναι είναι μαζί μας και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.
