Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Φαίδρα Δρούκα και ο Σταύρος Νικολαΐδης πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Μέχρι θανάτου» στον Πολυχώρο Πολιτισμού Αθηναΐς.
Η ρομαντική κωμωδία «Μέχρι Θανάτου» που υπογράφει ο σκηνοθέτης Μάνος Τσότρας, βασίζεται στο «The owl and the pussycat» του Bill Manhoff. Παρουσιάζει με απόλυτο ρεαλισμό την ερωτική σύγκρουση δύο αντίθετων χαρακτήρων που για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στον ανταγωνισμό που γεννά ο έρωτάς τους, προσπαθούν να αλλάξουν ο ένας τον άλλον φτάνοντας σε γελοίες καταστάσεις.
Όταν δεν τα καταφέρνουν, η μόνη λύση για αυτούς είναι η αυτοκτονία. Τι είναι αυτό που θα τους κάνει να απελευθερωθούν από τα «δεσμά τους»;
Οι δύο ταλαντούχοι καλλιτέχνες μίλησαν στο Zougla.gr για τις ιδιαιτερότητες του έργου και των ρόλων τους καθώς και για τη θετική ανταπόκριση του κόσμου.
Ακόμη αποκάλυψαν τα μελλοντικά τους σχέδια καθώς και τι ονειρεύονται για την καλλιτεχική τους πορεία.
Οι δύο δημοφιλείς ηθοποιοί εξήγησαν πώς μέσω του έρωτα βιώνεται ένα παιχνίδι εξουσίας… και αποκάλυψαν από που αντλούν για να είναι καλά στην καθημερινότητα τους.
Zougla: Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο έργο καθώς και στους ήρωες που υποδύεστε ώστε να συμμετάσχετε στη συγκεκριμένη παράσταση;
Φαίδρα Δρούκα:
Στο συγκεκριμένο έργο με γοήτευσε ο ρεαλισμός του και το θέμα το οποίο πραγματεύεται, το θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων που πάντα είναι γοητευτικό και ενδιαφέρον. Όσο για τον ρόλο μου είναι ένας ρόλος με παρά πολλές εναλλαγές αντιφάσεις και πολυπλοκότητα. Έχει πολύ «ζουμί» που συνηθίζουμε εμείς να λέμε.
Σταύρος Νικολαΐδης: Κατ’ αρχάς ο ήρωας μου είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα, άρα για μένα ήταν μεγάλη πρόκληση. Στην ουσία ήθελα να ξανασυστηθώ στο κοινό που με έχει συνηθίσει κάπως διαφορετικά. Απ’ την άλλη με γοήτευαν τα ίδια στοιχεία που γοητεύουν και τον κόσμο που το βλέπει.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και για τους ρόλους που υποδύεστε.
Τι σας συγκινεί περισσότερο στην Ντόρις και τον Φέλιξ αντίστοιχα; Έχετε κοινά στοιχεία;
Φαίδρα Δρούκα:
Το έργο μιλάει για έναν πολύ αναπάντεχο και γεμάτο αντιφάσεις έρωτα που δημιουργείται ανάμεσα σε μια πόρνη και έναν ατάλαντο συμπλεγματικό αποτυχημένο συγγραφέα. Ο ρόλος μου είναι μια χαριτωμένη αφελής αγράμματη πόρνη με φιλοδοξίες ηθοποιού και μοντέλου με πολλές ευαισθησίες ακατέργαστη ονειροπόλα μαθημένη να επιβιώνει με τον δύσκολο τρόπο.
Με συγκινεί περισσότερο η παιδικότητα της την οποία σαν στοιχείο διαθέτω κι εγώ αρκετά.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Είναι ένα πολύ καλογραμμένο έργο που σε κάνει να γελάς, να συγκινείσαι, αλλά και σε διδάσκει βλέποντας πολλές στιγμές τον εαυτό σου στον καθρέφτη.
Κανένα κοινό στοιχείο με τον Φέλιξ. Αντίθετα με εκείνον, είμαι άνθρωπος κοινωνικός, με αγάπη προς το άλλο φύλλο, που δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω, χωρίς ο έρωτας να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου.
Αυτή η διαφορετικότητα ήταν κι ο λόγος που ήθελα να αναμετρηθώ μαζί του.
Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο στόχος της παράστασης;
Φαίδρα Δρούκα:
Ο στόχος της παράστασης είναι το ταξίδι. Να περάσουμε όλοι καλά και να σκεφτούμε τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, τον χαρακτήρα που ο καθένας μας για πάντα κουβαλάει, τη δύναμη του έρωτα και το πόσο δύσκολο είναι τελικά να αποδεχτούμε τον εαυτό μας.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Κατά τη γνώμη μου, ο στόχος οποιασδήποτε παράστασης πρέπει να είναι η ψυχαγωγία του κοινού. Αυτός που επιλέγει μια παράσταση θέλει να περάσει καλά, είτε μέσω του γέλιου, είτε μέσω της συγκίνησης. Τώρα αν η παράσταση του αφήσει και κάποια διδάγματα, καθώς και θέματα για να κουβεντιάσει μετά με την παρέα του, ακόμα καλύτερα.
Πιστεύετε όντως ότι μέσω του έρωτα βιώνεται ένα παιχνίδι εξουσίας, ένας αγώνας να αλλάξουμε τον άλλο; Στη ζωή τελικά μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους;
Φαίδρα Δρούκα:
Πιστεύω απόλυτα ότι μέσω του έρωτα βιώνεται ένα παιχνίδι εξουσίας. Ένας αγώνας να αλλάξουμε τον άλλο συνειδητά ή όχι συμβαίνει. Στη ζωή θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους εάν και εφόσον θέλουν εκείνοι να αλλάξουν. Πιστεύω ότι μπορούμε να τους βοηθήσουμε πολύ σ´αυτό.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Συμβαίνει πολλές φορές και είναι μεγάλο λάθος. Έτσι οι σχέσεις περνάνε από τον έρωτα, στον ανταγωνισμό κι από κει στους άσχημους χωρισμούς. Αν αγαπάς τον άλλον πραγματικά, τον δέχεσαι όπως είναι κι όχι όπως θα ήθελες εσύ να είναι. Αν προσπαθήσεις να τον αλλάξεις κι ακόμα χειρότερα να τον εξουσιάσεις, ξεκινάει από δικά σου κόμπλεξ. Γνώρισε και αποδέξου τον εαυτό σου, ώστε να ξέρεις καλά ποιον σύντροφο θέλεις και αυτόν να ψάξεις. Όχι κάποιον που στην αρχή σε ενθουσίασε κι όταν φεύγει η πρώτη μπογιά του έρωτα και δεν σου αρέσει το από κάτω, να προσπαθήσεις να το βάψεις με τα δικά σου χρώματα.
Κατ’αρχάς δεν νομίζω ότι μπορεί ν’αλλάξει καν ο άνθρωπος, μπορεί όμως σίγουρα να βελτιωθεί. Πρέπει όμως, να το θέλει ο ίδιος κι όχι να το κάνει επειδή το θέλει ο άλλος. Ακόμα κι αν πάνω στον ενθουσιασμό του έρωτα προσπαθήσει να το κάνει, όπως στο έργο μας κάνει η Ντόρις για χάρη του Φέλιξ, κάποια στιγμή θα του ξεσπάσει και θα είναι άσχημο.
Ποια η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με τον Μάνο Τσότρα και πώς η σκηνοθετική του προσέγγιση σας βοήθησε στην προσέγγιση των ρόλων σας;
Φαίδρα Δρούκα:
Με τον Μάνο γνωριζόμαστε από τη σχολή. Η συνεργασία μας ήταν πολύ καλή ξεκάθαρη και ήμασταν ανοιχτοί και ελεύθεροι να ακούμε και να δοκιμάζουμε πράγματα ώστε να έχουμε ένα όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Με το Μάνο υπήρχε μια φιλική σχέση από παλιά, χωρίς να είναι πολύ στενή. Όταν συναντηθήκαμε μετά από καιρό, τυχαία και κάπως καρμικά θα έλεγα, θεώρησα πολύ τιμητικό, όταν μου είπε, πως διασκευάζοντας το έργο με είχε στο μυαλό του. Επειδή όπως σου είπα, ο Φέλιξ είναι μακριά από μένα δυσκολεύτηκα σε κάποια σημεία να καταλάβω τις αντιδράσεις του. Ο Μάνος ήξερε πολύ καλά τι θέλει να περάσει και ποιοι ήταν οι ρόλοι κι αυτό ήταν πολύ βοηθητικό.
Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου;
Φαίδρα Δρούκα:
Χαίρομαι παρά πολύ γιατί αισθάνομαι με όλο μου το είναι τον κόσμο να παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή να γελάει και να συγκινείται και στο τέλος να έχει την ανάγκη να έρθει να μας το πει. Αυτό είναι ό,τι χρειαζόμαστε.
Και σημαίνει ότι τίμια και με αγάπη θες να προσφέρεις στον άλλο, αυτό που με κόπο και μεράκι δημιούργησες και αντίστοιχα ο κόσμος το αγκαλιάζει. Είναι υπέροχο συναίσθημα.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Απίστευτα ενθαρρυντική. Γελάνε σε πολύ περισσότερα σημεία απ’ όσα περίμενα και παρακολουθούν με απόλυτο ενδιαφέρον και προσήλωση. Είναι υπέροχο στο τέλος, να είναι στα μάτια τους ολοφάνερο το πόσο όμορφα περάσανε και να ακούς πόσο τους άγγιξε η παράσταση και πως πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουν. Δεν σου κρύβω το άγχος που είχα κατά πόσο, δύο άνθρωποι επί σχεδόν δύο ώρες, μπορούν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον. Τώρα αυτό το άγχος έχει εξαφανιστεί από τον ενθουσιασμό, τα ειλικρινή σχόλια και τα ζεστά βλέμματα του κόσμου.
Τι ονειρεύεστε για τη θεατρική σας πορεία;
Φαίδρα Δρούκα:
Για τη θεατρική μου πορεία ονειρεύομαι χαρά δημιουργία και όμορφες συνεργασίες.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Θα ακουστεί απαισιόδοξο, αλλά στη σημερινή Ελλάδα δεν μπορώ να κάνω όνειρα, τουλάχιστον επαγγελματικά. Απλώς κάνω βραχυπρόθεσμα πλάνα, αναλόγως των συνθηκών και των δεδομένων που έχω εκείνη την περίοδο.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε στο θέατρο ή την τηλεόραση;
Φαίδρα Δρούκα:
Αυτήν τη στιγμή δεν ετοιμάζω τίποτα άλλο.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Παράλληλα με το «Μέχρι θανάτου» έχω συγγράψει και σκηνοθετήσει την παράσταση «Fucking Impossible», που είναι συνδυασμός bar theater & stand up comedy και την περιοδεύουμε με την Ασπασία Κοκόση σε διάφορους νυχτερινούς χώρους σε Αθήνα και επαρχία με μεγάλη επιτυχία εδώ και 2 χρόνια.
Επίσης, περιμένω να γίνει μια σειρά του Χάρη Ρώμα, που είχε κολλήσει λόγω του θέματος με τις άδειες των καναλιών.
Από τι παίρνετε χαρά και από πού αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητα σας;
Φαίδρα Δρούκα:
Πολύ χαρά και ενέργεια αντλώ καθημερινά από τον γιο μου. Είναι ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στη ζωή μου. Νοιώθω ευλογημένη, τυχερή, πλήρης.
Σταύρος Νικολαΐδης:
Κυρίως από τη γυναίκα μου, αλλά και την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Ένα κρασάκι, αρκετή μουσική και πολύ σινεμά.
Δείτε το βίντεο:
