Οι «Πέρσες» του Αισχύλου ανεβαίνουν στις 24, 25 και 26 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και με τη Λυδία Κονιόρδου και τον Νίκο Καραθάνο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Τον Σεπτέμβριο του 1938, τo Εθνικό Θέατρο πραγματοποίησε την πρώτη στους νεώτερους χρόνους παράσταση Αρχαίου Δράματος στο αργολικό θέατρο με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Δεκαέξι χρόνια μετά, το 1954, το Εθνικό Θέατρο επέστρεψε και πάλι στο Θέατρο της Επιδαύρου με τον Ροντήρη, αυτήν τη φορά με τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη.
Την επόμενη χρονιά καθιέρωσε επισήμως τον θεσμό των Επιδαυρίων και από τότε, κάθε καλοκαίρι, το Εθνικό Θέατρο δίνει αδιάλειπτα τον παλμό στο Φεστιβάλ. Έτσι λοιπόν και φέτος, πιστό στο ετήσιο ραντεβού του με το κοινό, το Εθνικό Θέατρο δίνει το παρών στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου παρά τις πρωτοφανείς συνθήκες και τις αντιξοότητες που επικρατούν λόγω της πανδημίας.
Λίγα λόγια για το έργο:
Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που επιχειρεί εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής αποστολής. Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στον χαμό. Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη, αρχηγού της εκστρατείας, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά. Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.
Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού, που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς. Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου, ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος.
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης.
Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος.
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου.
Κοστούμια: Εύα Νάθενα.
Μουσική: Γιώργος Πούλιος.
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα.
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου.
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ.
Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου.
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά.
Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Αγγελος Παναγόπουλος.
Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη.
Διανομή (με σειρά εμφάνισης)
Χορός:
Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους,
Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις.
Βασίλισσα: Λυδία Κονιόρδου.
Άγγελος: Αργύρης Πανταζάρας.
Δαρείος: Νίκος Καραθάνος.
Ξέρξης: Αργύρης Ξάφης.
Μουσικός (λύρα): Γιώργος Μαυρίδης.
Φωτογράφος παράστασης: Μαριλένα Αναστασιάδου.
Προπώληση εισιτηρίων: Ελληνικό Φεστιβάλ Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεζσμαζόγλου), στο www.greekfestival.gr.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
