«Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», η επιτυχημένη παράσταση του περυσινού καλοκαιριού, επιστρέφει στο Βρυσάκι! Το έργο που κέρδισε θεατές, μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, θεατρόφιλους και μη, το ασφυκτικό καλοκαίρι του 2015, παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, στην πιο όμορφη αυλή της Αθήνας κάτω από την Ακρόπολη.
Η υπόθεση
Ανδαλουσία. Μετά την κηδεία του άνδρα της, η 60χρονη Μπερνάρντα Άλμπα, επιβάλλει στις πέντε κόρες της πολύχρονο κατ’οίκον εγκλεισμό λόγω πένθους. Σ’ ένα σπίτι, χωρίς αντρική παρουσία, εισβάλλει ο Έρωτας και τα ανατρέπει όλα… Μία βαλκανική τραγωδία εννέα γυναικών, με αέρα αλμοδοβαρικό.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Αυτό το καλοκαίρι, συμπληρώνονται 80 χρόνια από τον θάνατο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ένας χρόνος μετά το Δημοψήφισμα. Επέτειοι που μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, αλλά τίποτα δεν είναι όπως παλιά: σε μια ισχνή δημοκρατία, δίχως καμιά πίστη στον συνάνθρωπο, «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» δεν είναι ένα έργο, που απλά μπορεί να μας αφορά, είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε.
Η Μπερνάρντα, η Αδέλα, η Πόνσια, η Μαρτύριο, η Ανγκούστιας, η Αμέλια, η Μαγδαλένα, η Προυντένσια κι ο πανταχού παρών, και γι’ αυτό απών, Πέπε, είναι σάρκα από τη σάρκα μας. Μιλούν τη λογοκριμένη γλώσσα μας, ενώ η στεγνή, από τη στέρηση και τον εγκλεισμό, όψη τους καταμαρτυρά όσα οι λέξεις κρύβουν. Από τη μια κοινωνία σε κρίση, ας πούμε, την ισπανική, τις μέρες του ’36 λίγο πριν από το πραξικόπημα, στην ελληνική κοινωνία του 2016. Από το δυτικό άκρο της Μεσογείου, έως τις απότομες ακτές της Αδριατικής και της Μαύρης Θάλασσας, από τις ορκισμένες παρθένες της Αλβανίας έως τις ηρωίδες του Αλμοδόβαρ, οι ίδιες ακούραστες νότες, οι ίδιες υγρές και μεστές φωνές, οι ίδιες υποσχέσεις και το ίδιο σκληρό παιχνίδι με το θάνατο.
«Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» είναι μια ανδαλουσιανή τραγωδία, με άλλα λόγια μια βαλκανική τραγωδία, που λαμβάνει χώρα στις εσχατιές του πολιτισμένου κόσμου. Η άνυδρη και διψασμένη γη καθρεφτίζεται στα στερημένα από έρωτα γυναικεία πρόσωπα του έργου. Αφόρητη ζέστη δοκιμάζει τα όρια της ύπαρξης τους σε εγκλεισμό, ενώ μια πιθαμή έξω από το σπίτι – φυλακή, μοιάζει να απλώνεται ένα σύμπαν διαποτισμένο από αισθησιακές μουσικές και οσμές, κάθιδρων από τον χορό σωμάτων, που δεν παύουν ποτέ να ερωτεύονται. Αλήθεια ή ψέματα; Μια φαντασίωση που στήνει μοιραίες παγίδες στα θύματά της, ή μια αλήθεια, που όμως η κατάκτησή της χρειάζεται τόλμη και πόθο ή, ακόμα καλύτερα, duente;
Ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο: Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Μετάφραση: Μαρία Σκαφτούρα
Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Δραματολογική Επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη
Κοστούμια και Επιμέλεια Σκηνικού Χώρο: Χριστίνα Κωστέα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρήστος Χριστόπουλος
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς
Επιμέλεια/ μακιγιάζ: Make up lab by Yanniυ:s Marketakis
Ερμηνεύουν:
Ιωάννα Μαυρέα: Μπερνάρντα Άλμπα
Μαρία Σκαφτούρα: Πόνθια
Δήμητρα Κολλά: Ανγκούστιας
Φαμέλη Χριστίνα: Αδέλα
Βίκυ Παπαδοπούλου: Μαρτίριο
Αγάπη Παπαθανασιάδου: Μαγκνταλένα
Βέφη Ρέδη: Μαρία Χοσεφα
Φρύνη Θετάκη: υπηρέτρια
Ξανθή Κρανίδη: Αμέλια
Παραγωγή: Λυκόφως
** Το κείμενο της παράστασης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχινόν (Ασκληπιού 17)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, στις 21.30
… έως 29 Ιουνίου
90′ (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων:
– Κανονικό: 12 ευρώ
– Μειωμένο (για κατόχους ανεργίας ΟΑΕΔ): 5 ευρώ
Κρατήσεις: 210 3210179 (Καθημερινές 12.00 – 19.00)
Βρυσάκι, Χώρος Τέχνης & Δράσης
Bρυσακίου 17, Πλάκα
Τηλ. 210 3210179
e-mail: vryssaki@sinthesis.gr
Στην καρδιά ενός δύσβατου καλοκαιριού, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς. (click@life)
Εκμεταλλευόμενος πιο πέρα κι από το έπακρο τον χώρο του, εντοπίζοντας αφορμές για εκπλήξεις ακόμα και στους μεντεσέδες από τα παραθυρόφυλλα σχεδόν, κατασκευάζει μια αγωνιωδώς αφυπνιστική, αλλά και ολότελα εγκολπωτική θεατρική εμπειρία. (propaganda)
Έσεσθε έτοιμοι όμως θεατρόφιλο κοινό να παρακολουθήσετε μία εξαιρετική αλμοδοβαρική προσέγγιση μακριά από τις κλασσικές και αναμενόμενες τρόπον τινά θεατρικές αποδόσεις του έργου. (theatromania)
Συνολικά, πρόκειται για μια απολαυστική θερινή θεατρική εμπειρία που αξίζει. (rev-ma blogspot.gr)
Μια παράσταση ενδιαφέρουσα, ζωντανή, αισθησιακή, πάλλουσα, άριστα οργανωμένη και καθόλου βαρετή. (episkinis.gr)
Τελικά αξίζει να δει κάποιος την παράσταση αυτή; Επιβάλλεται. Θεατρόφιλοι και μη, θα γοητευτείτε από την προσέγγιση του Φεζολλάρι και θα προβληματιστείτε πολύ γύρω από τη βία και τον φασισμό που επικρατεί ακόμη και στις μικροκοινωνίες που περιφερόμαστε. (life.gr)
Ποίηση είναι ένας νέος σκηνοθέτης, όπως ο Ένκε Φεζολλάρι, να πετυχαίνει τον απόλυτο Λόρκα. Τον Λόρκα του κόκκινου φεγγαριού, του θρήνου και του στεναγμού, τα της ανάστερης σιγαλιάς, της τσιγγάνικης σαγήνης, της θάλασσας της πνιγμένης μες στην άμμο… (catisart)
Μια παράσταση που ξεχωρίζει, καλοδουλεμένη, με φροντισμένους φωτισμούς, εύστοχες μουσικές επιλογές και φυσικά με το δυνατό κείμενο του Λόρκα. Το θέατρο για ακόμη μια βραδιά ασφυκτικά γεμάτο, απόδειξη πως το κοινό «αγκαλιάζει» τις αξιόλογες προσπάθειες… (all4fun)
Η θεατρική έκπληξη του φετινού καλοκαιριού «συμβαίνει» σε μια από τις πιο ωραίες αυλές της Αθήνας, το Βρυσάκι… σε μια δουλεμένη παράσταση που κατάφερε να γίνει talk of the town για το φετινό καλοκαίρι! (didee.gr)
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της καλοκαιρινής σεζόν, που ελπίζουμε να συνεχιστεί τον χειμώνα, βρίσκει «ανοιχτή» στέγη στο Βρυσάκι. (presspublica.gr)
Η σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, μέσα από μια αλμοδοβαρική ματιά, με ήχους και μουσικές των Βαλκανίων, αποτυπώνει ξεκάθαρα το πνεύμα του έργου και καθηλώνει τον θεατή μέχρι το τελευταίο λεπτό. Το φυσικό σκηνικό του χώρου αξιοποιείται πολύ σωστά και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα υποβλητική, ακόμα και μυστηριακή (…) Μια παράσταση που αξίζει να τη δείτε! (debop.gr)
Μετά το χειμερινό «Πλατόνοφ» -όπως και τώρα στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα»- γίνεται ολοένα και πιο καθαρό ότι ο Ενκε Φεζολάρι επιδιώκει να δημιουργεί ατμόσφαιρες στις παραστάσεις του• να φτιάχνει μικρούς κόσμους όπου δίνουν την εντύπωση πως πράγματι κατοικούνται από τους ήρωές του. Αυτό το πέτυχε και στην τελευταία του δουλειά, στα βαθιά νερά του Λόρκα, κάνοντας καταρχάς μια καλή επιλογή: Τοποθετώντας την παράσταση στη μικρή αλλά θαυματουργή αυλή του Βρυσακίου…(tospirto.net)
