Το zougla.gr μίλησε με τον Μελαχρινό Βελέντζα για το τρίμηνο σεμινάριο επικοινωνίας στο «Δωμάτιο» (Γ’ Σεπτεμβρίου & Σολωμού 55), τη θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα και όλα εκείνα που θα παρουσιαστούν σε αυτές τις 12 συναντήσεις στον νέο εικαστικό χώρο της Αθήνας.

1. Πείτε μας λίγα λόγια για το σεμινάριο. Για ποιον λόγο να έρθει κάποιος να το παρακολουθήσει;

Πρόκειται για ένα σεμινάριο όπου διερευνούμε τους τρόπους που μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μία παράσταση. Η επικοινωνία μιας παράστασης αποτελεί ένα κομμάτι καίριας σημασίας, εφάμιλλης με τη διαδικασία της καλλιτεχνικής παραγωγής ενός έργου (πρόβες κ.λπ.). Ο τρόπος δε που προτείνεται είναι αμιγώς καλλιτεχνικός. Η υπόθεση είναι πολύ απλή: Εφόσον κάποιος επιχειρεί να επικοινωνήσει μία παράσταση, επειδή ακριβώς μιλάμε για παράσταση, τότε ο τρόπος επικοινωνίας δεν μπορεί παρά να είναι καλλιτεχνικός, θεατρικός. Να βασίζεται, δηλαδή, πάνω στο ίδιο το περιεχόμενο του έργου. Βασική προϋπόθεση είναι πώς ο καλλιτέχνης συνδέεται με το έργο του. Το έργο του τον αφορά κι έτσι διεκδικεί τις πιθανότητες αυτό να αφορά και τους εν δυνάμει θεατές του. Ακόμα, πρόκειται για ένα σεμινάριο, που λόγω του πολυσυλλεκτικού του χαρακτήρα, απευθύνεται σε μία μεγάλη γκάμα ανθρώπων: Σε όλους όσους ασχολούνται ή επιθυμούν να ασχοληθούν με την επικοινωνία μιας παράστασης: ηθοποιούς, σκηνοθέτες, θεατρολόγους, θεατρικούς παραγωγούς, μουσικούς, καλλιτεχνικές ομάδες. Επίσης, σε σπουδαστές και αποφοίτους τμημάτων ΜΜΕ, Πολιτισμού, Θεατρικών Σπουδών, Επικοινωνίας, Marketing, Δημοσίων Σχέσεων και Πολιτιστικής Διαχείρισης. Και φυσικά σε όσους θέλουν να έρθουν σε επαφή με αυτό που ονομάζουμε «επικοινωνία», ανεξάρτητα από την επαγγελματική τους ενασχόληση. Βαθύτερα, πρόκειται για ένα σεμινάριο πάνω στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε ως άνθρωποι.

2. Πόσος σημαντικός είναι ο ρόλος της επικοινωνίας σε μια καλλιτεχνική παραγωγή;

Θα έλεγα όσο σημαντική είναι και η υποκριτική των ηθοποιών, η σκηνοθεσία και η σκηνογραφία της παράστασης, η μουσική αυτής κ.ο.κ. Η επικοινωνία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής παραγωγής. Συνήθως, αυτό που βλέπουμε ως πρακτική (ιδίως στις μικρές ομάδες) είναι ότι αφού ολοκληρώσουν την διαδικασία των προβών ή λίγο πριν από το τέλος τους, τότε είναι που ξεκινούν να κινούνται στο κομμάτι της επικοινωνίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μίας θεατρικής ομάδας, η οποία και έστειλε το Δελτίο Τύπου του έργου που τότε ανέβαζαν μετά την έναρξη των παραστάσεων. Τέτοιου είδους προβληματικές θίγονται στο σεμινάριο με κύριο μέλημα την ενεργοποίηση της αντίληψης των συμμετεχόντων και τη δημιουργία μίας σφαιρικής προσέγγισης στον τρόπο πού επικοινωνεί κανείς κάτι.

3) Κατά τη γνώμη σας ο ηθοποιός πρέπει να συμμετέχει με κάποιον τρόπο στην επικοινωνία και αν ναι πώς;
Αν ο ηθοποιός παράγει τον λόγο του εντός της σκηνής τότε ίσως είναι ο καταλληλότερος για να παράξει τον λόγο του έργου και εκτός σκηνής. Η επικοινωνία, όπως προτείνεται σε αυτό το σεμινάριο, δεν έχει να κάνει με δημόσιες σχέσεις και marketing. Με όρους θεατρικής παραγωγής, επικοινωνία είναι το να «φωτίζεις» αυτό που συμβαίνει κάθε φορά επί σκηνής. Μιλάμε, δηλαδή, για μία μορφή σκηνοθεσίας. Άρα, και για μια πράξη καλλιτεχνική. Στην Ελλάδα, όταν λέμε τη λέξη «παραγωγός», συνειρμικά συνήθως αναπαράγουμε την εικόνα ενός χοντρού τύπου μ’ ένα πούρο, ο οποίος και θα «χώσει» λεφτά στην παράσταση. Στο σεμινάριο προτείνεται στο άτομο να γίνει παραγωγός: να παράξει δηλαδή ο ίδιος λειτουργώντας πάντα εντός ενός συνόλου, μιας ομάδας όσα χρειάζονται για να φωτίσει το έργο του. Όσα χρειάζονται για να δώσει ζωή στο έργο του.
4) Πώς βλέπετε την κατάσταση που επικρατεί στο Θέατρο; Γίνονται καλές δουλειές; Έχουν ανταπόκριση;
Υπάρχει μεγάλος αριθμός παραστάσεων. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως όλες αυτές οι παραστάσεις είναι και παραγωγές. Εννοώ ότι σημαντικός αριθμός παραστάσεων στερούνται αφενός μίας αισθητικής και αφετέρου απουσιάζει μία σφαιρική προσέγγιση και μία παραγωγή των πραγμάτων. Οπότε, αυτό οδηγεί πολλές παραστάσεις στο να έχουν θεατές, που είναι επί της ουσίας «οι φίλοι και οι γνωστοί» των καλλιτεχνών. Το ζήτημα της επικοινωνίας είναι το έργο και οι καλλιτέχνες να συναντήσουν άγνωστους θεατές. Για μένα, το κλειδί για να γίνει αυτό είναι η έρευνα: διότι κάνοντας έρευνα για να ανεβάσει κάποιος ένα έργο βρίσκει όχι μόνο πιθανές απαντήσεις σχετικά με το ίδιο το έργο, αλλά συναντά τους εν δυνάμει θεατές του.

5) Τι τελικά είναι αυτό που κάνει ένα έργο να ξεχωρίζει και να το προτιμούν οι θεατές;

Θα απαντήσω με μία πολύ απλή φράση που εμπεριέχει τη φιλοσοφία όλου του σεμιναρίου: «Κάνε μία καλή παράσταση. Αυτή θα μιλήσει από μόνη της». Συνεπώς, η επικοινωνία μιας παράστασης ξεκινά πρώτα εσωτερικά, εντός της ομάδας. Θα πρέπει οι καλλιτέχνες να επικοινωνήσουν με το έργο τους. Να το καταλάβουν. Το επόμενο βήμα είναι η εξωτερική επικοινωνία: Να φωτίσουν όσα βρήκαν κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας τους με το έργο. Οι θεατές, όσο και αν το marketing προσπαθεί να επιβάλλει τους κανόνες του, πάντοτε θα αναζητούν παραστάσεις που φέρουν «αλήθεια», παραστάσεις που τους αφορούν.

Ένα έργο δύναται να είναι ξεχωριστό όταν δημιουργούνται και τελικά υπάρχουν οι προϋποθέσεις ταύτισης του θεατή με το περιεχόμενο του έργου. Η δημιουργία αυτών των προϋποθέσεων είναι αποτέλεσμα της ενασχόλησης του καλλιτέχνη με το έργο του.

———————–
Προθεσμία υποβολής συμμετοχών: Παρασκευή 14 Οκτωβρίου

– Η ημέρα και η ώρα διεξαγωγής του σεμιναρίου θα διαμορφωθούν με βάση το πρόγραμμα των συμμετεχόντων.
– Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να αποστείλουν το βιογραφικό τους σημείωμα στο melachrinos.velentzas@gmail.com.

Πληροφορίες – Συμμετοχές: 6977 773875
https://www.facebook.com/seminar.domatio.melachrinos/photos/pb.1084242391653715.-2207520000.1475095641./1084244618320159/?type=3

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε λεπτομέρειες για το σεμινάριο «Η επικοινωνία μιας παράστασης: μία πράξη θεατρική»