Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο της Εύας Κοταμανίδου. Η σπουδαία ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στις 26 Νοεμβρίου 2020, σε ηλικία 84 ετών.
Η Εύα Κοταμανίδου ταυτίστηκε όσο καμία άλλη συνάδελφός της με τις ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου και ιδιαίτερα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Υπήρξε η ηγερία του διεθνούς φήμης Έλληνα σκηνοθέτη, και όχι άδικα, γιατί δεν είχε μόνο το ταλέντο, αλλά και το ερμηνευτικό και προσωπικό ήθος για να αποδώσει τους ρόλους στις ταινίες του. Συγχρόνως, οι επιλογές της ήταν τέτοιες, στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τη ζωή, ώστε να αναγνωρίζεται ως ένα πρόσωπο απολύτως σεβαστό στον καλλιτεχνικό χώρο.
Ποια ήταν η Εύα Κοταμανίδου
Η Εύα (Ευαγγελία) Κοταμανίδου γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1936 στη Νέα Φιλαδέλφεια από γονείς ποντιακής καταγωγής. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και υποκριτική στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου κι έμεινε για χρόνια δίπλα στον Κάρολο Κουν και δίδαξε αργότερα στη σχολή που την ανέδειξε.
Παθιασμένη με τη δουλειά της
Στο πρώτο έτος της σχολής του Κουν παντρεύτηκε και χώρισε έπειτα από 4 χρόνια. Όπως είχε ομολογήσει σε μία συνέντευξή της στην εφημερίδα «Καθημερινή», δεν έκανε παιδιά γιατί ήταν τόσο παθιασμένη με τη δουλειά της, που δεν ήθελε να χάσει όχι εννιά μήνες και μετά άλλον ένα χρόνο, αλλά ούτε μία μέρα απ’ το θέατρο. «Αυτό πράγματι είναι απωθημένο μου. Έλεγα συνέχεια, “θα κάνω αργότερα” και τελικά το αργότερα έγινε τίποτα».
Στη μακρόχρονη θεατρική της διαδρομή, εκτός του Κουν, συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΒΘΕ), τους θιάσους της Άννας Συνοδινού, των Μυράτ – Ζουμπουλάκη, του Νίκου Κούρκουλου και του Λεωνίδα Τριβιζά. Έπαιξε από αρχαίο δράμα έως Μπρεχτ, ενώ υπήρξε η Κασσάνδρα στις θρυλικές «Τρωάδες» που ανέβασε ο Γιάννης Τσαρούχης σ’ ένα αυτοσχέδιο θέατρο στην οδό Καπλανών της Αθήνας τον Σεπτέμβριο του 1977.
Οι ταινίες και τα βραβεία
Το 1975, με την εμβληματική ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ο Θίασος» έκανε την εμφάνισή της στον κινηματογράφο και βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και Γιοχάνεσμπουργκ. Κατόπιν έπαιξε στις ταινίες του Αγγελόπουλου «Κυνηγοί» (1977), «Μεγαλέξανδρος» (1980), «Τοπίο στην ομίχλη» (1988) και «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995) και «Το Λιβάδι που δακρύζει» (2004).
Έπαιξε επίσης στις ταινίες «Η Καγκελόπορτα» του Δημήτρη Μακρή (1978), «Ρόζα» του Χριστόφορου Χριστοφή (1982), «Το αίμα των αγαλμάτων» του Τώνη Λυκουρέση (1982), «Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας» του Ντίνου Μαυροειδή (1982), «Το τελευταίο στοίχημα» του Κώστα Ζυρίνη (1989), «Δονούσα» της Αγγελικής Αντωνίου (1992) και «Ζωή χαρισάμενη» του Πατρίς Βιβανκό (1993). Για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Ρόζα» και «Ζωή Χαρισάμενη» βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε σε επιλεγμένες σειρές της ΕΡΤ: «Λεηλασία μιας ζωής» (1978), «Το φως του Αυγερινού»(1980), «Παράξενα ελληνικά διηγήματα» (1981), «Ο Πατούχας» (1984), «Προς Οφρύνιο» (1984), «Η φυλή των ανθρώπων» (1995) και «Χωρικά Ύδατα» (1998).
Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Τα Νέα» και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1990 εκδόθηκε μία συλλογή κειμένων της με τίτλο «Με λογισμό και μ’ όνειρο».
Η εκλεκτή ηθοποιός ασχολήθηκε και με τα κοινά μέσα από τις τάξεις της ανανεωτικής Αριστεράς. Εκλέχτηκε βουλευτής με τον Συνασπισμό στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου και του Νοεμβρίου του 1989 (18/6 – 12/10/1989 και 5/11/1989 – 12/3/1990). Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 ήταν υποψήφια βουλευτής Επικρατείας με τη Δημοκρατική Αριστερά.
Τα πλάνα από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου που αποτυπώνουν το έντονο βλέμμα της, θα συνεχίσουν να κρατούν την παρουσία της ζωντανή από την οθόνη.
Δείτε το βίντεο:
