Με τρεις παραστάσεις στην Κύπρο στις 23, 24 και 25 Μαΐου ολοκληρώνεται για την εφετινή θεατρική σεζόν το έργο «Το δείπνο» του Χέρμαν Κοχ, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Στέλιος Μάινας, ενώ τη μετάφραση έχει κάνει η σύζυγός του Κάτια Σπερελάκη.
Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν από τον Οκτώβριο στην Αθήνα, στο «Σύγχρονο Θέατρο», όπως έκανε γνωστό ο Στέλιος Μάινας, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο δημοφιλής καλλιτέχνης μίλησε επίσης για τη θεατρική συνεργασία του -κατά διαστήματα- με την Κάτια Σπερελάκη, καθώς και για τη νέα ταινία που πρωταγωνιστεί και αφορά το λαϊκό τραγούδι.
Μετά τη Θεσσαλονίκη, συνεχίζεται… «Το δείπνο» με τρεις παραστάσεις στην Κύπρο, στις 23, 24 και 25 Μαΐου. Θα συνεχιστούν και το καλοκαίρι;
Στην Κύπρο ολοκληρώνονται οι παραστάσεις για την τρέχουσα θεατρική σεζόν. «Το δείπνο» θα συνεχιστεί από τα μέσα Οκτωβρίου στην Αθήνα, στο «Σύγχρονο Θέατρο» στο Γκάζι.
Κατά καιρούς συνυπάρχετε επί σκηνής με τη σύζυγό σας Κάτια Σπερελάκη, ενώ κάποιες άλλες περιόδους όχι, περιοδεύοντας μάλιστα με διαφορετικούς θιάσους, όπως τώρα. Προτιμάτε -εφόσον μπορείτε να επιλέξετε- να παίζετε με τη σύζυγό σας επί σκηνής ή σε διαφορετικούς θιάσους;
Καταρχάς να βρισκόμαστε στους χώρους όπου ζητείται η παρουσία μας και να προσφέρουμε αυτό που πρέπει και μπορούμε! Όταν είσαι μ’ ένα συγγενικό σου πρόσωπο στη σκηνή, δεν… είναι συγγενικό σου πρόσωπο. Είναι ένας ακόμα συμπαίκτης σου και έτσι πρέπει να το βλέπεις!
Όταν παίζετε σε διαφορετικούς θιάσους κριτικάρετε -καλόπιστα φυσικά- ο ένας τον άλλον σχετικά με τον τρόπο που υποδύεται τον ρόλο του;
Προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί και οι δύο και… να μην έχουμε οικογενειακή σχέση ως θεατές, ο ένας του άλλου. Πιστεύω πως πρέπει να είσαι αντικειμενικός για να μπορείς να βοηθήσεις τον άλλον. Πάντα της λέω τη γνώμη μου ευθέως και χωρίς να χαριστώ και το ίδιο κάνει και η σύζυγός μου. Είναι ένα απαραίτητο στοιχείο για να μπορείς να είσαι απαραίτητος στη δουλειά σου. Άλλωστε όσο περνούν τα χρόνια δεν διακυβεύεται εάν κάνεις για τη δουλειά ή όχι, αλλά ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις σε συγκεκριμένες επιλογές σου. Γιατί οι επιλογές σου μετά από ένα σημείο συμπαρασύρουν και τους θεατές.
Δηλαδή κάποιος πηγαίνει στο θέατρο για να δει έναν αγαπημένο ηθοποιό που εμπιστεύεται την κρίση του και γι αυτό ο ηθοποιός δεν έχει μόνο την ευθύνη του ρόλου του αλλά έχει γενικότερα την ευθύνη της εικόνας του την οποία μεταφέρει στο κοινό. Και αυτή η εικόνα είναι ένα διαπιστευτήριο ή διαβατήριο αν θα έρθει κάποιος να σε δει ή όχι. Και δεν μπορείς να απογοητεύεις τον κόσμο. Γιατί μπορεί να απογοητευτεί μία ή δύο φορές αλλά τρίτη ευκαιρία δεν θα σου δώσει. Κι έχει απόλυτο δίκιο. Ο κόσμος δεν μπορεί να ξέρει και να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα των έργων. Αυτό είναι δικιά μας δουλειά. Και η δουλειά του καλλιτέχνη είναι να βρίσκει τους νέους δρόμους, τα πράγματα που τον αφορούν αλλά αφορούν και τον κόσμο. Πρέπει οι καλλιτέχνες να έχουμε πάντα στο μυαλό μας όχι να κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς επειδή μας αρέσει, αλλά πρέπει να είναι κάτι που να αφορά και τους γύρω μας και την επικαιρότητα στην οποία ζούμε, τον κόσμο στον οποίο ζούμε γιατί είμαστε μικρά κομμάτια μιας κοινωνίας.
Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων του «Δείπνου» στην Κύπρο προγραμματίζετε κάτι για το καλοκαίρι;
Το εφετινό καλοκαίρι δεν θα περιοδεύσω με κάποια παράσταση. Έχω όμως τα γυρίσματα της ταινίας του Αλέξη Αλεξίου που λέγεται «Φαντασία» και έχει να κάνει με το λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του’80.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μουσικο-θεατρικές παραγωγές για τον Ζαμπέτα, τον Αττίκ, τον Καζαντζίδη και άλλους σπουδαίους Έλληνες δημιουργούς – ερμηνευτές, καθώς και ταινίες όπως η συγκεκριμένη στην οποία πρωταγωνιστείτε. Γιατί έχουν τόσο μεγάλη απήχηση στο κοινό;
Επειδή η μουσική και γενικά το λαϊκό τραγούδι ταυτίζεται με τη λαϊκή ψυχή. Είναι η άμεση επικοινωνία του λαού. Λέει κάποια στιγμή ένας “ήρωας” δικός μου, πως όταν ο Καζαντζίδης τραγουδούσε -τη δεκαετία του ‘60- σ’ ένα μικρό κέντρο έξω από τη Λάρισα, περνούσε το τρένο σε μικρή απ΄ αυτό απόσταση. Τότε το τρένο σταμάτησε επειδή χτύπησε μία αγελάδα. Μέσα στην ησυχία της νύχτας ακούστηκε η φωνή του Στέλιου που τραγουδούσε το τραγούδι “Τι θέλεις απ’ τα νιάτα μου”. Στο τρένο επικράτησε ησυχία και όλοι πήγαν στα παράθυρα, απ’ όπου άκουγαν τον Καζαντζίδη να τραγουδάει, και το δάκρυ… κορόμηλο. Παρότι ξεπεράστηκε το πρόβλημα, το τρένο δεν ξεκίνησε, αλλά συνέχισε τη διαδρομή του, όταν ο Στέλιος ολοκλήρωσε το πρόγραμμά του. Περίμεναν ως το ξημέρωμα να πει όλα τα τραγούδια και τότε το τρένο συνέχισε το δρομολόγιό του. Αυτό είναι γεγονός. Μου έχουν πει ιστορίες για τους λαϊκούς τραγουδιστές κατά τη δεκαετία του ‘60, τους οποίους -όταν έφταναν στις μεγάλες πόλεις της Θεσσαλίας ή της βόρειας Ελλάδας για εμφανίσεις σε κάποια κέντρα- τους υποδέχονταν στην είσοδο των πόλεων. Φανταστείτε τι δύναμη και τι επικοινωνία είχε το λαϊκό τραγούδι κι ο «κοσμάκης» με το λαϊκό τραγούδι. Ακριβώς αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο κάνουμε αυτήν την ταινία.
Πότε θα ολοκληρωθούν τα γυρίσματα και πότε θα προβληθεί η ταινία στις κινηματογραφικές αίθουσες;
Θα ολοκληρωθούν κατά το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου και θα προβληθεί στις 7 Δεκεμβρίου.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
