Το Εθνικό Θέατρο ανοίγει την αυλαία της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος» στις 30 Οκτωβρίου με το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη, «Σ’ εσάς που με ακούτε». Τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία υπογράφει ο βραβευμένος κινηματογραφικός σκηνοθέτης Αλέξανδρος Αβρανάς.
Η υπόθεση του έργου μάς μεταφέρει στο Βερολίνο του 2001. Η πόλη φλέγεται από συλλαλητήρια, επεισόδια και βία. Σε ένα μικρό δωμάτιο τα πρόσωπα παίρνουν μέρος σε μία φανταστική διαδήλωση. Ο Άγης, συγγραφέας, συμμετέχει σ’ ένα φόρουμ και προτείνει στους άλλους να μιλήσουν δοκιμαστικά. Μιλάνε σ’ ένα φανταστικό πλήθος, σαν να βρίσκονται σε μία γενική δοκιμή. Παρασύρονται σε αυτό το «παιχνίδι» αποκαλύπτοντας τις μεγαλύτερες αλήθειες τους, αλλά και την αγωνία τους να επιβιώσουν σε έναν κόσμο εχθρικό.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Δεκαεφτά χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα του έργου, το κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη θα μπορούσε να θεωρηθεί ήδη παλιό, εγκεφαλικό και ιδιαίτερα εσωστρεφές. Μονόλογοι χωρίς εμφανές αντίκτυπο, χαρακτήρες χωρίς φανερό προορισμό και ελλιπής δράση είναι κάποια από τα στοιχεία που συμβάλλουν σε αυτό. Αυτά όμως μόνο ως προς την επιφάνεια, διότι η αλήθεια του έργου είναι βαθιά, ουσιαστική και άκρως συναισθηματική. Οι χαρακτήρες της διαχρονικοί και εξαιρετικά επίκαιροι.
Άνθρωποι που ζουν εγκλωβισμένοι στη στασιμότητα μιας κοινωνίας, στο μεταίχμιο μιας εποχής της οποίας το μέλλον είναι αβέβαιο. Παγωμένοι συναισθηματικά, ζώντας την προσωπική τους απελπισία, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, παλεύουν να κρατηθούν από κάτι για να μπορέσουν να συνεχίσουν.
Σε αυτήν την οριακή στιγμή, όπου όλα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, οι χαρακτήρες της Αναγνωστάκη έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του θεατή. Με την πραγματικότητα μιας κοινωνίας, όπου οι πολιτικές ιδεολογίες και η έννοια της επανάστασης μοιάζουν να είναι ήδη σκιές του παρελθόντος. Τώρα πια, όλα είναι θέμα επιβίωσης και ο καθένας οφείλει να έρθει αντιμέτωπος με τη δική του παγωμένη αλήθεια, την προσωπική του ήττα και το δικό του ζωτικό ψεύδος. Οι χαρακτήρες της παράστασης επιλέγουν σίγουρα να κρατηθούν από το ζωτικό τους ψεύδος. Υιοθετούν προσωπεία και συμπεριφορές που πιστεύουν πως είναι κοινωνικά αποδεκτές, κρύβοντας έτσι την απελπισία τους, τα νεκρά τους συναισθήματα και τις φαιδρές ελπίδες. Νομίζουν, μάλιστα, πως έτσι θα πάψουν πια να είναι ηττημένοι. Φτάνουν, μάλιστα, στα όρια του μελοδραματισμού για να το επιτύχουν, κι όμως έρχεται η στιγμή που η αλήθεια γκρεμίζει καθετί που τόσο μάταια παλεύουν να προστατεύσουν, πριν τελικά καταρρεύσουν κι απογυμνωθούν. Τότε, η απόγνωσή τους μεταλλάσσεται σε θυμό, μίσος και αβυσσαλέα ανάγκη για εξουσία, οδηγώντας τους έτσι για πρώτη φορά σε έναν βαθύ συναισθηματισμό, στην αλήθεια τους».
Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, τη χορογραφία η Αμάλια Μπένετ, τους φωτισμούς η Ολυμπία Μυτιληναίου και τη μουσική ο Θοδωρής Ρέγκλης.
Παίζουν: Στάθης Κόικας, Λάμπρος Κτεναβός, Aλέξανδρος Μαυρόπουλος, Μιχάλης Μουλακάκης, Γιώργος Μπινιάρης, Αγλαΐα Παππά, Αρετή Πασχάλη, Ξένια Παυλοπούλου, Ελένη Ρουσσινού, Γιώργος Στάμου.
