Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Νομίζω ότι το κοινό θέλει να βλέπει καινούργια πράγματα και καινούργια πρόσωπα. Το έργο είναι τρυφερό και συγκινητικό, με αρκετό χιούμορ. Οι νέοι ηθοποιοί που παίζουν μαζί μου είναι τόσο ταλαντούχοι, έχουν κέφι και ενέργεια. Και πιστεύω ότι αυτό το έργο μπορεί να ακουμπήσει την ψυχή κάθε θεατή» λέει η Λιούμπα Κριβοχίζα στο zougla.gr με αφορμή την επιτυχημένη παράστασή της «Λυσσασμένη Μπαλαρίνα», η οποία θα παρουσιαστεί για πέντε ακόμη Κυριακές στο Studio Μαυρομιχάλη και συμπληρώνει: «Θα ήθελα να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα, σε νέους καλλιτέχνες. Ας πούμε μια εκπομπή στην τηλεόραση που να προωθεί μόνο μικρά θέατρα και ομάδες. Αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μεγάλη προβολή και να πληρώσουν σημαντικά ποσά για διαφήμιση».
Η Λιούμπα Κριβοχίζα, η οποία πρωταγωνιστεί και υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη διασκευή της παράστασης, καταθέτει στο κοινό μια αξιόλογη παράσταση που δίκαια κέρδισε την αποδοχή του κοινού.
Η ταλαντούχα καλλιτέχνις αποκαλύπτει στο zougla.gr τα μελλοντικά της σχέδια, καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική της διαδρομή.
Με ποια κριτήρια επιλέξατε να ανεβάσετε και να σκηνοθετήσετε τη «Λυσσασμένη Μπαλαρίνα»;
Όταν ανακάλυψα το έργο, ήθελα πάρα πολύ να το ανεβάσω. Πρώτα απ’ όλα για να συστήσω στο ελληνικό κοινό ένα νέο έργο. Πρόκειται για μια ιστορία που μου άρεσε και με συγκίνησε από την αρχή και, όπως φάνηκε, αυτό συνέβη και με το κοινό. Επίσης, με γοήτευσε πολύ και ο συγκεκριμένος ρόλος.
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης και ποια στοιχεία της θεωρείτε ότι συνέβαλαν στη θετική αποδοχή της από το κοινό;
Νομίζω ότι το κοινό θέλει να βλέπει καινούργια πράγματα και καινούργια πρόσωπα. Το έργο είναι τρυφερό και συγκινητικό, με αρκετό χιούμορ. Οι νέοι ηθοποιοί που παίζουν μαζί μου είναι τόσο ταλαντούχοι, έχουν κέφι και ενέργεια. Και πιστεύω ότι αυτό το έργο μπορεί να ακουμπήσει την ψυχή κάθε θεατή. Μέχρι τώρα πάντως έχουμε ακούσει μόνο θετικά σχόλια.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και τη σκηνοθετική σας προσέγγιση…
Αυτό το έργο στην αρχική του μορφή ήταν ένας μονόλογος μιας γυναίκας που περιέγραφε κάποια γεγονότα από τη ζωή και την καριέρα της. Αποφάσισα να το διασκευάσω και να φέρω στη σκηνή ακόμη τρεις ηθοποιούς. Επιπλέον, μ’ ενδιέφερε να δώσω έμφαση σε κάποια σημεία του κειμένου. Τα σημεία με τα οποία ο θεατής θα μπορούσε να ταυτιστεί περισσότερο και να αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού του. Τέλος, μ’ ενδιέφερε πολύ και το ιστορικό κομμάτι. Το έργο θίγει και μια συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτική κατάσταση στη Ρωσία.
Τελικά, πόσο αντέχουμε να κυνηγήσουμε το «Μεγάλο Όνειρο»; Και πόσο αντέχουμε να δεχτούμε τη σκληρή αλήθεια ότι «Το Όνειρό Μας» μπορεί να μη γίνει ποτέ πραγματικότητα;
Το πόσο αντέχουμε να κυνηγήσουμε το «Μεγάλο Όνειρο» εξαρτάται από την προσωπικότητα και τα βιώματα του καθενός, από τον τρόπο με τον οποίο έχει μεγαλώσει και έχει μάθει να παλεύει σ’ αυτή τη ζωή. Από την άλλη, η σκληρή αλήθεια είναι κάτι διαφορετικό. Δύσκολα γίνεται αποδεκτή. Οι άνθρωποι από τη φύση μας έχουμε ανάγκη να είμαστε αρεστοί και ιδιαίτερα σε επαγγέλματα που έχουν να κάνουν τόσο πολύ με το κομμάτι της φιλοδοξίας και της προβολής. Νομίζω ότι, αν μια αλήθεια είναι σκληρή, δεν την αντέχει η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και ιδιαίτερα των καλλιτεχνών. Απλώς με τον καιρό ένας μηχανισμός άμυνας μας κάνει να μην τη σκεφτόμαστε.
Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να παίζετε και να σκηνοθετείτε παράλληλα;
Δύσκολο… Πολύ δύσκολο! Για να κάνεις κάτι τέτοιο πρέπει να έχεις έναν καλό βοηθό σκηνοθέτη και συνεργάτες που να εμπιστεύεσαι. Ευτυχώς ήμουν τυχερή. Παρ’ όλα αυτά δεν σας κρύβω ότι πιέστηκα με πολλά πράγματα. Νιώθω, όμως, ότι έμαθα ακόμη περισσότερα. Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το ξανακάνω στο μέλλον.
Αν υποθέσουμε ότι η ηθοποιία είναι ένα παιχνίδι προσαρμογής χαρακτήρων, είναι ο ηθοποιός που «φοράει» τον χαρακτήρα του στον ήρωα ή ο ήρωας στον ηθοποιό; Ποιος έρχεται περισσότερο στα μέτρα του άλλου;
Νομίζω ότι αυτό εξαρτάται από τον ρόλο. Εγώ με την ηρωίδα μου έχουμε πολλά κοινά σημεία. Μου έδωσε και της έδωσα. Και νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση είχαμε μια ισοπαλία. Πιστεύω όμως ότι το να «φορέσεις» τον δικό σου χαρακτήρα στον ήρωα είναι λάθος. Προτιμώ να έρθω στα μέτρα του ήρωα. Να χρησιμοποιήσω κάποια κομμάτια από τον χαρακτήρα μου ναι, αλλά μέχρι εκεί.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Μου αρέσει πάρα πολύ ο αθλητισμός. Στον ελεύθερο χρόνο μου τρέχω και κάνω χορό. Απολαμβάνω παρά πολύ το διάβασμα. Διαβάζω όσο πιο συχνά μπορώ. Προτιμώ ιστορικά μυθιστορήματα και βιβλία που έχουν κρυφό συμβολισμό και φιλοσοφικά νοήματα. Εκτός από αυτό, μου αρέσουν πάρα πολύ οι αντίκες και τα vintage πράγματα. Συλλέγω διάφορα και μελετάω την ιστορία τους.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Πώς θα θέλατε να είναι το θέατρο τα επόμενα χρόνια;
Θα ήθελα να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα, σε νέους καλλιτέχνες. Ας πούμε μια εκπομπή στην τηλεόραση που να προωθεί μόνο μικρά θέατρα και ομάδες. Αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μεγάλη προβολή και να πληρώσουν σημαντικά ποσά για διαφήμιση. Να πηγαίνουν κριτικοί θεάτρου και σε μικρά θέατρα, να πουν δυο λόγια, να δώσουν μια συμβουλή. Για ένα παιδί που μόλις ξεκινά αυτό είναι στήριξη μεγάλη. Αν μια παράσταση είναι καλή ή κακή θα το αποφασίσει το κοινό. Αλλά πώς μπορεί να αποφασίσει από τη στιγμή που για τις περισσότερες μικρές παραγωγές δεν θα μάθει ποτέ;
Ελπίζω, επίσης, το θέατρο να γίνει ένας χώρος ελπίδας και στήριξης και όχι βίας. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να συγκρατήσουμε τα πάθη μας. Να μη γινόμαστε ούτε «θύτες» ούτε «θύματα».
Τέλος, πιστεύω πως το θέατρο χρειάζεται περισσότερη στήριξη από το κράτος ή τουλάχιστον από την ευρύτερη κοινωνία. Αν μαραζώσει ο χώρος της τέχνης, μαραζώνει ο χαρακτήρας και τελικά και ο κοινωνικός ιστός.
Όσον αφορά εμένα, σκοπεύω να σκηνοθετήσω και άλλες παραστάσεις με θέματα που με απασχολούν και που πιστεύω πως θα ενδιαφέρουν το κοινό.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Εγώ δεν κυνηγάω πλέον το «Μεγάλο Όνειρο». Το κυνηγούσα πριν, αλλά όχι πια. Ονειρεύομαι απλώς να μπορώ να κάνω συνεχώς παραστάσεις και να μην απογοητεύομαι εύκολα. Μου αρέσει και να σκηνοθετώ και να παίζω. Τώρα, ποιο κομμάτι θα επικρατήσει πιο πολύ στο μέλλον… θα δούμε.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Ναι. Ξεκίνησα να μεταφράζω ένα ρωσικό έργο που μιλάει για τρεις τελείως διαφορετικούς ανθρώπους με τα «πιστεύω» και τα όριά τους. Και πως αντιμετωπίζουν την ψυχολογική, σωματική και σεξουαλική βία. Είναι πολύ ενδιαφέρον έργο που ρίχνει μια ματιά στα καινούργια δεδομένα και γεγονότα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
