Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Είναι παραπάνω από ένα τα στοιχεία που η παράσταση θέλει να αναδείξει…η αγριότητα της σχέσης των δύο φύλων, ο φόβος του θανάτου που μας καθορίζει, η γελοιότητα της ύπαρξης καθώς και η ματαιότητα της, η σεξουαλική δύναμη της γυναίκας καθώς και άλλα. Ένα πυκνό, φαινομενικά παράλογο κείμενο που η παράσταση μας στοχεύει να αποδώσει πιστά και να οδηγήσει τους θεατές να αναγνωρίσουν στοιχεία τους και συμπεριφορές, σκέψεις και εικόνες» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr o Δημοσθένης Φίλιππας με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» του Χ. Πίντερ στο Θέατρο ΜΠΙΠ.
O Δημοσθένης Φίλιππας είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης με αξιόλογη διαδρομή στο θέατρο την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Εφέτος πρωταγωνιστεί για δεύτερη χρονιά στην επιτυχημένη παράσταση «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» του Χάρολντ Πίντερ στο θέατρο ΜΠΙΠ., ενώ σκηνοθετεί «Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον» του Σταμάτη Πολενάκη που ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο 104.
Ο αξιόλογος καλλιτέχνης αποκαλύπτει στο zougla.gr τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Ένας ανεπαίσθητος πόνος»
Η Φλώρα και ο ¨Εντουαρντ, ένα μεσήλικο μεγαλοαστικό ζευγάρι, παίρνουν το πρωινό τους στον ολάνθιστο κήπο τους με την πισίνα μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα…για την ακρίβεια τη μέρα του θερινού ηλιοστασίου, τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Όλα κυλούν ομαλά κατά κάποιον τρόπο…μέχρις ότου ένας σπιρτοπώλης επανεμφανίζεται στην άκρη του κήπου…και τότε όλα αλλάζουν. Αναθεωρούν τη σχέση τους, τα θέλω, τους στόχους τους, τη μέχρι τώρα ζωή τους…αναπολούν τα νιάτα τους καθώς βλέπουν τον θάνατο να πλησιάζει…
Μια βαθιά υπαρξιακή μαύρη κωμωδία για τις σχέσεις των δύο φύλων δοσμένη από έναν ιδιαιτέρως διεισδυτικό και ταλαντούχο συγγραφέα.
Μιλήστε μας για τoν ήρωα που υποδύεστε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.
Ο Έντουαρντ είναι ένας ευκατάστατος συγγραφέας επιστημονικών δοκιμίων…υπερόπτης, μονόχνοτος, καταπιεστικός…θεωρεί τον εαυτό του πολύ σημαντικό χωρίς κανένα λόγο..απόμακρος και καταθλιπτικός, απόλυτος και εγωιστής…όταν η προσωποποίηση των φόβων του δηλαδή ο σπιρτοπώλης εμφανίζεται ξανά όλα αλλάζουν…είναι όμως αργά πλέον!
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί στον ρόλο σας;
Είναι ένας ιδιαίτερα δύσκολος χαρακτήρας κατά τη γνώμη μου, με πολλές αποχρώσεις, πολύπλοκη σκέψη, μεγάλες συναισθηματικές αλλαγές, εξάρσεις και σιωπές.Τον συμπαθώ πολύ και νομίζω πως τον καταλαβαίνω. Η πορεία του προς τη συνειδητοποίηση, η παραδοχή των λαθών του και η πάλη του με το τέλος και τον εαυτό του με συγκινούν πολύ.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Είναι παραπάνω από ένα τα στοιχεία που η παράσταση θέλει να αναδείξει…η αγριότητα της σχέσης των δύο φύλων, ο φόβος του θανάτου που μας καθορίζει, η γελοιότητα της ύπαρξης καθώς και η ματαιότητα της, η σεξουαλική δύναμη της γυναίκας καθώς και άλλα. Ένα πυκνό, φαινομενικά παράλογο κείμενο που η παράσταση μας στοχεύει να αποδώσει πιστά και να οδηγήσει τους θεατές να αναγνωρίσουν στοιχεία τους και συμπεριφορές, σκέψεις και εικόνες.
Το αγγλικό θεατρικό στυλ του Πίντερ είναι κατά τη γνώμη σας ευανάγνωστο από το ελληνικό θεατρικό κοινό;
Σίγουρα ναι! Από οποιοδήποτε κοινό αγαπά το θέατρο. Ο Χάρολντ Πίντερ αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης δραματουργίας.Ένας πραγματικά μεγάλος συγγραφέας!
Αν μπορούσατε να απομονώσετε μια φράση του έργου ποια θα επιλέγατε;
Η γυναίκα πετυχαίνει συχνά, να ξέρεις, εκεί που ο άνδρας σταθερά αποτυγχάνει! Λέει η Φλώρα στον ταλαιπωρημένο Έντουαρντ…τα πράγματα σπάνια είναι όπως ακριβώς φαίνονται!
Είστε ηθοποιός και σκηνοθέτης. Με ποια ιδιότητα νιώθετε περισσότερο ολοκληρωμένος;
Η σκηνοθεσία είναι φυσική εξέλιξη της υποκριτικής.Ο ηθοποιός ενσαρκώνει και ο σκηνοθέτης ερμηνεύει. Από τη φύση της η σκηνοθεσία είναι μια πιο ολοκληρωμένη καλλιτεχνική δράση.
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο το «Τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον», το οποίο και σκηνοθετήσατε. Ποια η αίσθηση σας από αυτήν τη δουλειά;
Το τελευταίο όνειρο της ΄Εμιλυ Ντίκινσον του Σταμάτη Πολενάκη είναι ένα ταξίδι στο ποιητικό σύμπαν της πολύ σημαντικής Αμερικανίδας ποιήτριας που έζησε τον 19ο αιώνα στο Άμερστ,μια πόλη της Μασαχουσέτης. Μια συνάντηση με μια καλλιτεχνική ιδιοφυΐα.με μια δαιδαλώδη προσωπικότητα,με έναν απόλυτα συνειδητοποιημένο άνθρωπο…που εκτός των άλλων έχει και μια ιδιαίτερη και άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία ζωής. Έρχεται απρόσμενα κοντά μας από τον κόσμο των νεκρών για λίγο…για να μας φέρει γνώση, δύναμη και ομορφιά! Η γνωριμία μου με την ¨Εμιλυ Ντίκινσον είναι ένα ανεκτίμητο δώρο.
Τι σας βοηθάει στη ζωή να ισορροπείτε και να ξεπερνάτε τις δυσκολίες;
Η οικογένεια, οι φίλοι, ο έρωτας, η θάλασσα και το ψάρεμα.
Tι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Συνεργασίες με ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω καθώς και πονήματα που να με εκφράζουν απόλυτα και να επηρεάζουν βαθιά τον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο των θεατών.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Στις 3/11 ξεκινάμε στην παιδική σκηνή του θεάτρου τέχνης (Φρυνίχου 14 Πλάκα) με την παράσταση «Χωρίς Οικογένεια» του Εκτόρ Μαλό σε διασκευή Άνδρης Θεοδότου από το ομώνυνο μυθιστόρημα και σκηνοθεσία του Δημήτρη Δεγαΐτη.
Διαβάστε επίσης: «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο ΜΠΙΠ
