Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Γωγώ Ατζολετάκη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια» σε σκηνοθεσία Βασίλη Πλατάκη. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παράσταση που σίγουρα θα αφήσει το αποτύπωμά της σ’ αυτόν τον θεατρικό χειμώνα.
Η Γωγώ Ατζολετάκη υποδύεται τη Μήδεια, η οποία ανταμώνει με τη… Χαδούλα Φραγκογιαννού -τη θρυλική «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στο κείμενο του Γιώργου Α. Χριστοδούλου.
«Ομολογώ πως η Μήδεια που ερμηνεύω σ’ αυτό το έργο είναι ο δυσκολότερος ρόλος στη μέχρι τώρα καριέρα μου. Γιατί αυτή η γυναίκα δεν είναι ευθύγραμμη» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr η Γωγώ Αντζολετάκη.
Η αξιόλογη ηθοποιός μιλά για τον ρόλο της στη συγκεκριμένη παράσταση καθώς και για την ανταπόκριση του κόσμου. Ακόμη αποκαλύπτει τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική της διαδρομή καθώς και τι της αρέσει να κάνει όταν δεν εργάζεται, ενώ σε μια ερώτηση για το #MeToo εξομολογείται για πρώτη φορά το περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης, που είχε υποστεί σε ηλικία 15 ετών από έναν καθηγητή της.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια» και για την ανατρεπτική συνάντηση της Χαδούλας Φραγκογιαννού με την ηρωίδα του Ευριπίδη.
Κορυφαία συνάντηση, αλήθεια. Και συγκινητικό το γεγονός ότι αυτές οι δύο κορυφαίες αρχετυπικές μορφές της παιδοκτονίας είναι γεννήματα, και οι δύο, Ελλήνων συγγραφέων. Του Ευριπίδη και του Παπαδιαμάντη. Μπορεί να τους χωρίζουν αιώνες, όμως τους ενώνει η τραγική διάσταση, το αίμα, και το μέγεθος του πόνου.
Η ιδέα ήταν του σκηνοθέτη μας, του Βασίλη του Πλατάκη. Να ενώσει δηλαδή σκηνικά αυτές τις δύο ηρωίδες. Στη συνέχεια, ανέλαβε ο συγγραφέας Γιώργος Α. Χριστοδούλου να υλοποιήσει αυτή την ιδέα. Και τώρα πια, έχουμε τη χαρά, εμείς οι ηθοποιοί να ενσαρκώνουμε επί σκηνής αυτή τη μοναδική σύλληψη.
Τι σας γοητεύει στον ρόλο σας και τι σας δυσκόλεψε;
Ομολογώ πως η Μήδεια που ερμηνεύω σ’ αυτό το έργο είναι ο δυσκολότερος ρόλος στη μέχρι τώρα καριέρα μου. Γιατί αυτή η γυναίκα δεν είναι ευθύγραμμη. Είναι πριγκίπισσα, βασιλικό το αίμα στις φλέβες της, και ταυτόχρονα είναι γυναίκα. Γυναίκα σαν όλες μας. Που καταρρέει, που διαλύεται, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μεγάλη Προδοσία. Ο άντρας που λάτρεψε, ο Ιάσονας, που θυσιάστηκε γι’ αυτόν, που μέχρι τον αδερφό της σκότωσε για χάρη του… την εγκαταλείπει ξαφνικά επειδή ερωτεύτηκε μιαν άλλη. Ή επειδή τον πλάνεψε το μέλι της εξουσίας. Αυτόν τον ύψιστο πόνο, αυτή την προδοσία, δεν μπορεί να τα διαχειριστεί η Μήδεια. Πολύ περισσότερο, επειδή την εξορίζουν. Μετά απ’ αυτό, θα είναι άπατρις, άστεγη και πένης… Οριακές καταστάσεις. Εκεί «ψηλώνει ο νους» της, όπως λέει και ο Παπαδιαμάντης στην «Φόνισσά» του.
Είναι ρόλος γεμάτος μεταπτώσεις η Μήδεια. Γεμάτος ένταση. Όταν τελειώνει η παράσταση, θέλω τουλάχιστον ένα τέταρτο για να ξαναγυρίσω στον εαυτό μου.
Τι συμβολίζει η Μήδεια στη σημερινή εποχή;
Την ακραία αντίδραση της πολύ πληγωμένης γυναίκας, νομίζω. Βλέπετε, όταν το τραύμα είναι βαθύ, όταν ο πόνος του προδομένου έρωτα είναι αβάσταχτος, ποτέ κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η επόμενη κίνηση. Όταν ο άνθρωπος υπερβεί τα όριά του, γίνεται πλέον ανεξέλεγκτος. Η Μήδεια, μέσα στη θολωμένη της κρίση, επιλέγει αυτόν τον τρόπο για να πληρώσει τον αγαπημένο άντρα. Της πλήγωσε θανάσιμα τον έρωτα, κι αυτή του το ανταποδίδει σκοτώνοντας τον καρπό αυτού του έρωτα : Τα παιδιά τους !
Υπάρχει σωτηρία ή λύτρωση για κάποιον που διαπράττει ένα έγκλημα, όπως η παιδοκτονία;
Αχ… πώς να υπάρχει; Σωτηρία ή λύτρωση δεν υπάρχει για κανέναν που διαπράττει φόνο. Πολύ περισσότερο για τους παιδοκτόνους. Τα παιδιά σού τα εμπιστεύεται ο Θεός, για να τα αναθρέψεις και να τα μεγαλώσεις. Είσαι ο φορέας και ο δημιουργός της συνέχειας της ζωής – ένας μικρός θεός κι εσύ. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να διακόψεις αυτή τη ζωή. Ύψιστο αμάρτημα. Όμως είπαμε : Όταν θολώνει ο νους, όταν μιλά το θερμό αίμα, μπαίνεις σ’ αυτό το δρόμο που δεν έχει γυρισμό.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Οι κύριοι άξονες αυτού του έργου, του «Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια», είναι η Προδοσία και η Εξουσία. Ασφαλώς, έχει και πολιτικές διαστάσεις το έργο. Και υπ’ αυτή την έννοια μας αφορά όλους.
Η αλαζονεία της εξουσίας, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο (όπως έγινε στην περίπτωση του Ιάσονα και της Μήδειας), η υποδεής θέση της γυναίκας διαχρονικά, ο πλούτος που συσσωρεύεται στα χέρια των ολίγων εις βάρος των πολλών φτωχών… όλ’ αυτά είναι ανάγλυφα στην παράστασή μας.
Η Φόνισσα η Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη σκοτώνει τα μικρά φτωχά κοριτσάκια για να τα απαλλάξει από τη σκληρή μοίρα που τα περιμένει. Πριν μεγαλώσουν, τα «ελευθερώνει». Πόσο ευφυής η σύλληψη του κυρ-Αλέξανδρου… Τολμώ να πω πως πίσω από κάθε φράση του έργου μας κρύβεται ένα πανανθρώπινο μήνυμα.
Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου;
Απίστευτα θετική. Το χειροκρότημα στην υπόκλιση το αποδεικνύει άλλωστε. Κάποιοι, και αφού τελειώσει η παράσταση, δεν σηκώνονται αμέσως από τις θέσεις τους. Πολύ συγκινητικό αυτό. Φαίνεται πως τους έχει αγγίξει βαθιά αυτό που είδαν.Κάποιοι άλλοι είναι βουρκωμένοι. Πολύ χαιρόμαστε που οι κόποι μας ανταμείβονται.
Από τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σας διαδρομή ποιες στιγμές και συνεργασίες ξεχωρίζετε;
Δεν ξεχωρίζω ιδιαίτερα καμιά συνεργασία και καμιά στιγμή. Είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω βιώσει. Δεν μ’ ενοχλούν ούτε οι κακές στιγμές, ούτε οι κακές συνεργασίες. Όλα αυτά που έζησα σφυρηλάτησαν τον σημερινό μου εαυτό. Άλλωστε, όλα μέσ’ στη ζωή είναι.
Αναφορικά με τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και το ελληνικό #MeToo ποια η γνώμη σας; Πιστεύετε θα μπουν όρια και για τις νέες γενιές θα είναι καλύτερες οι συνθήκες εργασίας στο θέατρο αλλά και σε όλους γενικά τους εργασιακούς χώρους;
Ας μην είμαστε αιθεροβάμονες… Όλα αυτά συνέβαιναν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντα. Κι ας μην «πέφτουν από τα σύννεφα» τάχα μου κάποιοι αρκετοί, λες και μαθαίνουν για την ανακάλυψη της πυρίτιδας. Η διαστροφή ήταν και είναι μέσα στο ίδιον της ανθρώπινης φυλής. Ας μην εθελοτυφλούμε.
Ως επαγγελματίας στο θέατρο, ομολογώ πως δεν βρέθηκα ποτέ σε δύσκολη θέση εξ αιτίας σεξουαλικής ή άλλης παρενόχλησης. Δεν αναγκάστηκα να πω το μεγάλο «Ναι» ή το μεγάλο «Όχι». Όμως, αυτό το φρικτό συναίσθημα το γνώρισα, και μάλιστα στην εποχή της εφηβείας.
Ήταν τον πρώτο χρόνο που είχαμε έρθει οικογενειακώς από την Κρήτη στην Αθήνα. Εγώ, 15 χρονών. Και τότε μάθαινα Γερμανικά σ’ ένα μεγάλο φροντιστήριο, στην πλατεία Κάνιγγος. Σαν κορίτσι ήμουνα μάλλον συνεσταλμένο, κοίταζα τα μαθήματά μου και τις σπουδές μου, το ερωτικό στοιχείο δεν είχε αναπτυχθεί στη φύση μου, και σε καμιά περίπτωση δεν πίστευα ότι είμαι επιθυμητή. Όμως ο καθηγητής μας φαίνεται πως έβλεπε άλλα σ’ εμένα. Ήταν ένας Αυστριακός, ψηλός, γεροδεμένος, με καταγάλανα μάτια. Ένα βράδυ, μετά το σχόλασμα, μου είπε να μείνω στην τάξη. Νόμιζα πως θα μου έλεγε κάτι σχετικά με την πρόοδό μου ή ήθελε να μου αναθέσει κάποια εργασία. Αλλά αυτός άρχισε να μου λέει, στα γερμανικά, πόσο όμορφη ήμουνα, πόσο τον είχα γοητεύσει… και χωρίς να το περιμένω μ’ άγγιξε στο στήθος. Έπαθα σοκ. Πάγωσα, κατακοκκίνησα, και τόβαλα στα πόδια. Πώς αλλιώς ν’ αντιδράσει ένα κοριτσάκι 15 χρόνων;
Μετά, μου ήταν αδύνατον να ξαναπάω στο μάθημα. Όμως δεν το ‘πα και στο σπίτι μου. Ντρεπόμουν. Τις ώρες που είχα γερμανικά έφευγα από το σπίτι, τάχα μου πως πάω στο μάθημα, και τριγυρνούσα στους δρόμους μέχρι να περάσει η ώρα. Αυτό γινόταν ένα μήνα. Στο τέλος του μήνα, όμως, πέρασε ο μπαμπάς μου από το φροντιστήριο, για να πληρώσει. Κι εκεί έμαθε πως ένα μήνα δεν είχα πατήσει στο μάθημα. Εγώ, η τόσο επιμελής… Με ρώτησε, και φυσικά αναγκάστηκα να του πω την αλήθεια. Το τι έγινε μετά… Χαμός! Πήγε στο φροντιστήριο, έκανε φασαρία, και ο Αυστριακός απολύθηκε. Όμως εγώ δεν μπορούσα να ξαναπατήσω εκεί μέσα. Έφυγα και συνέχισα τις σπουδές μου στο GoetheInstitut.
Δυστυχώς, ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Το μόνο που έχω να πω είναι πως οποιοσδήποτε υφίσταται τέτοιου είδους παρενοχλήσεις, είτε γυναίκα είναι είτε άντρας, να το καταγγέλλει αμέσως. Και να πηγαίνει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Εκτός σκηνής είμαι μάλλον ένας χαλαρός άνθρωπος με τη συνηθισμένη καθημερινότητα. Κι αυτό που μ’ αρέσει να κάνω, όταν δεν έχω πιεστικές επαγγελματικές υποχρεώσεις, είναι διάβασμα και γράψιμο. Με τις ώρες. Κι όταν νιώθω κουρασμένη, μ’ αρέσει να περπατώ. Μέσα στην κίνηση. Να αποσυμπιέζομαι και να παρατηρώ τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Για πολλά χρόνια ζούσα στην Αγ. Παρασκευή. Πρόσφατα μετακόμισα στο κέντρο. Και μ’ αρέσει πιο πολύ εδώ. Μ’ αρέσει η κίνηση, η ζωή, να νιώθω τον παλμό του κόσμου.
Στην καθημερινότητα σας τι σας δίνει χαρά και από πού αντλείτε για να είστε καλά;
Τα τελευταία χρόνια βίωσα πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Ανατροπές, θανάτους, ένα ατύχημα που με καθήλωσε για αρκετό καιρό… Ζορίστηκα πολύ. Κι αν δεν κατέπεσε τελείως το ηθικό μου, αυτό το οφείλω σε λίγους καλούς φίλους που μου συμπαραστάθηκαν και θα τους ευγνωμονώ αιωνίως. Τώρα, μετά απ’ αυτά που πέρασα, χαίρομαι την κάθε στιγμή. Νιώθω χαρά που μπορώ πάλι να περπατώ, να βρίσκομαι στη σκηνή, να δημιουργώ… και ζω την κάθε μέρα σαν να ‘ναι η τελευταία. Κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το αύριο.
Τι ονειρεύεστε στο μέλλον για την καλλιτεχνική σας διαδρομή και πώς θα θέλατε να είναι το θέατρο τα επόμενα χρόνια;
Δεν ονειρεύομαι, για να είμαι ειλικρινής. Ό,τι έρθει, καλώς να έρθει. Κάθε ρόλος είναι για μένα μια πρόκληση. Και τώρα πια, με την εμπειρία που έχω αποκτήσει, έχω την αίσθηση πως θα φτάσω σε ένα καλό αποτέλεσμα.
Όσο για το θέατρο, θα ήθελα να στήνονται λιγότερες παραστάσεις, ιδιαίτερα τη χειμερινή περίοδο. Με όλον αυτό τον πλουραλισμό ο θεατής χάνει εμάς, κι εμείς τον θεατή. Πού να πρωτοπάει το θεατρόφιλο κοινό όταν γίνονται 1300 και 1500 παραστάσεις μέσα σε μια σεζόν ; Το αποτέλεσμα είναι να δουλεύουν καλά πέντ’ έξι θέατρα και τα υπόλοιπα να σέρνονται. Όμως κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να υλοποιήσει τα όνειρά του.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Προς το παρόν, όχι. Πολύ ομιχλώδης η περίοδος που ζούμε. Αν δεν γλυτώσουμε από τη μάστιγα του κορωνοϊού, θαρρώ είμαστε όλοι μετέωροι.
Το έργο «Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια» παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή &Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 18.00 στο θέατρο «Μικρό Broadway»
Διαβάστε επίσης: «Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια» με τη Γωγώ Ατζολετάκη στο θέατρο «Μικρό Broadway»
