Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Θα ήθελα να συνεχίσω να μαθαίνω. Να μη χάσω την όποια αθωότητα και τόλμη μου έχει απομείνει μεγαλώνοντας. Έχω πολλά όνειρα εγώ είμαι από εκείνους τους ηθοποιούς που ονειρεύονται ρόλους. Εγώ ονειρεύομαι πολλούς. Ονειρεύομαι να συνεργαστώ με καλλιτέχνες που εκτιμώ – πολλά πάρα πολλά όνειρα…» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr o Γιώργος Ηλιόπουλος ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης: ηθοποιός και συγγραφέας, ο οποίος πρωταγωνιστεί για δεύτερη χρονιά με επιτυχία στην κωμωδία «Πώς να καταστρέψετε τη ζωή σας» σε σκηνοθεσία Βασιλικής Ανδρίτσου στη θεατρική σκηνή Ζωή Λάσκαρη.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός εξήγησε τους λόγους επιτυχίας της παράστασης και αποκάλυψε τι σκέφτονται οι άντρες και γιατί είναι τόσο δύσκολες οι σχέσεις σήμερα!
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει το «Πώς να καταστρέψετε τη ζωή σας»;
Ειλικρινά μακάρι να ήξερα! Δεν ξέρω αν υπάρχει συνταγή για την επιτυχία – αν την ξέραμε όλοι επιτυχίες θα κάναμε! Υπάρχει σίγουρα μια φόρμουλα που λέει: 5 αποτυχίες 1 επιτυχία!
Το βέβαιο είναι πως πιο πολλά μαθαίνεις από τις αποτυχίες – και αν δεν παίρνεις το μήνυμα, έρχονται και ξαναέρχονται μέχρι να ανοίξεις επιτέλους τα μάτια σου.
Αν μπορώ να εντοπίσω τι είναι αυτό που έκανε τον κόσμο να αγαπήσει τόσο πολύ αυτήν την παράσταση (υπάρχουν θεατές που την έχουν δει 8 φόρες στα 2 χρόνια που παίζεται και δεν είναι συγγενείς μου) αυτό θα ήταν η απλότητα της κατασκευής του και η κοινοτoπία του ήρωα. Όλοι έχουμε λίγο ή πολύ Γιώργο μέσα μας, ξέρουμε κάποιον σαν τον Γιώργο σίγουρα, έχουμε κάποιον τέτοιο στην παρέα, στη δουλειά – στον κύκλο μας γενικότερα. Αυτή η οικειότητα που γεννά μας κάνει με κάποιο τρόπο να ρίχνουμε τις άμυνες μας και να τον αφήνουμε να ενεργοποιήσει τον συναισθηματικό μας κόσμο. Μας κάνει να γελάμε, μας εκνευρίζει, μας θυμώνει, θέλουμε να κλάψουμε μαζί και την ίδια στιγμή θέλουμε να τον χαστουκίσουμε, Εκεί κρύβεται η γοητεία του. Παίζει με την ανάγκη μας να αυτοσαρκαστούμε.
Ένα άλλο στοιχείο που αρέσει και από ότι μπορώ να καταλάβω πλέον είναι πως ο κόσμος εκτιμά την τίμια προσπάθεια που κάναμε με τη Βασιλική, που σκηνοθέτησε την παράσταση, στο να φτάσουμε τον ήρωα στα όρια του σε υποκριτικό επίπεδο. Είναι πρωταθλητισμός – ούτε καν αθλητισμός. Απαιτεί τεράστια αποθέματα ενέργειας και τόλμης. Δεν μπορείς να κανείς πίσω, δεν μπορείς να ξεκουραστείς και το κυριότερο δεν μπορείς ούτε για μια στιγμή κρυφτείς. Συνειδητά ή ασυνείδητα όλα αυτά ή ακόμα και άλλα που δεν τα έχω εντοπίσει τα διακρίνει ο κόσμος και για αυτό άλλωστε έχει αγκαλιάσει με τέτοια αγάπη την παράσταση. Μια παράσταση που σε καμία περίπτωση δεν είναι υπερπαραγωγή, δεν έχει τεράστιο θίασο και μπαλέτα, ούτε ορχήστρα και τραγούδια. Έχει τόλμη, πλάκα και όση αλήθεια μπορώ να καταθέσω στη δεδομένη στιγμή.
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το συγκεκριμένο έργο;
Η ζωή και όχι οι επιλογές μου μέχρι τώρα – μου έχουν αποδείξει πως δεν είμαι και ο πιο ευφυής άνθρωπος που υπάρχει – γενικότερα αν με ρωτήσεις και σου πω αριστερά πήγαινε δεξιά! Αυτό όμως που με κάποιο τρόπο – άσχετο με εμένα, εννοώ εγώ δεν μπορώ να το επηρεάσω {ΕΥΤΥΧΩΣ} είναι η αίσθηση μου να θέτω ερωτήματα σε εμένα. Επειδή είμαι ψυχαναγκαστικός πρέπει να τα απαντήσω. Επειδή είμαι τίμιος με την τέχνη μου και γενναίος στην προσπάθεια να βρω απαντήσεις τολμώ να βαδίσω σε μονοπάτια που στην καθημερινότητα μου όχι απλα δε θα τολμούσα – ούτε καν θα μπορούσα να διανοηθώ πως θα τα βαδίσω. Αυτός είναι ο τρόπος που γράφω, αυτός είναι ο τρόπος που παίζω. Εδώ λοιπόν ρώτησα τον εαυτό μου γιατί οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν συνέχεια τα ίδια λάθη; Γιατί ακόμα και οι πιο έξυπνοι κάνουν τις πιο τετριμμένες μαλακίες; Πώς γίνεται σήμερα, με όλη αυτήν την πληροφόρηση, με όλη αυτήν τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, με όλη αυτήν την Ψυχανάλυση να κάνουμε τόσο λάθος επιλογές. Πώς γίνεται να μη έχουμε καταλάβει πως οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας δεν είναι δεδομένοι – πρέπει να τους προσέχουμε και να δίνουμε μάχες για να τους έχουμε; Αυτός ο απλός προβληματισμός ήταν η αίτια να γραφτεί αυτό το έργο.
Τι συμβαίνει στη ζωή του ήρωα που υποδύεστε;
Γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του και παρόλο που σχεδόν από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνει πως αυτή είναι πραγματικός έρωτας, τελευταία στιγμή τρομάζει και το βάζει στα πόδια. Η Δέσμευση και το : για μια ζωή – τον τρέπουν σε άτακτη φυγή. Όταν καταλαβαίνει το λάθος που έκανε καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό του και να διορθώσει τον χαμό που προκάλεσε. Ή ό,τι τέλος πάντων μπορεί να διορθωθεί.
Τελικά πώς σκέφτονται οι άντρες; Γιατί είναι τόσο δύσκολες οι σχέσεις σήμερα;
Δεν ξέρω αν οι άντρες σκέφτονται τόσο διαφορετικά από τις γυναίκες. Ειδικά στα ουσιαστικά θέματα δεν νομίζω πως υπάρχει διαφορετικός τρόπος σκέψης. Υπάρχει σίγουρα διαφορετική αίσθηση και αντιμετώπιση. Αν απομακρύνουμε από τον δεδομένο τρόπο σκέψης, από το στερεοτυπικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης και κοινωνικοποίησης και από τα στεγανά του δίπολου: άνδρας – γυναίκα, θα δούμε υπάρχουν οι ίδιες φοβίες, οι ίδιες ανασφάλειες και κυρίως οι ίδιες ανάγκες. Η ιεράρχηση αλλάζει – άλλα πάνω κάτω είναι ίδιες. Το πιο κοινό όμως είναι η ανάγκη για αγάπη, για αποδοχή και η αίσθηση πως ανήκω Κάπου.
Οι σχέσεις σήμερα είναι δύσκολες γιατί έχουν διαταραχτεί πολλοί άξονες. Ας πούμε της ηλικίας. Παιδιά νομίζουν πως είναι μεγάλοι και φέρονται στο σώμα και την ψυχή τους σαν να είναι ενήλικες που έχουν σιχαθεί και μπουχτίσει πια από την εμπειρία της ζωής στερώντας τον εαυτό τους από κάθε ανακάλυψη και από το θαύμα της έκπληξης καταδικάζοντας την ύπαρξη τους σε μια συνεχόμενη πλήξη. Από την άλλη έχεις ενήλικες, για να μη πω μεσήλικες που για κάποιο λόγο ανακαλύπτουν την εφηβεία τους. Εκεί ξεκινά και το δράμα και η κωμωδία…
Από την άλλη σήμερα όλοι ξαφνικά ανακαλύπτουν τον εαυτό τους – αλλά στην ουσία ανακαλύπτουν την παρτάρα τους. Αντί για το Εγώ το Υπερεγώ. Ενώ οι σχέσεις απαιτούν την ανάπτυξη του Εμείς.
Μη φανεί πως πουλαω σοφία και εξυπνάδα, πως ξαφνικά είμαι ο γκουρού των σχέσεων! Όλα τα παραπάνω πρώτος εγώ τα έχω κάνει!!!
Γιατί τελικά επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη;
Γιατί δεν θέλουμε να αλλάξουμε. Ένας εαυτός που τον ξέρω – ας είναι κακός – μου είναι γνώριμος. Μπορώ να τον κουμαντάρω. Ένας νέος, βελτιωμένος εαυτός απαλλαγμένος από τα λάθη του παρελθόντος και έχοντας πάρει από τα πάθη του τα μαθήματα που του αναλογούν είναι ένας νέος άλλα τελείως άγνωστος εαυτός. Τι πιο τρομακτικό από το άγνωστο; Τι πιο σπαστικό από αυτό που σε βγάζει από τη βολή σου;
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη Βασιλική Ανδρίτσου;
Η Βασιλική δεν είναι άπλα συνεργάτης μου είναι μέλος της οικογένειας μου. Έχουμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν. Είναι ένα άτομο που αγαπώ και εκτιμώ πολύ όχι μόνο για τις ικανότητες και τα ταλέντα της άλλα πάνω από όλα για την καθαρότητα της σκέψης της και την έκφραση της χωρίς υπεκφυγές.
Χωρίς αυτήν εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω αυτή την παράσταση, Είμαι ένας ηθοποιός που έχει μάθει να υπάρχει σε συλλογικές δουλειές και αυτό το Μόνος στη σκηνή ήταν τρομακτικό. Παρόλο που εγώ έχω γράψει το έργο δεν είχα αίσθηση του κινδύνου που έκρυβε. Αυτό το έργο και συγγραφικά και υποκριτικά είναι πολύ πιο έξυπνο από εμένα. Όταν κατάλαβα τι με περιμένει έκανα πίσω. Ευτυχώς υπήρχε η Βασιλική και με την πίστη της σε εμένα με έκανε να αντλήσω θάρρος.
Πόσο ψυχοφθόρο ή απελευθερωτικό είναι για εσάς να βρίσκετε σχεδόν δύο ώρες μόνος στη σκηνή;
Όπως σας είπα εγώ είμαι ένας ηθοποιός που έχει μάθει να υπάρχει σκηνικά μέσα στο σύνολο. Αυτή η παράσταση απαιτούσε από εμένα να ωριμάζω. Να πάψω να είμαι παιδί, να πάψω να κρύβομαι πίσω από άλλους – αλλά το κυριότερο να βρω τη δύναμη, να αντλήσω και την τελευταία σπιθαμή θάρρους που υπήρχε μέσα μου και να εκτεθώ από την κορφή ως τα νύχια με τον πιο αστείο και τον πιο σκληρό συνάμα τρόπο. Η παράσταση είναι απίστευτα αστεία ο ήρωας όμως φτάνει κάπου. Ευτυχώς για αυτόν παίρνει ένα μάθημα από ό,τι του έχει συμβεί. Πρέπει λοιπόν και ο ηθοποιός να προετοιμαστεί, να δημιουργήσει αυτόν τον χώρο για να μπορέσει να υποδεχτεί αυτή τη γνώση – και αυτό πρέπει να το κάνει σε κάθε παράσταση.
Είναι εξαντλητικό άλλα συνάμα τόσο αναζωογονητικό! Ακούγομαι διπολικός με όλα αυτά αλλά ειλικρινά είναι από τις πιο σκληρές άλλα από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου στο θέατρο. Είναι ένα ρόλερ κόστερ συναισθημάτων με καταιγιστικό ρυθμό που επειδή όλοι λίγο πολύ το ξέρουν – τους είναι γνωστά όλα αυτά που λες, δε σε παίρνει να κλέψεις πουθενά. Δεν μπορείς ούτε να πάρεις ανάσα ούτε να κρυφτείς άλλα ούτε και να δειλιάσεις πουθενά. Νομίζω πως μετά από αρκετά χρόνια στο θέατρο εφέτος αρχίζω κάπως να καταλαβαίνω κάποια πράγματα αυτής της Τέχνης .
Έχετε πλούσια παρουσία στον χώρο. Είστε ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας. Τι σας συγκινεί περισσότερο και τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Είμαι πρώτα από όλα ηθοποιός. Είμαι ένας ηθοποιός που γράφει για να αφηγηθούν ιστορίες οι ηθοποιοί και στήνει ιστορίες στη σκηνή για να παίξουν οι ηθοποιοί. Αυτή μου η ιδιότητα είναι η αφετηρία όποιας δραστηριότητας. Με συγκινούν όλα αρκεί να επιτυγχάνουν τον στόχο: να δημιουργήσουν παραστάσεις που θα προκαλέσουν συναισθήματα. Που θα γεννήσουν στο κοινό αναμνήσεις, το θέατρο είναι μια ομαδική εμπειρία.
Θα ήθελα να συνεχίσω να μαθαίνω. Να μη χάσω την όποια αθωότητα και τόλμη μου έχει απομείνει μεγαλώνοντας. Έχω πολλά όνειρα εγώ είμαι από εκείνους τους ηθοποιούς που ονειρεύονται ρόλους. Εγώ ονειρεύομαι πολλούς. Ονειρεύομαι να συνεργαστώ με καλλιτέχνες που εκτιμώ – πολλά πάρα πολλά όνειρα…
Τι θα λέγατε ότι σας χαρακτηρίζει;
Δεν ξέρω και πραγματικά δεν θέλω να εντοπίσω γιατί φοβάμαι πως θα θελήσω να το επαναλάβω και ακόμα χειρότερα να το εκμεταλλευτώ. Ξέρω πως αγαπώ την Τέχνη μου. Παλεύω σκληρά να την κατακτήσω, να την κατανοήσω και παλεύω ακόμα πιο σκληρά να παραμείνω σε αυτή. Άλλα δεν ξέρω να σου πω – αυτή είναι δουλειά των θεατών όχι δική μου…Μια σκηνοθέτιδα κάποτε μου είχε πει πως έχω Peter Pan Syndrome. Πως, με λίγα λόγια είμαι ένα παιδί που αρνείται να μεγαλώσει. Μου είχε φάνει πολύ παράξενο γιατί είχε ασχοληθεί με τα πιο βίαια έργα μου …
Όταν δεν ασχολείστε με το θέατρο ή τη συγγραφή τι άλλο κάνετε; Ποια είναι τα ενδιαφέροντα σας;
Χιλιάδες άλλα πράγματα που δεν αποφέρουν οικονομικά!!!
Τι σας δίνει χαρά στην καθημερινότητα σας;
Μικρά πράγματα – είμαι χαρούμενος τρελός. Δεν θέλω πολλά για να είμαι καλά.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε αυτήν την περίοδο;
Την περιοδεία της παράστασης και την ολοκλήρωση του νέου μου έργου.
