Το Εθνικό Θέατρο πραγματοποιεί το εφετινό καλοκαίρι μια νέα συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου (Σερβία), παρουσιάζοντας τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, σε διασκευή – σκηνοθεσία Nikita Milivojevic. Μια παράσταση που στοχάζεται πάνω στο κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Αριστοφάνης για τον τρόπο κατανομής του πλούτου και εξετάζει τις αναγωγές του στο σήμερα.
Υπόθεση:
Ο Χρεμύλος μετά την επίσκεψή του στο μαντείο των Δελφών επιστρέφει φέρνοντάς μαζί του έναν τυφλό γέρο άντρα, ύστερα από παραίνεση του Απόλλωνα. Με τη βοήθεια του δούλου του, Καρίωνα, ανακαλύπτει πως ο άντρας που έχει πάρει στο κατόπι δεν είναι άλλος από τον Πλούτο. Ο Χρεμύλος και όλοι οι τίμιοι συμπολίτες του θα ευημερήσουν, αν ο Πλούτος ξαναδεί το «φως το αληθινό». Η θεραπεία του Ασκληπιού στέφεται με επιτυχία κι η δικαιοσύνη αποκαθίσταται. Η Πενία (Φτώχεια) που τόσο καιρό διαφέντευε την πόλη, προσπαθεί τώρα να υπερασπιστεί τις χάρες της φτωχής πλην τίμιας ζωής. αλλά οι Αθηναίοι δεν πείθονται και σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν τον Πλούτο στην παλιά του θέση, στο πίσω μέρος του ναού της Αθηνάς (εκεί όπου φυλάσσονταν τα χρήματα του Δημοσίου).
Ο σκηνοθέτης σημειώνει:
Μία από τις μεγάλες μου απορίες εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί η ύπαρξη διάφορων λιστών διανομής του πλούτου ανά τον κόσμο. Πώς είναι δυνατόν 100 άνθρωποι να είναι πλουσιότεροι από τη μισή ανθρωπότητα…Τι κόσμος είναι αυτός; Το αν ο Πλούτος είναι τυφλός ή βλέπει πολύ καλά τι κάνει μοιάζει παντελώς αδιάφορο: οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, οι φτωχοί όλο και πιο φτωχοί. Από τον καιρό του Αριστοφάνη μέχρι σήμερα τα πράγματα μοιάζουν να μην έχουν αλλάξει καθόλου. Ο Πλούτος προφανώς είναι ακόμη ο πιο ισχυρός Θεός του πλανήτη, η κινητήρια δύναμη του κόσμου, ενώ διάφορα «οικονομικά συμφέροντα» καθορίζουν τα πάντα. Η Ελλάδα και η Σερβία (και με ευρύτερη έννοια και ολόκληρα τα Βαλκάνια), είναι οι δύο όψεις του νομίσματος στα ψιλά του Πλούτου. Ο ρόλος μας σε τούτη την επ’ άπειρον επίκαιρη παγκόσμια κωμωδία είναι πάντα ίδιος: κορώνα ή γράμματα για μας δεν υπάρχει διαφορά.
13 & 14 Ιουλίου Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Αναλυτικά η περιοδεία:
2/9, Ελευσίνα (Παλαιό Ελαιουργείο)
6/9, Θεσσαλονίκη (Θέατρο Δάσους)
10/9 Ωδείο Ηρώδου Αττικού
14/9, Παπάγου
19-29/9 Βελιγράδι
Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
Ταυτότητα παράστασης:
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιλιβόγεβιτς
Προσαρμογή κειμένου – Πρωτότυποι στίχοι τραγουδιών: Γιάννης Αστερής
Μεταφράσεις – Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ισμήνη Ραντούλοβιτς
Σκηνικά: Kenny MacLellan
Κοστούμια: Marina Medenica
Συνθέτης: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτιστής: Αλέκος Αναστασίου
Χορογράφος: Amalia Bennett
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άντα Πουράνη
Διανομή:
Χρεμύλος: Γιώργος Γάλλος
Καρίων: Στέλιος Ιακωβίδης
Πλούτος: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
Βλεψίδημος: Μάνος Βακούσης
Φτώχεια / Βοηθός Ασκληπιού: Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Ασκληπιός/ Χορός: Γιάννης Κότσιφας
Γυναίκα Χρεμύλου/Δίκαιος/ Χορός: Κώστας Κορωναίος
Μεσάζοντας/Ερμής/ Χορός: Μιχάλης Τιτόπουλος
Γυναίκα/ Χορός: Μαρία Διακοπαναγιώτου
Κορυφαίος Χορού: Nenad Maričić
Μουσικοί παράστασης:
Δημήτρης Κατσίβελος (τρομπέτα), Κώστας Σαπούνης (τρομπέτα β), Σπύρος Νίκας (σαξόφωνο), Λεωνίδας Παλαμιώτης (τρομπόνι), Ρενάτο Κούσι (τρομπόνι β), Στρατής Σκουρκέας (κρουστά), Μενέλαος Μωραΐτης (τούμπα), Γιώργος Δούσος (κλαρίνο).
