Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Το θέατρο «Versus» έγινε για να καλύψει κάποιο κενό στο κυπριακό θεατρικό σκηνικό. Είχαμε την ανάγκη να ανεβάσουμε έργα που δεν είχαν παιχτεί, να συστήσουμε στο κοινό μας μια άλλη αισθητική που δεν υπήρχε. Πιστεύω πως τα καταφέραμε. Κάναμε πρωτοποριακά πράγματα και μαζί με αυτά προσπαθήσαμε να σπρώξουμε και την κυπριακή γραφή. Θέλαμε να δώσουμε φωνή στους νέους ανθρώπους, βήμα σε καινούργιους σκηνοθέτες ηθοποιούς» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr, ο Κύπριος σκηνοθέτης και ιδρυτής του θεάτρου «Versus», Μαρίνος Ανωγυργιάτης, με αφορμή την παράσταση του «Sniff».
Ο Μαρίνος Ανωγυργιάτης είναι ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης και από το 2007 παρουσίασε πολλές και επιτυχημένες παραστάσεις στο Θέατρο «Versus» αφήνοντας έντονα το στίγμα του στον καλλιτεχνικό κυπριακό χώρο.
Ο Μαρίνος αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και αμέσως μετά σπούδασε σκηνοθεσία στη Γαλλία. «Νομίζω πως έπαψα εδώ και πολλά χρόνια να είμαι ηθοποιός. Αγαπώ τη σκηνοθεσία αν και φυσικά η υποκριτική με βοηθάει πολύ και στο σκηνοθετικό μέρος. Ξέρω τι να ζητήσω από τον ηθοποιό μου γιατί κάποτε ήμουνα και εγώ στη θέση του» εξομολογείται στο zougla.gr ο αξιόλογος καλλιτέχνης.
Ο Μαρίνος Ανωγυργιάτης μιλά για την παράσταση Sniff, καθώς και για την ανταπόκριση του κόσμου. Ακόμη, αποκαλύπτει τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή καθώς και τι του αρέσει να κάνει όταν δεν εργάζεται.
Τέλος, αναφέρεται στην περίοδο της πανδημίας και τα άμεσα επαγγελματικά του σχέδια.
Το έργο «Sniff» του Μιχάλη Παπαδόπουλου ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του στη Λεμεσό και από τον Ιανουάριο θα παρουσιαστεί στη Λευκωσία.
Πώς επιλέξατε να σκηνοθετήσετε το έργο «Sniff» του Μιχάλη Παπαδόπουλου;
Τον Μιχάλη τον γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια. Το Sniff δεν είναι η πρώτη μας συνεργασία, έχουμε δουλέψει πολλές φορές μαζί. Το έργο αυτό μου το έφερε και μου είπε να το κοιτάξω να δω αν μου κάνει. Το διάβασα και ένιωσα ότι μου μίλησε, μου θύμισε δικά μου βιώματα, μια εποχή που αγαπούσα και που νοσταλγώ, μα πιο πολύ μου ικανοποίησε αυτή την ανάγκη να ταξιδέψω στο παρελθόν, σε μια άλλη Αθήνα την Αθήνα του 80, του 90. Είναι ένα έργο που με έκανε να θυμηθώ τα μεγάλα όχι μου, τα μεγάλα ναι μου. Να τα ζυγίσω και να ανακεφαλαιώσω αν θέλετε μέχρι και το δικό μου σήμερα.
Τι σας συγκίνησε στο συγκεκριμένο έργο;
Τo Sniff είναι ένα ανθρώπινο έργο, ακροβατεί ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα. Γέλασα με το χιούμορ του και πραγματικά έπεσα στα πατώματα με τις δραματικές στιγμές του. Περιγράφει όλα αυτά τα διαχρονικά διλήμματα που είχαμε σαν νέοι και θυμίζει καταστάσεις που είχαμε ξεχάσει. Ένα από τα θέματα που πραγματεύεται είναι και το θέμα του AIDS, του AIDS όπως αντιμετωπίστηκε από όλους εμάς τότε, τον ρατσισμό τον φόβο που προκάλεσε αυτή η καινούργια «βρόμικη» αρρώστια. Μα πάνω από όλα το θεατρικό αυτό είναι ένα ζωντανό έργο, και εμένα προσωπικά η ζωή η ίδια με συγκινεί.
Πώς είδατε την ανταπόκριση του κόσμου;
Ακούμε πολύ καλά σχόλια. Αγαπάνε το έργο, αγκαλιάζουν με ενθουσιασμό τους ηθοποιούς. Τους αγγίζει, πολλές φορές ακούνε τον εαυτό τους μέσα από τα λόγια των ηθοποιών. Τους είναι πολύ οικείο και χαίρονται που τους θυμίσαμε αυτό το γλυκόπικρο τους παρελθόν.
Αποφοιτήσατε από τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και μετά κάνατε σπουδές σκηνοθεσίας στη Γαλλία. Μιλήστε μας για αυτήν τη διαδρομή.
Ήταν μια πολύ όμορφη διαδρομή. Η Θεσσαλονίκη μου έδωσε τη βάση και η Γαλλία με μεγάλωσε. Είχα την ευκαιρία να χτίσω πάνω σε αυτά που πήρα από την Ελλάδα και να πάρω σημαντικές αποφάσεις για το τι θα έκανα με το θέατρο. Ήταν σημαντικό να βρεθώ και με ανθρώπους άλλους που είχαν μια άλλη αισθητική, με ανθρώπους που είχαν να προτείνουν άλλες λύσεις, να με μάθουν να κοιτάω διαφορετικά τα πράγματα
Θα θέλατε να δραστηριοποιηθείτε επαγγελματικά στην Ελλάδα, είτε με την ιδιότητα του σκηνοθέτη, είτε του ηθοποιού;
Ναι γιατί όχι. Θα μου άρεσε να δουλέψω και με καινούργιο υλικό. Θα ήθελα να ¨γνωριστούμε με το άλλο κοινό. Γιατί είναι το κοινό που σε μαθαίνει και στην τελική σου δείχνει και την κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσεις για να καταλάβουν αυτά που θέλεις να τους πεις.
Μιλήστε μας για το θέατρο Versus καθώς και τι σημαίνει για σας η δημιουργία αυτού του χώρου;
Το θέατρο αυτό έγινε για να καλύψει κάποιο κενό στο κυπριακό θεατρικό σκηνικό. Είχαμε την ανάγκη να ανεβάσουμε έργα που δεν είχαν παιχτεί, να συστήσουμε στο κοινό μας μια άλλη αισθητική που δεν υπήρχε. Πιστεύω πως τα καταφέραμε. Κάναμε πρωτοποριακά πράγματα και μαζί με αυτά προσπαθήσαμε να σπρώξουμε και την κυπριακή γραφή. Θέλαμε να δώσουμε φωνή στους νέους ανθρώπους, βήμα σε καινούργιους σκηνοθέτες ηθοποιούς.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ για τον εαυτό μου, δεν κάνω πολύ διαφορετικά πράγματα από ότι οι περισσότεροι άνθρωποι. Βγαίνω, γυμνάζομαι, μου αρέσει να περνάω καλά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που καλείται να αντιμετωπίσει ένας καλλιτέχνης στην Κύπρο του 2021;
Η Κύπρος είναι ένα μικρό μέρος, παρόλα αυτά γίνονται πολλά πράγματα. Έχουμε πολλά θέατρα, πολλούς καλλιτέχνες που θέλουν και προσπαθούν να δείξουν τη δουλειά τους. Η δυσκολία είναι στο να πείσεις το κοινό να σε ακολουθήσει. Το κοινό είναι δύσκολο, η οικονομική κατάσταση του γίνεται χειρότερη και δεν είναι και πολλοί που αγαπάνε πραγματικά το θέατρο.
Στην καθημερινότητα σας τι σας δίνει χαρά και από πού αντλείτε για να είστε καλά;
Τα ανιψάκια μου, το σκυλί μου, οι φίλοι μου. Είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος γιατί αξιώθηκα να έχω καλούς φίλους.
Αναφορικά με τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και το ελληνικό #MeToo ποια η γνώμη σας; Πιστεύετε θα μπουν όρια και για τις νέες γενιές θα είναι καλύτερες οι συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και σε όλους γενικά τους εργασιακούς χώρους;
Χάρηκα που επιτέλους οι άνθρωποι βγήκαν και μίλησαν. Ας ελπίζουμε πως αυτό θα συνεχίσει και πως δεν ήταν ένα πρόσκαιρο φαινόμενο που είχε πυροδοτηθεί μονάχα από τον εγκλεισμό. Αυτό που με δίδαξε αυτή η ιστορία, είναι πως κανένας δεν είναι παντοδύναμος. Πως η κορυφή στη βάση στηρίζεται.
Είστε ηθοποιός και σκηνοθέτης. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένος
Νομίζω πως έπαψα εδώ και πολλά χρόνια να είμαι ηθοποιός. Αγαπώ τη σκηνοθεσία αν και φυσικά η υποκριτική με βοηθάει πολύ και στο σκηνοθετικό μέρος. Ξέρω τι να ζητήσω από τον ηθοποιό μου γιατί κάποτε ήμουνα και εγώ στη θέση του.
Πώς αντιμετωπίσατε την περίοδο της πανδημίας και την υποχρεωτική αποχή από το θέατρο;
Ήταν μια πολύ περίεργη περίοδος, αλλά δεν άφησα όλο αυτό να με πάρει από κάτω. Είπα καιρός να ανακεφαλαιώσεις, να δεις το τι θα κάνεις όταν θα περάσει όλο αυτό το κακό, να μελετήσεις καινούργια έργα. Να αποφασίσεις ήρεμα που θέλεις να πας το θέατρο.
Τι άλλο περιλαμβάνουν τα άμεσα επαγγελματικά σχέδιά σας και τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας πορεία;
Έχω διάφορα στο μυαλό, προγραμματίζω διάφορες σκηνοθεσίες. Δεν τολμώ να ονειρευτώ καλλιτεχνική πορεία, πιστεύω πως αυτή την πορεία τη βγάζει από μόνο του το ίδιο το θέατρο. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να το υπηρετήσω πιστά, όπως ακριβώς έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα το τι εύχομαι, είναι να επιστρέψουμε επιτέλους στην κανονικότητα, οι θεατές να επιστρέψουν στο θέατρο, να πάψει να υπάρχει αυτός ο φόβος για την πανδημία. Να καταφέρουμε να βγούμε νικητές από αυτό το κακό.
