Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Τάκης Χρυσικάκος έχει μια επιτυχημένη πορεία στο θέατρο με μεγάλες συνεργασίες και είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Φέτος ο αξιόλογος καλλιτέχνης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κατά Μάρκον!… Μια ρεμπέτικη λειτουργία» του Λάμπρου Λιάβα, στην οποία υπογράφει και τη σκηνοθεσία.
Ο καταξιωμένος καλλιτέχνης μίλησε στο zougla.gr και εξήγησε τις ιδιαιτερότητες των ρόλων του, ενώ αποκάλυψε τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
«Προσπαθώ η επαφή μου με τα σημαντικά κείμενα να με κάνει καλύτερο, θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου τελειομανή, μοναχικό και αθεράπευτα ρομαντικό» αναφέρει ο αξιόλογος καλλιτέχνης και συμπληρώνει: «’O,τι κάνω θέλω να είναι πάνω απ’ όλα χρήσιμο για την εποχή του και για τον κόσμο, η επαφή μου με σημαντικά κείμενα εκτός από την άσκηση της τεχνικής του ηθοποιού με κάνει καλύτερο άνθρωπο και πιστεύω ότι όταν ερμηνεύω τέτοια κείμενα γίνονται καλύτεροι και αυτοί που τα βλέπουν».
Πώς προέκυψε η μουσικοθεατρική παράστασή σας τα «Κατά Μάρκον!… Μια ρεμπέτικη λειτουργία». Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο κείμενο;
Αυτό το κείμενο πριν από μερικά χρόνια μου το είχε δώσει ο Λάμπρος Λιάβας, πρόκειται για μία έρευνα γύρω από το ρεμπέτικο που πραγματικά με γοήτευσε πάρα πολύ και είχα ξεκινήσει τότε πρόβες για να ανεβάσω την παράσταση, δεν μπόρεσα να το πραγματοποιήσω γιατί δεν είχα υποστήριξη από πουθενά οικονομική και έτσι το ανέβαλα, φέτος λοιπόν τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι ήρθε η ώρα και ότι θέλω το ρεμπέτικο, μάλιστα την εποχή εκείνη πέρυσι δηλαδή πραγματοποιούσε μία ημερίδα εβδομαδιαία για το ρεμπέτικο στο ίδρυμα Κακογιάννη και είχε μεταξύ αυτών και μία μέρα τα “κατά μάρκον” του είπα ότι προσφέρομαι να συμμετέχω, πραγματοποιήσαμε αυτή την παράσταση και είδαμε και οι δύο τη μεγάλη απήχηση που είχε, έτσι λοιπόν αποφασίσαμε ότι πρέπει να ανέβει, και η παράσταση έγινε ξεκίνησε από την Κρήτη πήγε μετά Θεσσαλονίκη σε πολλές πόλεις στη βόρεια Ελλάδα και σε αρκετά νησιά, αυτό λοιπόν που με γοήτευσε είναι η αλήθεια και το είδος της μουσικής που μου αρέσει πολύ και είναι διαχρονικό.
Ενσαρκώνετε τον Μάρκο Βαμβακάρη, σε δύο διαφορετικές ηλικίες και τον Μιχάλη Γενίτσαρη. Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε και τι σας συγκίνησε σε αυτές τις προσωπικότητες;
Ξεκινάμε λοιπόν με το Μάρκο Βαμβακάρη από τη Σύρο, μετά έρχεται στον Πειραιά, βλέπουμε τις δουλειές που κάνει, αρχίζει να παίζει μπουζούκι και να γράφει τραγούδια βλέπουμε την προσωπική του ζωή όλη του τη διαδρομή, αμέσως μετά ακολουθεί ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ο Μιχάλης Γενίτσαρης είναι η επόμενη γενιά μετά Μάρκο, εκεί υπάρχει τρομερό ιστορικό κοινωνικό υπόβαθρο, βλέπουμε όλο τον υπόκοσμο, βλέπουμε τη δικτατορία του Μεταξά και τις εξορίες που κάνανε και ο Γενίτσαρης έκανε εξορία αλλά και ο Ανέστος Δελιάς από την ιστορική τετράς του Πειραιώς που ήταν και ο Μάρκος, βλέπουμε το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης, μιλάμε για μία εποχή πολύ δύσκολη με πολέμους, με διωγμούς όπως ο μικρασιατική καταστροφή εμφύλιος πόλεμος, κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργούν και μέσα σε τρομακτική φτώχεια.
Υπάρχει κάποια φράση του έργου ή των ρόλων σας που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
Λέει ο Μάρκος «εμείς δεν γράφαμε μόνο με νότες και στιχάκια, γράφαμε τα τραγούδια μας με των ανθρώπων τα όνειρα και τα όνειρα δεν χάνονται».
Πόσο δύσκολο είναι να παίζετε και να σκηνοθετείτε;
Σκηνοθετώ τα κείμενα που έχω δουλέψει, άρα θα ήταν άκομψο να φωνάξω ένα σκηνοθέτη και να του πω τι να κάνει, πάντως μου αρέσει πιο πολύ ο ρόλος του ηθοποιού και χαίρομαι όταν με φωνάζει κάποιος σκηνοθέτης γιατί αφήνομαι αποκλειστικά στον ρόλο μου.
Τι είναι το ρεμπέτικο;
Το ρεμπέτικο είναι η συνάντηση Μικρασιατών και Πειραιωτών μουσικών, “Πειραιάς, Μικρασία κι ανάμεσα η Σύρος.” Έτσι δημιουργήθηκε το ρεμπέτικο και δεν είναι τραγούδια μας χρήσης, το ρεμπέτικο είναι διαχρονικό, νέα παιδιά ανακαλύπτουν αυτά τα τραγούδια.
Mιλήστε μας για τις έννοιες του «μάγκα» και του «ρεμπέτη»;
Ο μάγκας ήταν τίτλος τιμής, σημαντικό να σε έλεγαν μάγκα, δηλαδή έχει μπέσα, είναι τίμιος, καθαρός, “είμαστε μάγκες εμείς αλλά μάγκες ιππότες.” λέει ο Μάρκος. Ρεμπέτης ήταν ο μουσικός που έγραφε τραγούδια και έπαιζε σε ταβέρνες και τεκέδες.
Ξεκινάτε από την παλιά Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη, για να καταλήξετε στον Πειραιά της εποχής του Μεσοπολέμου. Τι κρατάτε από αυτήν τη διαδρομή;
Κρατάμε το ιστορικό κοινωνικό υπόβαθρο της εποχής εκείνης και τον αγώνα επιβίωσης του Μάρκου και των ανθρώπων της εποχής εκείνης, η δουλειές που κάνει είναι πολλές και βαριές και συγχρόνως κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργεί, γράφει τραγούδια.
Ποιες από τις δουλειές/συνεργασίες που έχετε κάνει μέχρι σήμερα σας έχουν επηρεάσει πιο βαθιά;
Οι δουλειές με σημαντικούς σκηνοθέτες, Κούν, Τριβιζάς, Σολωμός, Βολανάκης, ήταν δάσκαλοι, έμαθα πολλά από αυτούς και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, ήταν σχολείο για μένα.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Προσπαθώ η επαφή μου με τα σημαντικά κείμενα να με κάνει καλύτερο, θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου τελειομανή, μοναχικό και αθεράπευτα ρομαντικό.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που επιθυμείτε να ερμηνεύσετε και κάποιο έργο να σκηνοθετήσετε;
Όχι ποτέ δεν ξεκινάω από προσωπική φιλοδοξία, ό,τι κάνω θέλω να είναι πάνω απ’ όλα χρήσιμο για την εποχή του και για τον κόσμο, η επαφή μου με σημαντικά κείμενα εκτός από την άσκηση της τεχνικής του ηθοποιού με κάνει καλύτερο άνθρωπο και πιστεύω ότι όταν ερμηνεύω τέτοια κείμενα γίνονται καλύτεροι και αυτοί που τα βλέπουν.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να είμαι υγιής και στον απολογισμό κάθε χρονιάς να κάνω ένα βήμα μπροστά, στην τεχνική και στην γνώση μου.
Πώς σχολιάζετε το Προεδρικό Διάταγμα 85 και όλη αυτή την κατάσταση που έχει προκύψει μετά την έκδοσή του;
Θεωρώ λάθος και τελείως άτοπο που βγήκε τώρα ενώ ήταν σε εκκρεμότητα τόσα χρόνια, όπως θεωρώ απολύτως δικαιολογημένες τις αντιδράσεις των καλλιτεχνών.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Κάθε φορά συγκεντρώνομαι σε μια μόνο δουλειά, τώρα με ενδιαφέρει μόνο τα ” Κατά Μάρκον” του Λάμπρου Λιάβα, πάντα υπάρχουν στο μυαλό μου και δουλεύουν διάφορα, κάθε έργο για να ωριμάσει μέσα μου παίρνει πολύ χρόνο.
Πρεμιέρα Παρασκευή 10 Μαρτίου
Κάθε Παρασκευή Σαββάτο Κυριακή 8.30μμ
Θέατρο Τόπος Αλλού, Κεφαλληνίας 17, Κυψέλη
