Η Ελένη Ευθυμίου σκηνοθετεί την παράσταση «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ. Πρόκειται για μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016. Η παράσταση μετά την παρουσίαση της στο Εθνικό Θέατρο «ταξιδεύει» σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Λίγα λόγια από την Ελένη Ευθυμίου για την Αντιγόνη:
Το χρονικό ενός θανάτου
Το πλαίσιο: Ένα πολιτικό σύστημα, όπου οι νόμοι είναι ειδικά φτιαγμένοι ώστε να το εξυπηρετούν και να το συντηρούν, ακόμη κι αν αυτό γίνεται εις βάρος της υγείας, εις βάρος της φύσης, ή εις βάρος της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Οι νόμοι πάνω από τους ανθρώπους που έγραψαν τους νόμους.
Το περιεχόμενο:
Άνθρωποι έρμαια, «γερασμένοι» από τις ίδιες τους τις αποφάσεις, ταυτισμένοι με τους συμβιβασμούς τους, άνθρωποι που αφέθηκαν στο να αναζητούν αυτή τη μικρή καθημερινή φτηνή «ευτυχία», αυτή που κρατάει το στομάχι γεμάτο, το σώμα ζεστό και το μυαλό άδειο, ξεκούραστο. Βήμα, βήμα, άνθρωποι, εμείς, απαλλαγμένοι από την όποια ευθύνη, μαθημένοι στο ήσυχο «ναι», απόλυτα όμως δικαιολογημένοι – θύματα μίας ιστορίας που χτίστηκε σιγά σιγά κι ερήμην μας (;) γίναμε κι εμείς θύτες.
Το κέντρο:
Η μικρή Αντιγόνη, κι αυτή γόνος του άρρωστου αυτού συστήματος, καταπιεσμένη από τα φρικαλέα λάθη των γονιών της, μία ζωή στην αφάνεια, το «παιδί» που δεν πρέπει να μιλάει και δεν πρέπει να παρεκκλίνει από τις νόρμες. Η νεαρή κοπέλα, απαγκιστρωμένη, προς το παρόν (;), από τους συμβιβασμούς της ωριμότητας, εγκυμονεί την επιστροφή στο φυσικό, στην ελπίδα και την αλλαγή.
Η έκρηξη:
Αλλά η αλλαγή αυτή δε θα έρθει. Το σύστημα θα κατασπαράξει τις σάρκες του, η νέα Αντιγόνη θα αρνηθεί να «γεράσει», θα αρνηθεί να πεί το μοιραίο «ναι» κι έτσι, με τη δύναμη που έχει ο άνθρωπος λίγο πριν εκπνεύσει θα επιλέξει να υποστηρίξει την εναντίωσή της στο σύστημα κι ας πεθάνει. Και θα πεθάνει. Μαζί όμως με την εκπνοή της Αντιγόνης, μίας τελευταίας ίσως ελπίδας για αναγέννηση, ο κόσμος αυτός έχει ήδη μία ταφόπλακα επάνω του. Κι αυτό μόνο αισιόδοξο μπορεί να είναι, γιατί μετά από κάθε τέλος σίγουρα θα υπάρχει κάποια άλλη αρχή. Θα υπάρχει, δεν μπορεί…
Ένας φαύλος κύκλος:
Αν η ζωή που μου προτείνετε μοιάζει με τον θάνατο, τότε εγώ προτιμώ να μην την ζήσω.
Μία επαναστατική πράξη. Αυτό που μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία, Μουσική: Ελένη Ευθυμίου
Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Ενδυματολόγος: Ηλένια Δουλαδίρη
Β’ Ενδυματολόγος: Μαίρη Μαρμαρινού
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Ενορχηστρώσεις – ηχητικός σχεδιασμός: Κώστας Βόμβολος
Κίνηση: Βιτόρια Κωτσάλου, Κική Μπάκα
Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Ευτυχιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Βοηθοί σκηνογράφου: Διδώ Γκόγκου, Παναγιώτης Λαμπής
Μακιγιάζ: Σίσσυ Πετροπούλου
Φωτογραφίες: Αθηνά Λιάσκου
Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):
Χορός: Φαίδων Καστρής
Αντιγόνη: Βασιλική Τρουφάκου
Τροφός: Αννέζα Παπαδοπούλου
Ισμήνη: Ιωάννα Μαυρέα
Αίμων: Γιώργος Φριντζήλας
Κρέων: Στέλιος Μάινας
Υπηρέτης Κρέοντα: Λάμπρος Κωνσταντέας
Φρουρός: Νίκος Ντάλας
Β’ Φρουρός – Αγγελιαφόρος: Ερρίκος Λίτσης
Ευριδίκη: Μαίρη Λιαμή
Τιμές εισιτηρίων:
15 ευρώ κανονικό και 12 ευρώ φοιτητικό-άνεργοι
Ακολουθούν οι παραστάσεις:
Στο Άλσος Βεΐκου στο Γαλάτσι στις 22 Αυγούστου, στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα στις 31 Αυγούστου, στο Αμφιθέατρο Πολιτισμού και Αθλητικού Πάρκου της Νέας Μάκρης στις 6 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Πέτρας στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Κηποθέατρο Παπάγου στις 8 Σεπτεμβρίου και στο Κατράκειο της Νίκαιας στις 11 Σεπτεμβρίου.
