Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Λήδα Μανιατάκου, μια πολυσχιδής καλλιτέχνις, συμμετέχει στην παράσταση «Γιούγκερμαν» και υποδύεται τρεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες, που στιγματίζουν άμεσα και έμμεσα την ξέφρενη πορεία του Γιούγκερμαν προς τον θάνατο.
Η πολυτάλαντη ηθοποιός, μουσικός, τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια μιλάει στο zougla.gr για τη συνεργασία της με τον Δ. Τάρλοου, την καλλιτεχνική της διαδρομή και αποκαλύπτει τα μελλοντικά της σχέδια.
Τι σας γοήτευσε στο έργο «Γιούγκερμαν» και σας ώθησε να συμμετάσχετε στη συγκεκριμένη παράσταση;
Εξερευνώντας ως παιδί την τεράστια βιβλιοθήκη των γονιών μου, το βλέμμα μου σταματούσε πάντα με δέος στο δίτομο έργο με τον επιβλητικό τίτλο «Γιούγκερμαν». Τόλμησα και τον πρωτοδιάβασα στην αρχή της εφηβείας μου, και κάπως έτσι ο Μ. Καραγάτσης εξελίχθηκε σε έναν από τους πλέον αγαπημένους μου συγγραφείς. Ανάμεσα σε όλα τα, κατά κοινή ομολογία, εμβληματικά του έργα, ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή την τριλογία του «Εγκλιματισμού κάτω από τον Φοίβο». Η μεγάλη μου όμως αδυναμία ήταν πάντα ο Γιούγκερμαν.
Ήταν λοιπόν απερίγραπτη η χαρά μου όταν ο Δημήτρης Τάρλοου, 5 χρόνια μετά το επιτυχημένο από κάθε άποψη ανέβασμα της Μεγάλης Χίμαιρας, μου πρότεινε να συμμετάσχω στη θεατρική εκδοχή του αγαπημένου μου μυθιστορήματος, πλάι σε εξαιρετικούς συναδέλφους και συνεργάτες.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Ο Γιούγκερμαν είναι ένα εξαιρετικά πυκνό και πολυνοηματικό έργο, που με κεντρικό άξονα την ταραχώδη ζωή του Βασίλη Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν πραγματεύεται κυρίως το ζήτημα του «Ξένου». Ο «αλήτης αριστοκράτης» Γιούγκερμαν, κάτω απ’ τον αδυσώπητο ελληνικό ήλιο, θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, με τον αληθινό έρωτα, με τον θάνατο.
Πείτε μας λίγα λόγια για την ηρωίδα που υποδύεστε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Υποδύομαι τρεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες, που στιγματίζουν άμεσα και έμμεσα την ξέφρενη πορεία του Γιούγκερμαν προς τον θάνατο. Αρχικά υποδύομαι μια γυναίκα που τραγουδά και που είναι η πρώτη γυναίκα που συναναστρέφεται ο Γιούγκερμαν μόλις πατάει το πόδι του στην Αθήνα. Ύστερα παίζω τη Νίτσα Παπαδέλλη, τη μεγάλη αδερφή της Βούλας, που μοιάζει περισσότερο με μια σαδιστική μητέρα. Τέλος, γίνομαι η Αντιόπη, η χυδαία υπηρέτρια του Γιούγκερμαν που όμως αποτελεί και την πιο σταθερή παρουσία στη ζωή του μέχρι τα στερνά του.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί στον ρόλο σας;
Υπάρχει θεωρητικά μια δυσκολία που συνίσταται στις γρήγορες μεταβάσεις μεταξύ των τριών αυτών απαιτητικών και διαφορετικών ρόλων -δεδομένου μάλιστα πως όταν δε βρίσκομαι επί σκηνής εκτελώ ζωντανά -μαζί με τη Λένα Χατζηγρηγορίου- τη μουσική της παράστασης (Κ. Πολέμη) παίζοντας πιάνο, μπουζούκι και ούτι, δημιουργώντας ηχητικά περιβάλλοντα σε real time και τραγουδώντας. Είναι όμως μια δυσκολία γλυκιά, γιατί οι αυξημένες απαιτήσεις της παράστασης και η δυνατότητά μου αξιοποίησης όσο το δυνατόν περισσοτέρων skills μού προσφέρουν μια έκρηξη δημιουργικής αδρεναλίνης.
Η τεράστια συγκίνηση που βιώνω από την ανάγνωση κιόλας του έργου (σ.σ. διασκευή του Στρατή Πασχάλη) οφείλεται κυρίως στις σχέσεις που έχουν όλοι οι ήρωες μεταξύ τους αλλά κυρίως ως προς τον Γιούγκερμαν, δείχνοντάς του τον δρόμο προς το συγκλονιστικό τέλος του. Υπάρχει κάτι σπαραχτικό στην ατμόσφαιρα των προβών μας που διαφαίνεται ότι θα διέπει ακόμα εντονότερα τις παραστάσεις μας.
Ποια η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με τον Δ. Τάρλοου και πώς η σκηνοθετική του προσέγγιση σας βοήθησε στην προσέγγιση του ρόλου σας;
Νιώθω πραγματικά τυχερή που δουλεύω με αυτόν τον εξαιρετικό σκηνοθέτη, που με μεγάλη ευλάβεια, συνέπεια κι επιμονή αναζητά το βάθος των νοημάτων του κειμένου, και που με εξαιρετικούς αυτοσχεδιασμούς μάς ανοίγει τον δρόμο στο να βρούμε πραγματικά τον πυρήνα των χαρακτήρων μας. Το κλίμα των προβών χαρακτηρίζεται από μια συγκεκριμένου είδους ιερότητα και συγκίνηση, ένα κοινό μήκος κύματος στο οποίο συνδεόμαστε όλοι, ηθοποιοί και συντελεστές και σύμφωνα με το οποίο ερευνούμε, δοκιμάζουμε, συνδεόμαστε, συνθέτουμε. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη και ευγνώμων για αυτήν τη συνύπαρξη.
Ποιος ρόλος σας μέχρι τώρα ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σας;
Ο πιο σημαντικός ρόλος και η πιο σημαντική θεατρική στιγμή είναι πάντα αυτή που έχω να διαχειριστώ στο παρόν. Ούτως η άλλως το θέατρο είναι στιγμές, είναι κάτι που αφορά το τώρα: το πως θα κάνεις το «τώρα» σημαντικό, πώς θα δώσεις υπόσταση στον χαρακτήρα σου αυτήν τη στιγμή, προτού η στιγμή αυτή φύγει ανεπιστρεπτί.
Παρόλα αυτά, αν υπάρχει ένας ρόλος τον οποίον αναπολώ για τις έντονες και σπαρακτικές επιμέρους στιγμές του, αυτός είναι η Κασσάνδρα στην παράσταση «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου (θέατρο Φούρνος 2011-12)
Οι συνεργασίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. Εσείς είστε ευχαριστημένη από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας;
Τόσο οι καλές όσο και οι κακές συνεργασίες μόνο ωφέλιμες μπορεί να είναι για την προσωπική εξέλιξη ενός καλλιτέχνη, αρκεί να γίνονται στη βάση της δημιουργικής διαθεσιμότητας, της ανοιχτότητας και της ανταλλαγής ιδεών και τρόπων. Έχω υπάρξει πολύ τυχερή στις συνεργασίες μου τόσο στο θέατρο όσο και στη μουσική, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ανυπομονώ για τις επόμενες που θα έρθουν και μέχρι τότε φροντίζω επιμελώς να ανεβάζω τον ατομικό μου πήχη δημιουργικότητας και τεχνικής.
Εκτός από το θέατρο ασχολείστε και με τη μουσική. Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας τραγούδι καθώς και για τον δίσκο σας τις «Περίεργες Μέρες».
Είναι αλήθεια ότι η μουσική μου πορεία έχει πολύ πιο παλιά αφετηρία από τη θεατρική μου διαδρομή, και περιλαμβάνει πολλά χρόνια σπουδών και μελέτης πολλών διαφορετικών μουσικών ειδών, μουσικών οργάνων, σύνθεσης κ.α. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική σύνθεση για το θέατρο και τη μελοποίηση. Οι «Περίεργες Μέρες», ένας κύκλος τραγουδιών σε στίχους δικούς μου και της Ε. Ψημίτη, αποτυπώνει εύστοχα αυτήν την αναζήτηση. Ο «Μίσχος» και η «Περατζάδα» είναι τα πρώτα δείγματα αυτής της δουλειάς και τις επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει το επόμενο τραγούδι με τίτλο «Ελευθερία» σε μουσική παραγωγή του Γ. Μπουσούνη.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας πορεία;
Να έχω την υπομονή και την επιμονή να κάνω πράξη όλα μου τα θεατρικά και μουσικά όνειρα, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή με τον ίδιο ενθουσιασμό, σε μία συνεχή προσπάθεια επικοινωνίας με τους γύρω μου.
Tι θα λέγατε ότι σας χαρακτηρίζει;
Πάθος, υπομονή, αξιοπρέπεια, παιδικός ενθουσιασμός, τελειομανία.
Eτοιμάζετε κάτι άλλο;
Αμέσως μετά την έναρξη των παραστάσεων του Γιούγκερμαν θα κάνω την επίσημη παρουσίαση του δίσκου «Περίεργες Μέρες». Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν πολλά live σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας τα οποία θα ανακοινωθούν σύντομα.
