Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Μάριο Χατζησάββας πρωταγωνιστεί στην παράσταση το «Κύκνειο Άσμα» του Άντον Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίκας Θωμαδάκη στον Πολυχώρο Τέχνης «Αλεξάνδρεια».
Το «Κύκνειο Άσμα» είναι ένα από τα πρώτα μονόπρακτα του Τσέχωφ. Γράφτηκε το 1886-87 και η παγκόσμια πρεμιέρα του έγινε στο θέατρο Κορς της Μόσχας στις 19 Φεβρουαρίου 1888.
Στην Ελλάδα θα πάρει σάρκα και οστά για πρώτη φορά μ’ έναν τρόπο ανατρεπτικό, διατηρώντας πάντα την κλασσικότητα του έργου από έναν ηθοποιό νέο που μπαίνει στην ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή ο οποίος διανύει την 6η δεκαετία της ζωής του.
Σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαρίκας Θωμαδάκη, ο Μάριο Χατζησάββας θα υποδυθεί τον Βασίλι Βασίλιεβιτς Σβετλοβίντωφ στον Πολυχώρο Τέχνης «Αλεξάνδρεια» από την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου και κάθε Πέμπτη.
Ο Μάριο Χατζησσάβας μίλησε στο zougla.gr και εξήγησε τις ιδιαιτερότητες του έργου και του ρόλου του καθώς και τους λόγους που το επέλεξε.
Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης αποκάλυψε τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Ακόμη αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος ηθοποιός στην Ελλάδα της κρίσης.
Zougla.gr: Τι σας γοήτευσε στον συγκεκριμένο ρόλο ώστε να τον επιλέξετε;
Μάριο Χατζησάββας:
Η επιλογή του ρόλου έγινε από κοινού με τη σκηνοθέτη μου, Μαρίκα Θωμαδάκη, την οποία είχα την τύχει να γνωρίσω μέσω ενός καλού μου φίλου. Μετά από μια συζήτηση, λοιπόν, σχετικά με το τι είχα ακριβώς στο μυαλό μου και αφού της εξήγησα την επιθυμία μου να ερμηνεύσω έναν ρόλο αρκετά μακριά από τα δεδομένα μου, μου έκανε την πρόταση για το Κύκνειο Άσμα.
Ο λόγος που από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός ήταν για να μπορώ να «ταξιδεύω» μέσα σε μια χρονομηχανή σε άλλες εποχές, μέσω διαφορετικών χαρακτήρων και έτσι να γίνομαι ένας άλλος άνθρωπος πράγμα το οποίο πιστεύω ότι αυτό το έργο μου δίνει την δυνατότητα να κάνω πράξη.
Πόσο δύσκολο ήταν για σας να προσεγγίσετε υποκριτικά έναν χαρακτήρα αρκετά μεγαλύτερο σε ηλικία;
Για να είμαι ειλικρινής η δυσκολία είναι αρκετά μεγάλη και ο λόγος δεν είναι, όπως οι περισσότεροι φαντάζονται, μόνο το χάσμα των χρόνων με τον χαρακτήρα αλλά και το τεράστιο εμπειρικό φορτίο που κουβαλάει ο ηθοποιός, Βασίλι Σβετλοβίντωφ μέσα από τους τόσο σπουδαίους ρόλους που έχει ερμηνεύσει.
Πρόκειται για έναν άντρα του 19ου αιώνα με εντελώς διαφορετική ζωή, σκέψη, εμπειρίες, εποχή από αυτήν που ζούμε και σίγουρα είναι μια πρόκληση για μένα που όμως με κάνει να θέλω να «σκάψω» όσο πιο βαθειά γίνεται μέσα μου για να μπορέσω να τον κάνω δικό μου.
Φυσικά στο εγχείρημά μου αυτό, σχετικά με την προσέγγιση της ηλικίας, βοηθά πολύ η μάσκα που έχει φτιαχτεί ειδικά γι’ αυτή την παράσταση από τους αδελφούς Αλαχούζους με τους οποίους και είχα μια υπέροχη συνεργασία και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι εξαιρετικό.
Τι σας συγκινεί στον ρόλο σας;
Ο χαρακτήρας από μόνος του είναι συγκινητικός και αυτό γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο που βρίσκεται ένα βήμα πριν το τέλος τόσο επαγγελματικά όσο και στην ίδια του την ζωή. Παρόλα αυτά, στο έργο, περνά πολλές διακυμάνσεις όπου παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό σε μια προσπάθεια να ξεγελάσει τον χρόνο. Στο τέλος όμως συνειδητοποιεί πως το τραγούδι του τελείωσε…
Ο ήρωας που υποδύεστε ο Βασίλι Σβετλοβίντωφ πληρώνει το τίμημα της τέχνης του…τη μοναξιά.
Σας φοβίζει αυτή η διαπίστωση;
Το αίσθημα της μοναξιάς είναι κάτι που με φοβίζει από μόνο του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έρχομαι ένα βήμα πιο κοντά με τη συνειδητοποίηση ότι ο δρόμος που έχω διαλέξει, η υποκριτική, πολύ πιθανόν να με φέρει αντιμέτωπο με τον φόβο μου όπως ακριβώς και τον ρόλο μου. Ωστόσο τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Στην συγκεκριμένη διασκευή της Μαρίκας Θωμαδάκη, στην προσπάθειά της να κάνει το έργο μονόπρακτο, αφαίρεσε την φυσική παρουσία του χαρακτήρα Νικήτα Ιβάνιτς. Έτσι ο πρωταγωνιστής μας για να το «ζήσει» φτάνει στο σημείο να τον δημιουργεί με το μυαλό του, αγγίζοντας την παράνοια. Το να υπάρξω κάποια στιγμή σε τόσο μεγάλη ανάγκη επαφής με κάποιον άνθρωπο ώστε να φτάσω σ’αυτό το σημείο, ίσως αυτό είναι και το πιο τρομακτικό στην πραγματικότητα.
Θεωρείτε ότι μπορεί το θέατρο να αλλάξει τον κόσμο;
Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο όμως σίγουρα μπορεί να τον επηρεάσει, να τον προβληματίσει, να τον κάνει σοφότερο.
Πιστεύω ότι δεν έχουμε δώσει τα απαιτούμενα περιθώρια στην τέχνη να εισχωρήσει στη ζωή μας για να καταφέρει να την αλλάξει.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να προσπαθεί να δημιουργήσει στην Ελλάδα της κρίσης;
Στην Ελλάδα της κρίσης κάθε τι έχει γίνει δύσκολο. Να μιλήσεις, να γελάσεις, να νιώσεις, να ζήσεις. Πόσο μάλλον να εκφραστείς και να δημιουργήσεις κάτι από την αρχή. Η τέχνη είναι έννοια που δεν φυλακίζεται, πώς να μπορέσει να μπει στα καλούπια που προσπαθούν να μας χωρέσουν;
Ναι, είναι πολύ δύσκολο να είσαι νέος και γεμάτος όνειρα αυτή την εποχή αλλά κανείς δεν μπορεί να σου πάρει αυτό που έχεις στην καρδιά σου. Όσο αγαπάς κάτι πολύ, πάντα θα γεννιέται με μορφές που εσύ του δίνεις και πραγματικός ηθοποιός παραμένεις σε οποιαδήποτε εποχή, σε οποιαδήποτε χώρα…
Το άγχος της επιβίωσης είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργία; Ή μήπως λειτουργεί σαν κίνητρο;
Εξαρτάται από πολλά. Στη περίπτωσή μου, έδρασε δημιουργικά. Το περασμένο καλοκαίρι ένιωσα «κολλημένος» σε μια κατάσταση αδράνειας επαγγελματικά, ως νέος που προσπαθεί να επιβιώσει αλλά και ως ηθοποιός. Ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω κάτι μόνος για να σπάσω αυτά τα δεσμά και τότε ήταν που συνάντησα τη Μαρίκα.
Στην πραγματικότητα με κούρασε να βλέπω γύρω μου αλλά και να βιώνω την ευτέλεια του επαγγέλματος του ηθοποιού μέσω εκατοντάδων ακροάσεων που πληρώνουν τους ηθοποιούς με ποσοστά και το τελικό τους κέρδος είναι πολύ χαμηλό, της «εθελοντικής εργασίας» – ακόμα και σε μεγάλες παραγωγές- αλλά ακόμα και της εσαεί αναμονής για την αμοιβή που δικαιούνται.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Από 24 Νοεμβρίου και μέχρι τον Φεβρουάριο, πλήν του ενδεχόμενου παράτασης, θα βρίσκομαι στον «Πολυχώρο Αλεξάνδρεια» με «Το Κύκνειο Άσμα» του Άντον Τσέχωφ σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαρίκας Θωμαδάκη. Από κει και πέρα είμαι σε συζητήσεις για κάποια πρότζεκτ αλλά τίποτα ακόμα δεν είναι ανακοινώσιμο.
Tι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Έχοντας κάνει κάποια βήματα ως ηθοποιός νιώθω ότι τώρα είναι η στιγμή που μπαίνω για τα καλά στον δρόμο της υποκριτικής οπότε το μόνο που σκέφτομαι είναι δουλειά, δουλειά… και δουλειά. (γέλια).
Εντάξει, προφανώς κάνω όνειρα. Η μεγάλη μου αγάπη είναι ο κινηματογράφος και θα ήθελα στο μέλλον να μπορέσω να (ξανά)φύγω στο εξωτερικό, Λονδίνο ή Αμερική, ώστε αυτή τη φορά να κυνηγήσω το όνειρό μου.
Λίγα λόγια για το έργο:
Νύχτα, σ’ ένα άδειο θέατρο ο ηλικιωμένος ηθοποιός Βασίλι Βασίλιεβιτς Σβετλοβίντωφ μετά την τελευταία παράσταση της ζωής του, ξυπνά, ξεχασμένος στο καμαρίνι του. Ζαλισμένος από το ποτό, το μυαλό του παίζει περίεργα παιχνίδια σε μια προσπάθεια να κρατηθεί στα πόδια του, συνειδητοποιώντας τη ζωή που πέρασε μέσα από τα χέρια του αλλά δεν έζησε στην πραγματικότητα, τους κορυφαίους ρόλους της καριέρας του και τις θυσίες της προσωπικής του ζωής στον βωμό της λατρείας του για το θέατρο. Αναπολεί στιγμές του παρελθόντος και “περπατά” σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ αξιοπρέπειας και αποδοκιμασίας, ενθουσιασμού και θλίψης, φαντασίας και πραγματικότητας μέχρι που στο τέλος ο χρόνος τον νικά.
Μόνοι συνοδοιπόροι στα ταξίδια του μυαλού του… Μπορίς Γκοντουνώφ, Βασιλιάς Λήρ, Άμλετ, Οθέλλος.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Λυκούργος Καλλέργης
Διασκευή: Μαρίκα Θωμαδάκη
Σκηνοθεσία: Μαρίκα Θωμαδάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μαυρογένη
Σκηνικά: Μάριο Χαρζησάββας
Φωτισμοί – Ηχοληψία: Βασίλης Ζαχαρίου
Μουσική: Sergey Cheremisinov , Zinaida Trokai
Special effects: Γιώργος και Ρούλης Αλαχούζος
Κοστούμια: Στέλλα Αντωνοπούλου
Φωτογραφία- Βίντεο: Στέλιος Πεχλιβάνης
Οργάνωση Παραγωγής: Μαρία Μαυρογένη
Ερμηνεύει ο Μάριο Χατζησάββας
Πολυχώρος Τέχνης «Αλεξάνδρεια», (Σπάρτης 14, πλ. Αμερικής, Αθήνα)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Πέμπτη από 24 Νοεμβρίου
21.00
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Φοιτητές, άνεργοι, ΑΜΕΑ: 8 ευρώ
Προπώληση Εισιτηρίων
Ταμείο πολυχώρου “Αλεξάνδρεια» (τηλ. 210 8673655)
Κρατήσεις Εισιτηρίων
www.mariohadjisavvas.com/events
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6971905559
Δείτε το τρέιλερ:
