Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Κώστας Αποστολάκης έχει μια επιτυχημένη πορεία στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και έχει ξεχωρίσει τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα αποδεικνύοντας την υποκριτική του δεινότητα.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός εφέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ένα μωρό για τρεις», σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου, η οποία ξεκινά την καλοκαιρινή της περιοδεία από το Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας στις 24 Ιουλίου.
Ο δημοφιλής ηθοποιός εξομολογείται στο zougla.gr πώς βίωσε την εποχή του εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού, εξηγεί πώς τρεις άνδρες μπορούν να αναλάβουν -και μάλιστα μερικές φορές καλύτερα και από μια γυναίκα- την ευθύνη ενός παιδιού και αποκαλύπτει τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Μιλήστε μας για τον ήρωα που υποδύεστε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.
Ο ήρωας που υποδύομαι δεν είναι κανένας εξεζητημένος τύπος, αλλά ένας τύπος της διπλανής πόρτας. Έχει μια κανονική δουλειά όπως πάρα πολλοί άνθρωποι και έχει κανονικές ευαισθησίες όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, άλλο αν τις κρύβουμε. Έχει πάρει μια απόφαση να συζήσει με τους φίλους του, ίσως έχει πάρει και την απόφαση να μην παντρευτεί και κάνει μια δουλειά που είναι μικρομεσαία, δηλαδή δεν είναι ούτε φτωχός αλλά ούτε πλούσιος.
Tι δυσκολίες συναντήσατε στο χτίσιμο του ρόλου σας;
Οι δυσκολίες που συνάντησα ήταν πώς μπορεί να βγει η ευαισθησία ενός ανθρώπου που δεν θέλει να παντρευτεί, που θέλει να συζεί με τους άλλους εργένηδες άντρες φίλους του και πώς μπορεί να βγει η ευαισθησία του όταν συναντάει ένα μωρό παρά τη θέλησή του. Εκεί εστίασα όλη την προσπάθεια.
Τελικά μπορούν τρεις άνδρες να αναλάβουν την ευθύνη ενός παιδιού;
Βεβαίως μπορούν να την αναλάβουν και μάλιστα μερικές φορές καλύτερα και από μια γυναίκα. Γιατί όχι; Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχουν ανδρικές και γυναικείες δουλειές. Υπάρχουν γυναίκες και άνδρες, αλλά όχι γυναικείες και ανδρικές δουλειές.
Tι σας συγκινεί περισσότερο στον ρόλο σας και στο κείμενο της Coline Serreau;
Και στους τρεις ανδρικούς ρόλους με συγκινεί πολύ η ευαισθησία που έχουν τελικά αυτοί οι άνθρωποι, που δεν γνώριζαν ούτε οι ίδιοι ότι την είχαν και τους αναδύεται σιγά σιγά με τη φύλαξη και την περιποίηση του μωρού. Επίσης, μου αρέσει και ο ρόλος της μάνας.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Δεν ξέρω ακριβώς. Μάλλον θα τον περιέγραφα ατελή, με λάθη, με έλλειψη αποφασιστικότητας, με όλα τα «κακά» που έχει μια ανθρώπινη φύση με σάρκα και οστά. Θα έλεγα ότι έχει πολύ δρόμο ακόμα, ίσως και τρεις ζωές για να διορθωθεί.
Σε μια εποχή κατά την οποία οι μαύρες σκέψεις πληθαίνουν εσείς επηρεάζεστε αρνητικά ή προσεγγίζετε τη ζωή με αισιοδοξία;
Με την ερώτηση αυτή μου δίνετε τη δυνατότητα να σας πω ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει μαύρο και άσπρο. Δεν υπάρχει κακή περίοδος και καλή περίοδος. Υπάρχει περίοδος που πιστεύεις, έχεις πίστη μέσα σου στην ανώτερη δύναμη που λέγεται Θεός ή που είσαι άπιστος και δεν πιστεύεις πουθενά, οπότε τότε πρέπει να τα φτιάξεις όλα μόνος σου. Αν πρέπει να τα φτιάξεις όλα μόνος σου, θα δεις ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Όταν όμως έχεις πίστη, βλέπεις ότι διευκολύνονται τα πράγματα και οδηγείσαι σε έναν δρόμο.
Πώς βιώσατε την εποχή του εγκλεισμού λόγω κορωνοϊού;
Νιώθω ντροπή που το λέω γιατί έφυγαν πολλοί συνάνθρωποί μας από τη ζωή, αλλά για εμένα ήταν η πιο δημιουργική περίοδος σε ολόκληρη τη ζωή μου. Γιατί έζησα για πρώτη φορά τον περιορισμό μετά από επιβολή. Διάβασα κείμενα που δεν είχα διαβάσει εδώ και τριάντα χρόνια, είδα ντοκιμαντέρ, ενημερώθηκα για τη δουλειά μου καλύτερα, διάβασα θεατρικά έργα, έμαθα θεατρικές πρακτικές κ.ά. Αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω καμία άλλη στιγμή στη ζωή μου γιατί -δεν είχα γίνει αλλά- είχα καταντήσει «εργατομηχανή». Και οι εργατομηχανές δεν έχουν την πολυτέλεια να διορθώνονται και να εξελίσσονται πνευματικά.
Tι είναι ευτυχία για εσάς;
Ευτυχία είναι να υπάρχει ειρήνη, να είσαι δίκαιος, να έχεις γαλήνη μέσα στην ψυχή σου και να σε ενδιαφέρει να διορθώνεις εσένα και όχι τους άλλους. Αυτό είναι ευτυχία.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να συνεχίσει όπως είναι. Ούτε χειρότερα, ούτε καλύτερα. Όπως ακριβώς είναι.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Κοιτάζω μόνο τη σημερινή μέρα, η οποία έχει ήδη αρκετά προβλήματα, οπότε δεν θέλω να τη φορτώσω και με της επόμενης.
Δείτε επίσης: «Ένα μωρό για τρεις» στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας
