Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Κώστας Γάκης δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς έχει καταγράψει μια επιτυχημένη πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο, τόσο από το μετερίζι του ηθοποιού όσο και από αυτό του σκηνοθέτη.
O πολυτάλαντος καλλιτέχνης μίλησε στο zougla.gr για την επιτυχημένη παράστασή του «Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό» και αποκάλυψε τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
«Είμαι ευγνώμων για όλες τις καλλιτεχνικές μου συνεργασίες, καθώς και για το πόσο τυχερός αισθάνομαι δίπλα στον άνθρωπό μου αλλά και κάτω από τις φτερούγες των συγγενών, των φίλων και των συντρόφων μου. Ονειρεύομαι να μακροημερεύσει αυτή η καλοτυχία στη δουλειά μου στο θέατρο και στην εκπαίδευση ονειρεύομαι να μοιραστώ το όραμα μιας «κοσμοαλλαχτικής» τέχνης και διδασκαλίας με ακόμα πιο πολύ κόσμο», αναφερει ο Κώστας Γάκης και συμπληρώνει: «Η ενσυναίσθηση, η συμπερίληψη και η ανθρωπιά είναι σίγουρα έννοιες που μας ενδιαφέρουν και τις δουλεύουμε στη ομάδα θεάτρου Άναμ(μ)α. Μέσω αυτών των τριών εργαλείων παλεύουμε να δημιουργούμε εστίες αντίστασης και αμφισβήτησης του βάρβαρου συστήματος που μας κρατάει δέσμιους. Θέλει πολύ ξεκούνημα από τη βολική μας θεσούλα και τον ατομικισμό για να αλλάξει αυτός ο κόσμος».
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει το «Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό»;
Το κοινό συνδέεται βαθύτατα με το έργο γιατί πίσω από κάθε κίνηση, κάθε λέξη, κάθε τραγούδι της παράστασης αυτής κρύβεται η κραυγή της Μάνας Γης, που ενώνεται με τη φωνή όλων των ξεριζωμένων του πλανήτη. Γιατί όλοι γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας ότι στις απαρχές του χρόνου ήμασταν αδέρφια στην αγκαλιά της γης. Κι ότι όλοι κάποιοι στιγμή βίαια αποκοπήκαμε από αυτή τη φυσική, αρμονική αγκαλιά λόγω της μανίας του είδους μας για κέρδος και εξουσία.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να διασκευάσετε και να σκηνοθετήσετε το έργο του Λουίς Σεπούλβεδα;
Το πόσο επίκαιρο είναι. Το πόσο μη διδακτικό είναι. Το πόσο ξέρει να μας «οπλίζει» ο παγκόσμιος Σεπούλβεδα με γνώση, τρυφερότητα, χιούμορ και αγωνιστική διάθεση.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα έργα που σκηνοθετείτε;
Με το αν δονείται η ψυχή μου διαβάζοντάς το. Με το αν νιώθω διαβάζοντας το έργο του εκάστοτε συγγραφέα ότι αυτή η ιστορία αν δεν ακουστεί από σκηνής, ο κόσμος θα είναι φτωχότερος.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί σε αυτόν;
Ήταν μια απαιτητική διαδικασία να μπω στον ρόλο του Σκύλου. Ήταν κάτι μακριά από εμένα και καθώς ο ρόλος εμπεριέχει τη φωνή του ίδιου του συγγραφέα αλλά και των σαμάνων της φυλής του ήταν τριπλά πιο δύσκολος. Μετά από ένα οχτάμηνο σκληρής πρόβας αλλά και καθημερινής προπόνησης σε ζωικά κινησιολογικά μοτίβα, σε αποτύπωση χορών από διάφορες φυλές του κόσμου επήλθε ένα ξύπνημα του κορμιού μου, μια αλλαγή της σωματοδομής αλλά και του ψυχισμού μου. Ένιωσα λίγο πιο πολύ μέλος της φυλής των Ανθρώπων της Γης. Ένα σκληρό κέλυφος έσπασε και πρόβαλε από μέσα ένα υπέροχα ανθρώπινο σκυλάκι
Πόσο δύσκολο είναι για σας να είστε σκηνοθέτης και ηθοποιός στη συγκεκριμένη παράσταση;
Από τη στιγμή που πατάω τη σκηνή ενώνομαι με την ομάδα μου και είμαι μόνο ηθοποιός. Στη διαδικασία της πρόβας όμως μπαίνω και βγαίνω στους διάφορους ρόλους μου ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και συνθέτης της μουσικής του έργου. Αυτό είναι ένα μαγικό παιχνίδι δημιουργικότητας που απολαμβάνω εξίσου με το να παίζω. Είναι η παιδική χαρά μου το να φτιάχνω το σύμπαν της κάθε μου παράστασης.
Είναι φανερό πως αρκετοί άνθρωποι νιώθουν πως η οικολογική διάσταση και γενικότερα η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι κάτι που δεν τους αφορά άμεσα. Πού οφείλεται αυτό;
Οφείλεται στην αποψυχοποίηση, αποσωματοποίηση και απομάγευση που συνοδεύει τη σύγχρονη αυτοματοποιημένη ζωή των μεγαλουπόλεων και φυσικά στο βάρβαρο οικονομικό σύστημα στο οποίο αναγκαστικά ζούμε, το οποίο μας κάνει να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε ως γρανάζια μιας παγκόσμιας μηχανής που παράγει κέρδος για λίγους και απόλυτη εξαθλίωση για τους πολλούς.
Το έργο επικεντρώνεται επίσης στα ζητήματα του ξεριζωμού, των διώξεων που υπέστησαν οι Μαπούτσε, ιθαγενείς της Νότιας Χιλής στη δικτατορία του Πινοσέτ. Ποια είναι η απήχηση που έχουν τα μηνύματα του έργου στο κοινό;
Δυστυχώς οι διώξεις των ιθαγενών της Χιλής συνεχίζονται ακόμα και σήμερα. Και δεν είναι μόνο αυτοί που μαστίζονται και βρίσκονται υπό διωγμό. Στην Τουρκία κάθε αντίθετη προς το καθεστώς άποψη σε οδηγεί στη φυλακή. Στη Ρωσία οι ομοφυλόφιλοι προπηλακίζονται. Στο Ιράν οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μια τρομαχτική πίεση. Στην Ελλάδα αρχίζει και πάλι η δίκη της Χρυσής Αυγής με αμφίβολα αποτελέσματα. Στην πόλη μας οι άνθρωποι δεν έχουν πια να πληρώσουν το ρεύμα τους ή να γεμίσουν το καρότσι στο σούπερ μάρκετ. Αυτό είναι βία. Για όλα αυτά μιλάμε από σκηνής. Γι’ αυτά αλυχτά το σκυλί της ιστορίας μας. Η ζωηρή συζήτηση με τους θεατές στο φουαγιέ μετά την παράσταση μας γεμίζει ελπίδα.
Μπορεί τελικά το θέατρο, μέσα από κείμενα όπως το συγκεκριμένο, να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους άλλους;
Η ενσυναίσθηση η συμπερίληψη και η ανθρωπιά είναι σίγουρα έννοιες που μας ενδιαφέρουν και τις δουλεύουμε στη ομάδα θεάτρου Άναμ(μ)α. Μέσω αυτών των τριών εργαλείων παλεύουμε να δημιουργούμε εστίες αντίστασης και αμφισβήτησης του βάρβαρου συστήματος που μας κρατάει δέσμιους. Θέλει πολύ ξεκούνημα από τη βολική μας θεσούλα και τον ατομικισμό για να αλλάξει αυτός ο κόσμος.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Κάθε μέρα, ένα συναρπαστικό ταξίδι! Κάθε μέρα, ένα ανεκτίμητο δώρο!
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Πώς θα θέλατε να είναι το θέατρο τα επόμενα χρόνια;
Πώς θα είναι η κοινωνία μας σκέφτομαι, ο τόπος μας, η Ευρώπη, ο κόσμος… Ηχούν και πάλι δυνατά οι καμπάνες του πολέμου, της σήψης, της αποξένωσης. Πρέπει να αντισταθούμε. Για αυτό τον λόγο κάνουμε κάθε μήνα στο θέατρο Άλφα στο πλαίσιο της «Συντροφιάς των Ονειροπόλων» ένα πολιτικό βαριετέ με θέμα «Αντίσταση». Και κάθε ένας που ανεβαίνει στη σκηνή κάνει ένα τρίλεπτο νούμερο αντίστασης. Υπάρχει πολύς ενθουσιασμός, αγάπη και «κοσμοαλλαχτική» διάθεση τόσο επί σκηνής όσο και στις φλογερές συζητήσεις μετά το έργο. Επόμενο βαριετέ της Συντροφιάς μας το Σάββατο, 29 Οκτωβρίου στις 2-3 το μεσημέρι!!
Υπάρχει κάποιος ρόλος που επιθυμείτε να ερμηνεύσετε και κάποιο έργο να σκηνοθετήσετε;
Είναι ένας ρόλος ενός εξόριστου πιανίστα που θα ήθελα κάποτε να παίξω σε μια μουσική ταινία που έχω ονειρευτεί να σκηνοθετήσω. Έχω ήδη γράψει την ιστορία και τη μουσική και εργάζομαι αργά και σταθερά πάνω σε αυτό το όνειρο που εύχομαι με όλη μου την καρδιά να πραγματοποιηθεί.
Τι ονειρεύεστε για σας προσωπικά και για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Είμαι ευγνώμων για όλες τις καλλιτεχνικές μου συνεργασίες καθώς και για το πόσο τυχερός αισθάνομαι δίπλα στον άνθρωπό μου αλλά και κάτω από τις φτερούγες των συγγενών μου, των φίλων και των συντρόφων μου. Ονειρεύομαι να μακροημερεύσει αυτή η καλοτυχία Στη δουλειά μου στο θέατρο και στην εκπαίδευση ονειρεύομαι να μοιραστώ το όραμα μιας «κοσμοαλλαχτικής» τέχνης και διδασκαλίας με ακόμα πιο πολύ κόσμο.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Ετοιμάζομαι να ταξιδέψω σε πολλά μέρη της Ελλάδας με την παράστασή μου και με σεμινάρια. Επίσης σκηνοθετώ έναν μονόλογο της Δήμητρας Παπαδοπούλου με τον ταλαντούχο νέο ηθοποιό Παύλο Λουτσίδη. Τα σεμινάρια (Βάκχες, Φυλές του κόσμου) που κάνουμε μαζί με τη Νατάσα Φαίη Κοσμίδου στο θέατρο Άλφα επίσης συνεχίζονται. Την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου παίζεται με ελεύθερη είσοδο η παράστασή μου «Τούμπα στα Πλακάκια» σε κείμενο Δέσποινας Σιμάκη. Έχουμε δραματοποιήσει με μια υπέροχη ομάδα ιστορίες παιδιών από το «Χαμόγελο του Παιδιού» και το αποτέλεσμα είναι άκρως συγκινητικό.
