Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Όταν συναντώ έναν ρόλο, αισθάνομαι ότι κάνω μία καινούρια γνωριμία με κάποια κομμάτια του εαυτού μου. Αν τα αναγνωρίσω, τα στοιχεία του παζλ σχηματίζονται πιο εύκολα. Αν πρέπει να τα ανακαλύψω, προσπαθώ να σκάψω όσο πιο βαθιά γίνεται…Το ρίσκο είναι απαραίτητο. Καλύτερα να μετανιώνεις για δράσεις παρά για αδράνειες.Το μεγάλο στοίχημα είναι να μην απωλέσεις το προσωπικό σου μέτρο.»
Για την παράσταση «Άμλετ» η οποία συνεχίζεται και τη νέα χρονιά με μεγάλη επιτυχία μίλησε στο Zougla.gr ο ταλαντούχος ηθοποιός και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Άνεσις, Τάσος Ιορδανίδης.
Σε σκηνοθεσία του διεθνώς αναγνωρισμένου Λεβάν Τσουλάτζε, ο Τάσος Ιορδανίδης ξεχωρίζει στον ομώνυμο ρόλο του Δανού πρίγκιπα που αποζητά την τιμωρία των ενόχων για τον φόνο του πατέρα του και την προσωπική του δικαίωση.
Ποιο είναι το πραγματικό ερώτημα που θέτει ο Άμλετ εκτός από το πολυδιατυπωμένο «να ζει κανείς ή να μη ζει»;
Μας αρέσει η ζωή μας; Μας αρέσει ο τρόπος που ζούμε; Οι ρυθμοί, οι συμπεριφορές, οι νόρμες; Έχουμε κατανοήσει το περιβάλλον; Μήπως έχουμε την ανάγκη μιας επίκτητης τρέλας για να αποκτήσουμε τη δυνατότητα κατανόησης της πραγματικής διάστασης αυτού του κόσμου; Μήπως η ταραχώδης ησυχία που επικρατεί σε ένα μέλλον λίγο έως πολύ προδιαγεγραμμένο κρύβει επικινδυνότητα; Η αναζήτηση της προσωπικής επανάστασης νομίζω ότι είναι το κεντρικό ερώτημα.
Έστω κι αν μας οδηγήσει σε μία εσωτερική σύγκρουση που θα επιβάλλει τη θυσία πολλών πραγμάτων. Ο Άμλετ αποφασίζει να θυσιάσει τον εαυτό του γιατί όλα γύρω του και μέσα του γκρεμίζονται.
Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο και για έναν από τους πιο πολυδιάστατους χαρακτήρες του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Τι σας φόβισε ή σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Η διαδικασία των προβών είναι πάντα δύσκολη και πρέπει να είναι δύσκολη γιατί είναι μια μάχη-ειρηνική μεν, αλλά μάχη – της οποίας το έπαθλο είναι η εξοικείωση με τον σκηνικό χώρο και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους συμπαίκτες. Ήμουν τυχερός γιατί όλοι συμμεριστήκαμε πολύ γρήγορα το σκηνοθετικό όραμα της παράστασης και οι προβληματισμοί προσέφεραν δημιουργικότητα και έμπνευση. Χρόνος για φόβο δεν υπάρχει. Αν αποφασίσεις να μπεις στον χορό, πρέπει και να χορέψεις.
Έχετε σημεία ταύτισης με τον σαιξπηρικό Άμλετ; Συμμερίζεστε τη στάση ζωής του;
Όταν συναντώ έναν ρόλο, αισθάνομαι ότι κάνω μία καινούρια γνωριμία με κάποια κομμάτια του εαυτού μου. Αν τα αναγνωρίσω, τα στοιχεία του παζλ σχηματίζονται πιο εύκολα. Αν πρέπει να τα ανακαλύψω, προσπαθώ να σκάψω όσο πιο βαθιά γίνεται. Αν η διαδικασία της ανασκαφής αντιμετωπίσει προβλήματα κατανοώ και δοκιμάζω να τα ενστερνιστώ. Ο Άμλετ είναι ένας πολύ σημερινός χαρακτήρας. Η αλήθεια του βρίσκεται σε όλους μας μέσα κρυμμένη βαθιά. Γι’αυτό και είναι πάντα επίκαιρος. Γι’αυτό και η διαχρονικότητά του ταξιδεύει εδώ και 4 αιώνες.
Πώς προσεγγίζετε στην παράσταση τον Άμλετ;
Είναι ένας ήρωας που τον έχει προλάβει η ζωή. Δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του. Οφείλει να την εκπληρώσει. Έστω κι αν αυτό σημάνει το τέλος της ζωής του. Όπως έλεγε κι ο Λεβάν, είναι ένας ήρωας παλαιάς κοπής, που θα μπορούσε να έχει ξεπηδήσει από μία ταινία γουέστερν. Ενώ ξέρει ότι θα χάσει, θα παίξει το παιχνίδι γιατί δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά. Τα ιδανικά του, τα πρέπει του τον οδηγούν και δεδομένης και της φιλοσοφικής του διάστασης, οι προεκτάσεις του αγγίζουν ψυχολογικά και πολιτικά εδάφη.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα έργα που ανεβάζετε;
Από προσωπική καλλιτεχνική ανάγκη αλλά και από αυτό που αισθάνομαι κάθε φορά ότι το θεατρικό κοινό έχει τη διάθεση να παρακολουθήσει. Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές και ο στόχος ρεαλιστικός, παίρνω βαθιά αναπνοή και βουτάω.
Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζεστε με τον Λεβάν Τσουλάτζε. Τι είναι αυτό που έδωσε διάρκεια σε αυτή τη σχέση;
Όπως μπορεί να γοητεύεσαι από την παρουσία άλλων γυναικών, στη γυναίκα σου οφείλεις να είσαι πιστός. Αυτή είναι η σχέση μου με το Λεβάν. Μία σχέση που βασίζεται στον θαυμασμό, την εκτίμηση, την ασφάλεια και τη βαθιά πίστη σε έναν κοινό στόχο. Η σχέση μας έχει γεμίσει με κώδικες μέσα από τους οποίους μπορώ να λειτουργώ και να δρω.
Έχετε αναλάβει με επιτυχία το θέατρο «Άνεσις» σε μια εποχή κρίσης και έχετε καταφέρει να προσελκύσετε το ευρύ κοινό. Τελικά το ρίσκο είναι απαραίτητο για να πετύχει κανείς οτιδήποτε;
Όλοι οι άνθρωποι που εργαζόμαστε στο Άνεσις, είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία. Κάνουμε ό,τι κάνουμε με αγάπη. Δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις. Σωματικά και πνευματικά. Έχουμε σταθεί τυχεροί αλλά έχουμε σταθεί και φερέγγυοι απέναντι στον κόσμο, τουλάχιστον όσον αφορά τη διάθεση και την πρόθεση. Το ταξίδι ειναι αγχωτικό αλλά και αναζωογονητικό καθώς πρόκειται για μορφές έκφρασης. Για δημιουργία. Ακόμα και η ελευθερία των επιλογών είναι αγχωτική. Αλλά στο τέλος της μέρας, η διαδικασία μας γεμίζει με θετικά συναισθήματα.Το ρίσκο είναι απαραίτητο. Καλύτερα να μετανιώνεις για δράσεις παρά για αδράνειες.Το μεγάλο στοίχημα είναι να μην απωλέσεις το προσωπικό σου μέτρο.
Πόσο αυστηρός είστε με τον εαυτό σας; Σας βασανίζουν οι ανασφάλειες κάθε φορά που κατεβαίνετε από τη σκηνή;
Πολύ, πάντα και για πάντα. Οφείλω να είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου. Μπορεί να είναι κουραστικό και από ένα σημείο και μετά να έχει εισχωρήσει στα όρια του ψυχαναγκασμού αλλά πιστεύω ότι μόνο πλουσιότερος θα γίνει κάποιος αν επιλέξει αυτήν τη διαδρομή. Και ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης.
Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος ηθοποιός στην Ελλάδα του 2018;
Αυτά που αντιμετωπίζει κάθε νέος ηθοποιός σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν επιλέξεις να ασχοληθείς με την υποκριτική πρέπει να είσαι έτοιμος για την ανεργία, για την ανασφάλεια, αλλά και για την κριτική. Αυτός ο χώρος μπορεί να είναι όμορφος αλλά συγχρόνως είναι και δαιμονικά πλασμένος.
Πώς βλέπετε την πορεία του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου;
Βλέπω μία πορεία ανοδική, εκλεπτυσμένη. Βλέπω ανθρώπους με παιδεία, καλλιεργημένους, ταλαντούχους να καταθέτουν απόψεις. Λίγη τόλμη παραπάνω και το μέλλον θα είναι ακόμα καλύτερο.
Μετά τον «Άμλετ», ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Σκέψεις υπάρχουν, δεν υπάρχον ακόμα σχέδια. Αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο.
Tι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να καταφέρω να υπάρχω μέσα σε μία πορεία στην οποία θα αισθάνομαι καλά και θα μπορώ να υπηρετώ με αξιοπρέπεια.
